Twee jaar geleden ging Sam van Haaster op zoek naar alternatieven voor antifouling voor zijn aluminium Koopmans van 44 voet. Hij koos voor een extra harde en stevige epoxycoating. Twee vaarseizoenen later maakt hij de balans op. Hoe bevalt het gifvrij varen? Je leest het in Zeilen editie 02/2023!
In 2017 kocht ik een aluminium 44-voets Koopmans, van de eerste eigenaren. Zij voeren met hun schip, gebouwd in 1992, een kleine 25 jaar over de wereldzeeën.
Om het onderwaterschip tegen aangroei te beschermen gebruikten ze een zelfslijpende aangroeiwerende verf die ze jaarlijks bijwerkten. Een jaar nadat ik het schip had gekocht, zette ik het op de kant. Ik ontdekte dat er een dikke, korsterige verflaag op het onderwaterschip zat die op veel plekken loskwam van de onderlaag. Die onderlaag bleek teerepoxy: een coating die 25 jaar geleden veel werd gebruikt, maar inmiddels verboden is.
Zo goed en kwaad als het ging, werkte ik de romp bij met plamuur, hechtprimer en antifouling. Het was me duidelijk dat in de nabije toekomst een rigoureuze aanpak nodig zou zijn.
Toen in 2020 geen zelfslijpende antifouling voor aluminium op de Nederlandse markt werd toegelaten, brak het moment aan een knoop door te hakken. Ik wilde mijn schip laten stralen en zo ontdoen van een dikke, giftige laag chemie. Doorgaans vaar ik in afgelegen, kwetsbare gebieden en het stuitte me steeds meer tegen de borst daar biociden heen te brengen. Maar welk alternatief had ik? Ik verdiepte me in de verschillende aangroeiwerende middelen.
IJsbrekers
De non-stick coatings vond ik niet overtuigend. Die zijn niet geschikt voor mijn langzame schip én niet afbreekbaar, dus slecht voor het milieu. Wraps of vezelmatten leken me te kwetsbaar voor mijn stijl van varen in slecht gekarteerd water – ik wil nog weleens onvrijwillig droogvallen.
Al snuffelend stuitte ik op Ecospeed, een coating van een Belgische producent die geschikt is voor professionele schepen. Dat de Canadese kustwacht de deklaag voor haar ijsbrekers gebruikt, vond ik overtuigend. Het principe is eenvoudig: een zéér sterke coating, zonder biociden of een ander afstotend element dat schadelijk is voor het milieu. De deklaag wordt machinaal schoongehouden.
Een straal- en coatingsbedrijf uit Dordrecht kon de coating aanbrengen. In hun droogdok verzamelen ze van tijd tot tijd wat ‘jachtjes’ voor onderhoud van het onderwaterschip. Toen ik ze echter mijn plannen voorlegde, adviseerden ze een alternatief: Sigmashield 460, een extra harde en stevige epoxycoating met vergelijkbare eigenschappen qua duurzaamheid. De belangrijkste reden om voor dit type coating te kiezen, was de zelfredzaamheid: ik kon eenvoudig vóór- en achteraf reparaties uitvoeren aan het onderwaterschip.
Ik was overtuigd. In het najaar van 2020 voer ik zonder mast over de rivieren naar Dordrecht en parkeerde mijn Koopmans in het gigantische, overdekte droogdok. Voorafgaand aan het stralen werd mijn schip helemaal ingepakt. Stralen, reinigen en coaten werd vervolgens in drie opeenvolgende dagen uitgevoerd. Voor de jaarwisseling voer ik met een spiegelglad schip terug naar mijn thuishaven.
Zeilen 02/2023
Ben je benieuwd naar de rest van het verhaal? Wanneer haalt Sam zijn investering eruit? Hoe was het gesteld met de aangroei? Hoe lang was hij bezig met schoonmaken? En hoeveel schoonmaakbeurten volgden later in het seizoen? Is hij tevreden na twee vaarseizoenen? En voor welke zeilers is epoxycoating geschikt? Je leest het allemaal in Zeilen 02/2023. Koop het nummer hier online in de webshop of lees (het artikel in) Zeilen hier digitaal. De editie is ook tot en met woensdag 22 februari verkrijgbaar in de winkel. En wil je vanaf nu elke maand dit soort verhalen lezen? Word dan hier abonnee.
Omslagfoto en foto: Sam van Haaster
Tekst: Sam van Haaster
