Rene, Joline, Robin (11) en Lauren (8) zeilden de afgelopen jaren met hun zeilboot Blue Pearl naar Panama . Vandaag bevinden ze zich opnieuw aan de andere kant van de Atlantische oceaan. Niet meer op één, maar op twee rompen.
Waar zijn jullie nu?
“We zijn geankerd in de baai Francesca op Graciosa, het noordelijkste eiland van de Canarisch eilanden. Het landschap hier is ruw en vulkanisch. Graciosa is erg mooi en veel minder toeristisch dan andere eilanden hier, dus ook erg rustig. Vandaag staat er wel behoorlijk wat deining in de ankerbaai.”
Hoe zijn jullie hier gekomen?
“Wij vertrokken in mei 2018 vanuit Almerimar in Spanje met onze vorige boot Blue Pearl, een Beneteau Oceanis 473. Via de Balearen, Marokko, Canarische Eilanden en Kaapverdië zijn we overgestoken naar Frans-Guyana. Het plan was om via het Panamakanaal naar Nieuw-Zeeland te zeilen en daar de boot te verkopen. Daarna wilden we terugvliegen naar Europa om een catamaran te kopen en weer opnieuw te beginnen. Door de Corona-pandemie hebben we dat plan sneller uitgevoerd. Veel Pacifische landen zijn nog steeds ‘op slot’ door corona. Na negen maanden lockdown in Panama hebben we de boot verkocht en zijn we naar Kroatië gevlogen. Daar hebben we een Lagoon 42 gekocht, Blue Pearl Too.”
Waarom kochten jullie een nieuwe boot?
“We willen mensen laten meezeilen. Er zijn veel families die graag willen doen wat wij doen, maar weinig ervaring hebben. Tegen betaling kunnen ze een paar weken met ons meezeilen en ons het hemd van het lijf vragen. Bij ons ondervinden ze hoe het is om ‘s nachts te varen, van land naar land te gaan, boodschappen te doen en met kinderen te varen. Onze vorige boot was beduidend sneller dan deze catamaran, maar de ruimte en het comfort dat je ervoor terugkrijgt maakt het voor ons een goede keuze. Het grootste deel van de tijd breng je toch door in een ankerbaai.”
Hoe is het om met kinderen onderweg te zijn?
“Wij weten niet hoe het is om zónder kinderen te zeilen, dus die vraag is moeilijk te beantwoorden. Net zoals de meeste Nederlandse gezinnen op de wal kennen we goede en minder goede dagen. Het enige verschil is dat wij ze niet naar school kunnen sturen om van ze af te zijn (lacht). We geven onze kinderen zelf les. Of we dat goed doen, moet je over tien jaar nog maar eens aan ze vragen. We doen ons best. De kinderen spreken vloeiend Engels, de voertaal onder zeilers. Ze redden zich wel. Ze gaan graag naar het strand en op avontuur met de dinghy. Ze maken makkelijk vrienden. Langdurige vriendschappen opbouwen is soms lastig. Toch komen we onderweg vaak dezelfde gezinnen tegen en is het, met de digitale mogelijkheden van vandaag, redelijk makkelijk om ergens af te spreken.”
Waarom zijn jullie vertrokken?
“Op een gegeven moment besef je dat het leven heel kort is. Daarom wilden we samen met de kinderen een groot avontuur beleven. We hadden nog geen zeilervaring toen dat plan ontstond. We zijn zeilles gaan volgen bij de Zeezeilers van Marken en drie jaar later vertrokken. “
Wat heeft de ervaring jullie tot nu toe gebracht?
“Te veel om op te noemen. Er is maar één manier om deze reis verkeerd te doen: door zelf niet te veranderen. We leren van iedereen die we ontmoeten. En van de geschiedenis, die als een rode draad doorheen een land loopt, verweven in de mensen, de architectuur, het eten en de muziek. Dat is soms confronterend, als je ziet welke ravage de Europeanen hebben aangericht in de wereld. We volgen de middeleeuwse slavenroute en het valt ons op hoe diep de sporen daarvan nog zijn. Dat heeft onze ogen geopend.”
Wat zijn jullie plannen?
“Wij zijn van plan om naar Kaapverdië te zeilen, en misschien Gambia en Senegal. Daarna steken we opnieuw de oceaan over naar Frans-Guyana. We willen langer in San Blas blijven, dat was de vorige keer niet mogelijk door COVID-19. Vervolgens willen we door het Panamakanaal richting Galapagos, Frans-Polynesië en Nieuw-Zeeland. Daarna weten we het nog niet. Uiteindelijk kan je wel plannen maken, maar op een zeilboot gaat dat zo: je wacht tot het laagwater is. Dan schrijf je je plannen op een stuk nat zand. Bij hoogwater zijn je plannen al helemaal veranderd. We blijven zeilen tot het plezier eraf is. Dat kan over drie jaar, of over drie weken. Dat zien we wel. We zijn nu al een mooie ervaring rijker.”
Hoe kunnen we jullie avonturen volgen?
“We hebben een website en zijn ook te vinden op Facebook. Ons Youtubekanaal staat momenteel een beetje achter. We beleven ons avontuur liever dan dat we er een video over maken.”
Foto’s: (c) Rene en Joline Kesting
Tags: Onderweg, Vertrekkers Last modified: 31 december 2021
