Tijdens een ontspannen zeiltochtje wordt Leon Bart overvaren door een snelle motorboot. De harde klap en het geluid van scheurend polyester gaan door merg en been. Als een wonder raakt niemand gewond. Alleen de boot, die overleeft de klap helaas niet.
“Het is een prachtig weer. Samen met mijn vrienden Ries de Jong en Ruby van Muilwijk (net als ik beiden ex-loods) zeil ik ontspannen op het Haringvliet. Ik geniet van het varen met mijn kleinere, praktische Dimple, een Frances 26. Ik heb haar nu ongeveer een jaar in mijn bezit, nadat ik mijn zelfgebouwde trimaran een paar jaar eerder verkocht. De overstap bevalt goed, maar was best groot. Het is een totaal ander scheepje dan mijn tri, maar ze heeft mijn hart direct veroverd, ook al gaat zij vreselijk schuin en loopt ze niet harder dan zes knopen max. Maar ach, het maken van grote reizen ligt inmiddels achter mij. En met dit stoere kottertje is de Engelse oostkust vanuit mijn thuishaven Den Helder nog steeds goed bereikbaar. Wijlen Hans Vandersmissen had gelijk toen hij zei: “Die Frances is het enige kieljachtje dat mijn goedkeuring kan wegdragen.”
Plastic monster
Plastic monster“We zeilen ter hoogte van Tiengemeten, buiten de vaargeul dicht onder de walkant in het Vuile Gat. We varen pal voor de wind, in oostelijke richting, als we plotseling een veertien meter lang plastic monster op ons zien afkomen. Omdat we buiten de tonnenlijn zeilen, gaan we er alle drie vanuit dat de motorboot op tijd bakboord uit zal komen en ons zo vrij zal varen. Maar die verwachting moeten we in een split second bijstellen. Zonder enige waarschuwing houdt de motorboot haar fatale koers aan. Heel even is het stil, en dan volgen de gebeurtenissen elkaar snel op. Na een luide schreeuw springt een van ons aan stuurboord overboord. In een uiterste poging om de aanvaring te voorkomen geeft de roerganger nog stuurboord roer. Maar de klap is onvermijdelijk.”
Gapend gat
“De motorboot raakt ons – op de volle snelheid van acht knopen – stuurboord achter. Vrijwel frontaal botst het vaartuig op onze Monitor-windvaanstuurinrichting. Gelukkig draagt onze drenkeling een zelfopblaasbaar zwemvest dat keurig zijn werk doet. Met meer geluk dan wijsheid heeft het wegscherende motorschip hem niet geraakt. Terwijl de adrenaline nog door mijn aderen scheurt, inventariseer ik met knikkende knieën de schade: de complete windvaanstuurinrichting is losgerukt van haar stevige bevestiging. Daarmee is ook een stuk polyester van de romp afgerukt waardoor er nu een gapend gat zit tussen dek en romp. Door het gat stroomt water naar binnen. Omdat het achterschip gedeeltelijk onder water wordt gedrukt, bereikt het water, via de bakskist, ook de motorruimte. De kuip stroomt eveneens vol water, de roerkop is afgebroken, de hekstoel is geruï- neerd en het achterstag is halverwege afgebroken. Het mag een wonder heten dat niemand aan boord ernstige verwondingen heeft opgelopen. Zeker als je bedenkt dat het wegzwiepende achterstag, die de masttop ernstig heeft beschadigd, ons op een haar na gemist moet hebben.”
Zeilen 05/2020
Na zestig jaar schadevrij zeilen gebeurt dit… Hoe reageerde de schipper van de motorboot op de aanvaring? Wat constateerde de schade-expert? En hoe werd deze aanvaring verder afgehandeld? Je leest het allemaal in Zeilen 05/2020! Koop het nummer hier online in de webshop of lees (het artikel in) Zeilen hier digitaal. De editie is ook tot en met woensdag 27 mei verkrijgbaar in de winkel.
Omslagfoto en foto: Leon Bart
Tekst: Leon Bart
