André Rotteveel is een man met een plan. Zijn doel: het solozeilen onder de knie krijgen. “Daarvoor moest ik wel mijn angst en onzekerheid overwinnen.” Hij besluit in een maand solo naar de exotische Scilly-eilanden te zeilen, als ultieme beloning voor het slechten van zijn grenzen. Hoe zijn reis hem afging? Dat lees je in Zeilen editie 05/2023.
Azuurblauwe baaien met witte zandstranden, dat is wat Google je voorschotelt als je zoekt op de Scilly-eilanden. Maar op de dag dat ik de eilanden nader, staan ze laag en grijs op de einder. Het lijkt wel ons eigen Waddengebied, maar dan met rotsen in plaats van zandbanken. De digitale kaart schreeuwt felrode waarschuwingen voor al dat onderwatergevaar.
De eenvoudigste benadering – vanuit het zuiden naar Porth Cressa op St. Mary’s – geeft de minste risico’s. Desalniettemin ben ik superalert. Om mijn angst te bezweren heb ik deze aanloop in gedachten al heel wat keren doorgenomen. Mijn blik wisselt onophoudelijk van de kaart naar de werkelijkheid en terug. Regelmatig zoom ik in en uit op de kaart om geen gevaren te missen door een verkeerd schaalniveau. Als ik de Gilstonerots op voldoende afstand voorbij ben, komt de rust. En met die rust komt het besef dat ik mijn eerste soloreis achter de rug heb: van Woudsend naar de Scilly-eilanden.
Dwars door de storm
Voorzichtig denk ik terug aan de tocht over Het Kanaal en langs de zuidkust. Die was voor het grootste deel fantastisch. De tegenslag die ik had, naast het ontbreken van oostenwind, was vooral technisch van aard. Mijn Fellowship 33 is oud en er moet nogal eens iets kleins gerepareerd worden. En er was die ene middag met noordwest 8. Dat stormachtige avontuur was compleet mijn eigen schuld: ik had verzuimd de shipping forecast te checken.
De apps beloofden twee dagen gunstige wind. Die wind wilde ik benutten om in twee etmalen een flinke ruk naar het westen te maken. Aan het eind van de ochtend begon de kustwacht te waarschuwen voor NE, Gale 8-9 (Engelsen waarschuwen pas vanaf 8 beaufort). Die berichten hoorde ik wel, maar ik wilde ze eigenlijk niet geloven. Zuidoostelijk van Portland Bill betrok de lucht plots snel en maakte een angstige onzekerheid zich van mij meester. Wat te doen? Portland of Weymouth was de dichtstbijzijnde vluchthaven, maar dat was wel hogerwal en betekende dus opkruisen. Al snel was de storm een feit. De zee bouwde snel op en de stuurautomaat kon niet overweg met de vlagerige wind en stuurde de boot steeds onbedoeld overstag. Dus stuurde ik zelf – met regelmatig een puts water in mijn nek was ik al snel doorweekt.
Zeilen 05/2023
Ben je benieuwd naar de rest van het verhaal? Wat was een wijze les voor André? Welk lokaal advies had hij beter niet in de wind kunnen slaan? Welke plaats wint wat betreft rotsformaties. Wat is een ideale schuilplaats? En ben je benieuwd naar 10 vakantietips voor op de Scilly-eilanden?
Je leest het allemaal in Zeilen 05/2023. Koop het nummer hier online in de webshop of lees (het artikel in) Zeilen hier digitaal. De editie is ook tot en met woensdag 24 mei verkrijgbaar in de winkel. En wil je vanaf nu elke maand dit soort verhalen lezen? Word dan hier abonnee.
Omslagfoto en foto: © André Rotteveel
Tekst: André Rotteveel
