Actueel

Havenontlopers: Los van alles

10:10

Niet iedereen wordt blij van een haven. Een plek aan de steiger biedt weliswaar comfort, maar in de zomer kan het er behoorlijk druk of zelfs vol zijn. Buiten de haven – op een zandbank, ankerplek of aangemeerd bij een eilandje – is er de rust, ruimte en vrijheid om te doen en laten wat je wilt. Droogvallen en ankeren hebben een licht verslavende werking. Enkele havenontlopers vertellen: waarom zijn zij fan en hoe werkt het precies? Deze week lees je deel IV.

Over de havenontlopers:

Naam: Jinke Obbema (59) en Oep Schilling (57)
Boot: Blikvis, een Koopmans 37
Vaargebied: het Wad en heel Noordwest-Europa

“Toen we onze catamaran Ragebol (een 40­voets TRT 1200, red.) inruilden voor een beter aan de wind zeilende monohull, was één ding duidelijk: ze moest kunnen droogvallen. Ragebol was weliswaar een cruiser­racer, maar ook een enorm drijvend polyester bakbeest. Alle kinderen konden erop slapen, je kon ermee droog­ vallen en zelfs over het wantij bij Vlieland – iedereen eraf en dan de boot er overheen trekken: een groot droogvalfeest. Ze kon alleen niet hoog aan de wind. En zo kreeg onze nieuwe Koopmans 37 een klapkiel, dubbele roeren en ingebouwde wadpoten, die uit de spanten zakken. Die had ik gezien bij RM, van die grappige eendenpootjes die uit de romp rollen. Dat wilde ik per se.
De poten zijn hol en zijn in een spant verwerkt. Je draait de stop onderin uit de buis, trekt de pin eruit, laat de poot zakken tot de gewenste hoogte, zet de poot weer vast en draait de stop er weer op, anders stroomt het water de boot in. De boot staat dan op z’n kielbalk, dubbele roeren én de pootjes. Tot windkracht zes kunnen we zo blijven staan. Het zand is wel eens onder het roer weggespoeld. Toen zakte de boot onverwacht scheef, een kwartier nadat mijn vriend de pokken van de kiel had geschraapt. ‘Ik was bijna dood geweest,’ vertelde hij.
Waarom droogvallen zo leuk is? Dat je de haven niet in hoeft, weg van de mensen. Voor veel anderen is dat het toppunt van lol, wij proberen het tot het uiterste te vermijden. Natuurlijk lig je met zwaar weer wel eens in de haven en dan ben je er heel blij mee. Onderweg zoeken we bij voorkeur een haven waar niemand ligt. We hebben allebei druk werk en vakantie is bedoeld om leegte op te zoeken.

Onvermijdelijke vriendschap

We lagen eens dagen achtereen op de Engelsmansplaat – we stegen en daalden, wandelden en kookten wat we gevonden hadden. Af en toe keken we door onze verrekijker naar een klein bootje in de verte dat zich net zo overgaf aan het ritme van  het Wad als wij. Toen we later dat bootje en het stel in Lauwersoog tegenkwamen – op beide boten was niets meer te eten – was een vriendschap onvermijdelijk.
Het mooiste aan droogvallen is dat niets er meer toe doet, behalve het komen en gaan van het water. Als je maar lang genoeg op dezelfde plek blijft, gewoon tot alles in de boot is opgegeten en je echt weer naar een haven moet, telt het niet meer welke dag het is, maar alleen nog wanneer het water komt. Dan ben je los van alles.”

In de voorgaande weken lieten we de andere havenontlopers aan het woord! Klik om deel I, deel II en deel III te lezen. Volgende week lees je vijf tips om havens te ontlopen.

Omslagfoto: Jinke Obbema
Tekst: Bertine van Dijk en Marinus van Sijdenborgh de Jong

Last modified: 9 augustus 2021
Sluiten