Turquoise water, gegarandeerd mooi weer, prachtige eilandjes, beschutte ankerplaatsen – in Zuid-Bretagne waan je je op een tropische bestemming. Alleen de palmbomen ontbreken. Klaas Jan Hoeve ontdekt dit vaargebied met zijn trailerbare trimaran en vertelt zijn verhaal in Zeilen editie 08/2023.
Met de zeilboot vakantie vieren in Nederland is heerlijk. Tenminste, als je mooi weer hebt. Met slecht weer op een (te) kleine boot, dat is geen vakantie, vind ik. Maar hoe ver moet je gaan om gegarandeerd goed weer te hebben? Een tocht over de Noordzee, Het Kanaal en stuk van de Golf van Biskaje is wel het minste. Zuid-Bretagne heeft alles waar ik blij van word: getij, redelijke beschutting, dorpjes op eilanden, voldoende voorzieningen voor de watersport én mooi weer. De Golf van Morbihan is pakweg 50 vierkante kilometer groot en omvat zo’n veertig eilanden, waarvan slechts enkele bewoond zijn, een aantal is privébezit. De nautische uitdaging bestaat uit de loeisterke getijstroom en verder – voor Nederlandse begrippen – spaarzame betonning plus het ontbreken van verlichte boeien en bakens. Er zijn wel meer dan voldoende beschutte ankerplaatsen voor elke windrichtingen en windkracht.
Na de verkoop van mijn catamaran Stereo kocht ik twee boten: een grote motorboot om op te wonen en een trailerbare trimaran om moeiteloos verre bestemmingen te bereiken: een Corsair 24 Mk1 genaamd Windfee. Om het geheel voort te trekken schafte ik ook een VW-camperbusje met dikke motor aan: de trailer, boot en spullen wegen samen al 1000 kilogram – zwaar spul zoals de motor, ankers, water en brandstof voor het gemak even niet meegerekend.
On the road
De tocht naar zuidkust van Bretagne wordt de eerste reis voor Windfee en de vuurdoop voor mij in het rijden met kampeerbus met trailer. Het manoeuvreren blijkt bepaald lastiger dan het manoeuvreren van een boot. Rechtuit rijden is makkelijk, maar achteruit rijden en keren vergen het uiterste van mijn stuurmanskunsten. De eerste stop is de jachthaven van Nieuwpoort; dat geeft me 400 kilometer om te wennen. De keuze voor een jachthaven is bewust: hier valt een boot op een trailer niet zo op, in tegenstelling tot een parkeerplaats langs de snelweg.
De volgende dag reis ik door naar de jachthaven van Honfleur, een haven die ik jaren geleden op eigen kiel bezocht. Net voor Honfleur ligt een col van de eerste categorie: de steile, ruime 2 kilometer lange Pont de Normandie. Ik zweet peentjes en weet de top te bereiken, weliswaar met slechts met 10 knoop bootsnelheid. Aan de andere kant van de brug loods ik mijn kampeerbus-en-trailer- combinatie door het gruwelijk toeristische centrum van Honfleur richting de jachthaven. De nauwe straatjes met korte bochten doen een groot beroep op mijn rijvaardigheid. Tijdelijk neem ik mijn toevlucht op een peperdure parkeerplek om bij te komen. Met enige afgunst zie ik in de verte enkele grote Nederlandse jachten die hier op eigen kiel gekomen zijn. Wijselijk besluit ik de jachthaven te laten voor wat hij is en uit te wijken naar een parkeerplaats langs de autoroute: ik slaap die nacht aan boord van Windfee, veilig geparkeerd tussen de zware vrachtwagens.
11Zeilen 08/2023
Ben je benieuwd naar de rest van het verhaal? Wat blijkt een tijdsintensieve klus? Waarom is het een uitdaging om de boei te bereiken? Welke gigantische fout maakt Klaas Jan? Wat moet je weten over planning en budget? Waar heeft Klaas Jan in ene behoefte aan? Welke plek blijkt een echt zeilcentrum te zijn? En hoe kijkt Klaas Jan terug op zijn avontuur? Je leest het allemaal in Zeilen 08/2023. Koop het nummer hier online in de webshop of lees (het artikel in) Zeilen hier digitaal. De editie is ook tot en met woensdag 23 augustus verkrijgbaar in de winkel. En wil je vanaf nu elke maand dit soort verhalen lezen? Word dan hier abonnee.
Omslagfoto en foto: Klaas Jan Hoeve
Tekst: Klaas Jan Hoeve
