Er waren eens twee twintigers die de Atlantische Oceaan overstaken

Niels en Rosan zijn in 2023 vertrokken voor een reis van vijf jaar met hun Sigma 38OOD. De twintigers zijn, zoals ze dat zelf zeggen, met tussenpensioen. Voor Zeilen doen ze iedere maand verslag van hun droomreis. Daarnaast houden ze een vlog bij op hun YouTube-kanaal. 

Toch bijzonder. Dan ben je al drie jaar aan het voorbereiden voor dát moment, dat ene moment waar alles om draait, en toch is er de week voordat het zover is nog zo veel te doen. Maar ja, het is en blijft een boot en daarop komt nooit een eind aan de kluslijst. Wat er voor ons op de lijst stond? De algehele inspectie van onder andere motor, bilge en tuig, een derde reeflijn realiseren en de zoutwaterkraan installeren in de keuken. De was doen, de stormfok klaarleggen, diesel en water bijvullen, eten inslaan. De week voor vertrek was druk. Niet chaotisch, we hadden het nog wel in de hand, maar gewoon lekker druk. Omdat mijn vader inmiddels gearriveerd was hadden we een paar extra handen beschikbaar en dat maakte dat we lekker door konden pakken. Doorpakken om de boot tiptop in orde te hebben en om met een vertrouwd gevoel de trossen los te gooien. Deze keer niet voor een nachtje, weekendje of weekje doorzeilen, maar voor een tocht van 3.000 mijl, dwars over de Atlantische Oceaan. 

47 blikjes tomatenpuree

Het hoogtepunt van alle voorbereidingen? Inkopen doen! Waarom weten we eigenlijk niet, maar er is iets heel leuk aan het inladen van een complete doos van iets, in plaats van de gebruikelijke een of twee potjes. Er gaan onder andere 24 potten kikkererwten, 47 blikjes tomatenpuree en 10 kilo pasta mee. Zodat we niet alleen tijdens de oversteek genoeg hebben, maar zodat we ook voorraad hebben voor in de Caraïben, waar alles een stuk duurder schijnt te zijn omdat alles geïmporteerd moet worden.

Dag 1: Santa Cruz de Tenerife. Nog even een paar verse broodjes halen en een laatste check doen. Om 11:00 uur lokale tijd zijn we er klaar voor. Motor aan, landvasten los, we zijn vertrokken! Grootzeil omhoog, motor uit, genua erbij, op naar de overkant!

Leven, midden op de oceaan!

Er is leven midden op de oceaan. Veel meer dan we verwacht hadden. We hebben ruim de tijd om ernaar te kijken, want het grootste deel van de tocht gaan we niet bijzonder hard. We zien vliegende vissen, vogels en dolfijnen. 

De vliegende vissen zien ons ‘s nachts niet, wat erin resulteert dat wij ze een aantal keer wel zien. Alle drie worden we tijdens onze nachtwacht en keer opgeschrikt door een vliegende vis die tegen ons aanspringt. Een van de vogels ziet ons ‘s nachts wel, besluit op het topje van de mast te landen en reist vijf uur lang met ons mee. De dolfijnen komen en aantal keer tijdens het avondeten langs. Zouden ze geroken hebben dat we wat lekkers op ons bordje hadden liggen?

Spektakel in de lucht

Vlak na het eten gaat elke dag de zon onder en het lijkt erop dat de luchten van de diverse avonden met elkaar strijden voor de titel van mooiste zonsondergang. De ene is nog spectaculairder dan de andere. We zien de zon bij onbewolkt weer in de zee zakken terwijl de lucht alle kleuren van de regenboog aanneemt. We zien op half bewolkte dagen de wolken van geel naar oranje en vervolgens roze oplichten. En alsof dat nog niet genoeg is worden we rond de twintigste dag van onze tocht twee avonden achter elkaar getrakteerd op een onvoorstelbare sterrenregen, waarin we op het hoogtepunt een paar honderd vallende sterren per uur tellen!

Sprookje

Het slapen is door de bewegingen van de boot soms wat lastig. Richting het einde van de tocht concluderen we dat we er vier dagen langer over gaan doen dan we van tevoren gepland hadden. Maar verder is de tocht als een sprookje. Bij de prachtige luchten en de gezellige dieren komt nog dat er onderweg niets stuk gaat, er niemand zeeziek wordt en stormen uitblijven. En het sprookje kent bovendien een prachtig einde.

Dag 26: het grootzeil wordt gestreken om 11:00 uur lokale tijd. Na 25 dagen zeilen komen we aan in een baai die onze stoutste verwachtingen overtreft. Prachtig blauw water, palmbomen langs een strand waarachter zich een kleurrijk dorpje bevindt, en meer tinten groen in het woud dan we voor mogelijk hadden gehouden. We zijn aangekomen op Tobago!