Nu in Zeilen: Gewoon naar Harwich

Even naar Engeland oversteken is een stuk ingewikkelder geworden door corona en de Brexit. Toch laten Frank en Lotte Stienstra zich verleiden door een prachtig weervenster om naar Harwich te zeilen. Ze zijn het eerste Nederlandse jacht sinds veertien maanden.

Het is midden in de nacht. We bevinden ons op twaalf mijl buiten Harwich. “Hallo? Ik bedoel, Hello? Is this the National Yachtline?… Pardon me, I can’t hear you. I have very poor cellphone
reach…”
“Yes this yacht Kobbe. We’re supposed to call the National Yachtline at this position.”
“… Okay, I’ll wait…”
“Hello, you tried to connect me to the National Yachtline. Oh, that was not you. A call center? What?” Piep-piep- piep…
Het is 00.30 uur in de donkere nacht. De lopende wind is aangetrokken tot 25 knopen. Ik zeil, man en kinderen liggen te kooi. De track van onze Breehorn 37 ligt tussen het Shipwash Sands en de vaste wal. Precies op gijpkoers. Geconcentreerd sturen dus!
De westelijke horizon geeft een streep indirect licht af. Indirect, want op deze afstand en zo dicht op de zee verbergt de aardkromming nog wat er volgens de zeekaart achter de kim moet zijn: het eiland van de Britten, het Verenigd Koninkrijk. Daar is ook de rivierdelta van de Stour en de Orwell. En het dorpje dat ooit de meest bezochte haven was voor Nederlanders die eens een Noordzee-oversteekje wilden wagen: Harwich.
Nog twaalf zeemijlen.
Het Britse protocol schrijft voor dat ik bij het binnenvaren van de twaalfsmijlszone de National Yachtline bel. Het wordt vrij snel duidelijk dat dit stuk op een kantoor geschreven is: op twaalf mijl uit de kust is nagenoeg geen bereik. Als ik ga staan wordt het iets beter. Zodra er een fikse bak met spray over me heen klapt, ga ik weer zitten. Zucht… Als we straks wat dichter genaderd zijn, probeer ik het wel weer.

From the Netherlands, not from India

Na vier keer te zijn doorverbonden is er werkelijk iemand die de National Yachtline bemant. Midden in de zomernacht, met één streepje bereik, schuilend onder de buiskap, probeer ik duidelijk te maken dat ik van een zeiljachtje ben dat Engeland wil aanlopen.
De stem vraagt me de paspoortgegevens door te geven van alle opvarenden.
“Quinten. Yes, I will spell that for you. What? Excuse me? Quebec, Uniform, India… No, we’re from the Netherlands, not from India. The third letter is…”
Piep-piep-piep.

Zeilen 11/2021

Ben je benieuwd naar de rest van het verhaal? Wanneer besloot het gezin koers richting Engeland te zetten? Mag de familie meteen aan van boord? Met welke coronamaatregelen kregen ze te maken? Waarvoor schaamt piermaster Mike zich? Waarom hoeven ze zich niet weer in te klaren in Nederland? En welke zaken moet je regelen als je ook van plan bent om over te steken? Je leest het allemaal in Zeilen 11/2021! Koop het nummer hier online in de webshop of lees (het artikel in) Zeilen hier digitaal. De editie is ook tot en met woensdag 24 november verkrijgbaar in de winkel. En wil je vanaf nu elke maand dit soort verhalen lezen? Word dan hier abonnee.

Omslagfoto en foto: Lotte en Frank Stienstra
Tekst: Christophe Meijer