Van kok en gasfornuis naar vriesdroogvoedsel, van buiten wachtlopen naar binnen zitten en van klassieke racers naar foilende IMOCA’s; sinds de eerste editie van de in 1973 is het dagelijks leven aan boord van de Ocean Race onherkenbaar veranderd. Team Malizia kwam woensdag na 17 dagen op zee slechts 33 minuten na de winnaar van de vierde etappe, 11th Hour, over de finish in Newport. De IMOCA’s, waarmee de Ocean Race dit jaar voor het eerst gevaren wordt, zeilen al de hele wedstrijd vaak ongelooflijk dicht bij elkaar.
Dat was in 1989 wel anders. De enorme verschillen in snelheid tussen de 23 deelnemende schepen – de kleinste boten finishten op de lange legs wel tien dagen na de nummer één – deed de wedstrijdorganisatie dan ook besluiten de editie erna één klasse in te voeren: de Whitbread 60-klasse. Sindsdien werden de raceboten ieder jaar wat moderner en sneller. En hoewel daarmee door de jaren heen ook het dagelijks leven voor de zeilers aan boord flink veranderde, zijn de tradities, ontberingen en de uitgestrekte oceanen toch ook nog grotendeels hetzelfde. Ga 33 jaar mee terug in de tijd, naar die Whitbread Round the World Race van 1989–1990 voor een intrigerende inkijk in het dagelijks leven van de zeilers, toen en nu.
Klassieke racer versus foilende IMOCA
Waar tijdens de eerste edities de raceboten nog standaard cruisejachten waren, zeilen ze inmiddels met Formule 1-bakken van zeilboten. Voor het eerst in de geschiedenis van de Ocean Race varen de teams nu zelfs met foilende boten, om zo mogelijk nóg harder te kunnen varen. Daarnaast is zo’n beetje alles aan boord gemaakt van carbon en zitten de schepen boordevol technische snufjes. Een wereld van verschil met de klassieke racers die in 1989 nog massaal aan de start verschenen.
Dagelijks leven van buiten naar binnen
Sinds de vorige editie in 2017-18 misschien wel de grootste verandering voor het dagelijks leven aan boord van de Ocean Race: een volledig overdekte kuip. De foilende IMOCA’s kunnen zo hard gaan, dat je maar beter binnen kunt zitten. Vanuit daar kun je zo’n beetje alles aan de boot trimmen, via de meest moderne technologische snufjes. Meer dan honderd sensoren geven aan hoe het met de boot gesteld is en of de krachten niet te groot worden. Een enorm verschil met de kuip van Gatorade: daar zie je vertrouwde handlieren in plaats van tweepersoons grinders, twee grote stuurwielen en de bemanning in zeilkleding aan dek.
Van kok naar vriesdroogmaaltijden
In vroegere edities van The Ocean Race was vaak een speciale kok aan boord om te koken voor de zeilers. Tracy Edwards wist zich in 1985/86 ook als kok aan boord te werken en zo als eerste vrouw rond de wereld te racen op een Maxi jacht. In de 1989-90-editie schipperde ze vervolgens Maiden, het eerste schip dat met een volledige vrouwelijke bemanning meedeed aan de Ocean Race.
Tegenwoordig is van een kok mee aan boord absoluut geen sprake meer: de zeilers leven vooral op lichtgewicht gevriesdroogd voedsel, waar ze uit een jetboil wat heet water bijgieten. Alles om gewicht te besparen.
Moderne technologie
Niet alleen in de kombuis is veel gewicht bespaard, ook de navigatiestations zijn tegenwoordig een stuk compacter. En zelfs het scheren is gemoderniseerd: van met mes op gevoel naar oplaadbaar apparaat en smartphone.
Nog altijd hetzelfde
Tenslotte zijn er ook dingen op zee die niet veranderd zijn. De evenaar-traditie en een emmer zeewater zijn voor zeilers al eeuwen de hoogtepunten van een oversteek. Maar wie weet, misschien kijken we zelfs daar in 2056 nostalgisch op terug?
(c) foto’s:
1989–90 Whitbread Round the World Race, Gatorade Race Team
2022-23 The Ocean Race
