Door corona de vaarplannen moeten wijzigen: het overkwam Mariska en haar gezin. In Zeilen editie 10/2022 vertellen zij over hun bijzondere avontuur.
Mariska Woertman en haar gezin kwamen vast te zitten in de Stille Oceaan toen door corona alle grenzen dichtgingen. Na een slopende quarantaine in de tropen gooiden ze het roer om en stuurden hun aluminium Zouterik richting het frisse Alaska.
Ik weet nog dat een kennis in de beginperiode van corona tegen mij zei: “Haal dat hele verhaal over jullie quarantaine maar uit je artikel, want over een jaar is iedereen dat vergeten.” Ik heb hem sindsdien niet meer gesproken, maar hoe enorm is zijn opmerking ingehaald door de realiteit?
Weinig momenten in onze reis waren zo symbolisch als dat op 21 februari 2020 in het Panamakanaal. Toen de deuren van de Miraflores-sluizen zich voor ons openden, kregen we visioenen van de paradijselijke bestemmingen in de Stille Oceaan. Even provianderen en wat laatste checks aan de boot en wij zouden op weg zijn naar Frans-Polynesië. Met de passaatwind meeblazen, ankeren in helderblauw water, snorkelen met de kleurrijkste vissen en drinken uit een kokosnoot… Het lag allemaal binnen handbereik.
Mondkapjesmanie
Alleen al die toeristen met mondkapjes op rondvaartboten vonden we wat vreemd. Bij Japanners en Chinezen waren we dat wel gewend, maar ineens droegen ook Amerikaanse en Europese toeristen ze. En de taxichauffeurs in Panama- Stad. Al snel bereikten de berichten uit Azië ons.
Een virus, besmettelijk, snelle verspreiding, volle ziekenhuizen, paniek. Het raakte ons niet echt, want het leek een ver-van-ons-bedshow. In Europa viel het nog wel mee en we dachten het met onze reis naar het midden van de Stille Oceaan allemaal wel voor te kunnen blijven.
Op onze ankerplek was er weinig van te merken. Onze voorbereidingen voor de oversteek gingen gestaag door. Tot we wilden uitklaren uit Panama. Ineens was er paniek onder alle zeilers, want de autoriteiten weigerden ons uit te klaren.
De wildste geruchten deden de ronde: Panama was op slot, de autoriteiten lieten niemand gaan en we moesten eerst een dokter bezoeken die ons gezond verklaarde. Hoe dan ook, de vereiste stempels kregen we niet. De vhf stond dag en nacht aan om maar geen belangrijk bericht te missen. Dat kwam in de vroege ochtend: de autoriteiten openden tussen 8 en 10 uur hun deuren om alle zeilers die vastzaten uit te klaren. Iedereen racete in z’n dinghy naar de kant om deze kans maar te grijpen.
Zeilen 10/2022
Ben je benieuwd naar de rest van het verhaal? Hoe waren de 67 dagen quarantaine op de Las Perlas-eilanden? Wat begon te knagen? Hoezo was verkoop de slechtste optie? Met wie was de lang gehoopte hereniging? Waar waren ze alleen in de wildernis? En hoe kijken ze terug op hun gedwaal? Je leest het allemaal in Zeilen 10/2022. Koop het nummer hier online in de webshop of lees (het artikel in) Zeilen hier digitaal. De editie is ook tot en met woensdag 26 oktober verkrijgbaar in de winkel. En wil je vanaf nu elke maand dit soort verhalen lezen? Word dan hier abonnee.
Last modified: 24 oktober 2022
