Twee twintigers met tussenpensioen: Canarische Eilanden

Niels en Rosan zijn in 2023 vertrokken voor een reis van vijf jaar met hun Sigma 38OOD. De twintigers zijn, zoals ze dat zelf zeggen, met tussenpensioen. Voor Zeilen doen ze verslag van hun droomreis. Daarnaast houden ze een vlog bij op hun YouTube-kanaal. 

“Hey! Where are you going?” We staan op het punt om te vertrekken uit de haven van Puerto del Rosario als Rosan de vraag krijgt waar we heen gaan. Het is een van de twee meiden die gisteren met de boot naast ons binnen is gekomen die de vraag stelt. Rosan vertelt dat we de kust van Fuerteventura nog wat willen verkennen en over een aantal dagen door gaan naar Gran Canaria, waar we uiterlijk over 5 dagen willen zijn. Ze kijken elkaar even aan en dan volgt een vraag die we nog niet eerder gehad hebben. “Can we sail along with you?” Of ze met ons mee mogen varen. 

Opstappers

Opstappers. We hebben het daar eigenlijk nog nooit echt over gehad, of we opstappers mee zouden willen hebben. Rosan roept mij erbij en herhaalt de vraag. “Wat denk je?” “Ja lijkt me prima, leuk.” En daarmee is de kogel door de kerk, de komende dagen hebben we extra crew aan boord. Ze hebben geluk, want we hebben net boodschappen gedaan en dat betekent dat we de komende dagen weer lekker uitgebreid kunnen koken.

“Hello, are you busy?”

Terwijl ze hun spullen pakken en afscheid nemen van hun vorige lift maken wij de boot verder klaar. Een half uurtje later varen we de haven uit. Een haven waar ze rekenen van middernacht tot middernacht. Dat komt er dus op neer dat je altijd voor twee dagen betaalt. Een bijzondere constructie, maar met €12,50 per dag is het alsnog niet duur. Zo komen we meer nieuwe dingen tegen sinds we vertrokken zijn uit Nederland. In Spanje hebben we bijvoorbeeld tot nu toe bij elke haven al onze documenten (verzekering, bootgegevens, paspoorten) moeten laten zien en het een en ander aan formulieren moeten invullen. Het is ook sinds we dat doen, dat we af en toe vreemde WhatsApp berichten krijgen (of we druk zijn, ja, altijd, we hebben een boot) of oproepen ontvangen van Aziatische nummers. De administratie zal niet volledig waterdicht zijn… 

Routine

Binnen de havenkom hijsen we de zeilen, om vervolgens koers te zetten richting het zuiden. Waar we uit zullen komen weten we nog niet, maar zuidwaarts willen we in ieder geval. Onze opstappers geven aan graag te willen helpen als dat ergens kan. Maar met een relatief simpele tocht, over een boeg en met constante koers, zijn de mogelijkheden wat beperkt. Bovendien komen Rosan en ik er nu achter dat we voor veel dingen inmiddels zo’n vaste routine hebben, dat we echt heel erg goed na moeten denken over wat een extra bemanningslid nog voor helpende hand zou kunnen bieden. 

In slaap gewiegd

“Zullen we het anders hier zo proberen?” De wind begint toe te nemen, over niet al te lange tijd wordt het donker. “Ja lijkt me prima!” Ons plekje voor de nacht wordt voor anker in de baai van Gran Tarajal. Het rolt er wel wat door de deining, net zoals blijkbaar op elke ankerplek rond de Canarische Eilanden, maar het is te overzien. Dus, motor aan, zeilen naar beneden, anker naar beneden. Rust, zwemmen, avondeten en kletsen. En vervolgens worden we in slaap gewiegd door de deining. De volgende dag willen we naar de kant. In de dinghy? Mwah, met brekende golven op het strand zien we dat niet zo zitten. Dan maar zwemmend. Telefoons, handdoeken en droge kleding gaan in een waterdichte tas en zo zwemmen we met z’n viertjes richting het strand. 

Palmbomenbos?

We verkennen het pittoreske plaatsje, zoeken tevergeefs een palmbomenbos wat er volgens een beschrijving van het plaatsje op internet zou moeten zijn, en beklimmen de berg die naast onze ankerplaats uit het water omhoog torent. Vanaf daar nog steeds geen uitzicht op een palmbomenbos, maar wel op de baai waar onze boot voor anker ligt. Wat een prachtig gezicht. 

Het is een heerlijk relaxte dag en we hebben nog geen spijt van dat we de twee gezellige Duitsers mee hebben genomen. Het is maar de vraag wat voor iemand je aan boord haalt, maar we hebben het goed getroffen. Het zal je voor de Atlantische oversteek maar gebeuren, dat je iemand aan boord hebt die je na een paar dagen al helemaal zat bent. 

Versterking

Daar hoeven wij gelukkig niet bang voor te zijn. De reden dat we over een paar dagen op Gran Canaria willen zijn is omdat daar mijn vader aan boord komt, die ons gaat vergezellen op onze tocht naar Trinidad en Tobago. Voor we kunnen vertrekken moet er nog wel een hele waslijst aan klusjes afgewerkt worden. Wat we allemaal gedaan hebben vertel ik jullie volgende keer!