Quarantaine in het paradijs

Wachtrij om 07.30 bij het havenkantoor om in te klaren

‘Cuba is gesloten’, ‘er worden hier boetes uitgedeeld als je aan land gaat’, ‘we liggen in Mindelo in quarantaine’, ‘Guadeloupe is al dicht’, ‘we mochten net 10 minuten per persoon de supermarkt in’, ‘we zijn net aangekomen maar mogen pas over 16 dagen het land in’. Wow, we hebben net een prachtige tocht gehad van een idyllische eilandengroep St. Vincent en de Grenadines naar Martinique. Achtentwintig uur later zijn we in een totaal andere wereld. De Caribische eilanden hebben actie ondernomen, en het lijkt drastischer dan in Nederland.

Per twee mogen we naar binnen, handen gedesinfecteerd en mondkapjes

Aankomst in een totale andere wereld

We zijn aangekomen op Martinique. Een frans eiland waar boodschappen een heel stuk goedkoper zijn dan op andere eilanden in de buurt. Een aantal dagen geleden deden verhalen de ronde dat de schappen leeg begonnen te raken en er werd gepraat over een lock-down. Om dit voor te zijn hebben we per direct los gegooid. We beginnen onze tocht vanaf de prachtige eilandengroep St. Vincent en de Grenadines, een tocht van 130 mijl. De eerste keer dat we met heel weinig wind besluiten om toch het anker op te halen en te gaan. Achtentwintig uur, waarvan tien uren op de motor, blijkt het een hele goede beslissing te zijn geweest. Bij aankomst in Le Marin, Martinique, zijn de kantoren om in te klaren al dicht, alle horeca is gesloten en de straten zijn al redelijk uitgestorven. Als we in de supermarkt worden opgevangen door personeel met mondkapjes en handschoenen , komt het bij ons binnen. Het is een hele andere wereld waar we zijn aangekomen. De schappen zijn al vrij leeg maar het lukt ons nog redelijk onze voorraad aan te vullen, alleen zien we helaas maar weinig versproducten zo aan het eind van de dag. Olivier en Isabel, van zeilboot Galena, vertellen echter dat er gisteren wel meer stress en ellebogenwerk was in de supermarkt. Als ik terugloop om het karretje terug te brengen, staat er al een rij van dertig mensen buiten.

Politie houdt auto’s aan en controleert op het formulier

Een totale lock-down van Martinique

De volgende dag besluiten Suus en ik op te splitsen. Ik zet haar af bij een andere supermarkt en zelf ga ik naar de Capitainerie om in te klaren. Als ik in de rij sta, spreek ik vier Amerikaanse schippers die allemaal zo snel mogelijk willen uitklaren om in één ruk terug naar Amerika te varen. Ik vraag me af; waarom? We mogen met maximaal twee personen tegelijk naar binnen, na onze handen ingesmeerd te hebben met desinfectiemiddel. In een heel ontspannen en relaxte sfeer klaar ik ons in. We zijn officieel op Martinique, dat voelt fijn. Als ik naar buiten loopt appt Suus dat ze klaar is en met een karretje bij de Dinghy Dock van de supermarkt staat. “We mochten in groepjes van dertig personen naar binnen en kregen tien minuten de tijd. Het voelt zo raar.” vertelt ze als we samen de boodschappen in de dinghy laden. De boodschappenband werd voor elke nieuwe afrekenende klant volledig ontsmet, en ook Suus is ondergedompeld in desinfecterende handgel. Ze appt me dat ze zich enigzins zorgen maakt of haar karretje niet geplunderd wordt: het feit dat je via de achterdeur uit de winkel wordt geloodst, versterkt dat gevoel.

Als we bijna terug zijn bij Yndeleau slaat de kerkklok twaalf keer. Het land is officieel in lock-down. Alleen met een formulier waarop je duidelijk aangeeft wat je intentie is, mag je nog officieel het land/de weg op. We mogen nog boodschappen doen, ziekenhuis of apotheek bezoeken, maar als je zonder goede reden het land op gaat krijg je een boete van 135 euro.

Tekst bij havenkantoor

Weinig informatie voorziening

Het is erg zoeken naar informatie die klopt. De informatie infrastructuur is duidelijk minder georganiseerd dan de RIVM sites of de duidelijke persconferenties die we meekrijgen op het Nederlandse nieuws. Daarnaast is ons Frans helaas ook niet al te best. Al snel worden de bestaande Facebook groepen een bron van informatie. Ook de Nederlandse boten in de Carieb starten gezamenlijk een groep waarbij we zoveel mogelijk proberen te delen. We vragen om hulp van de Radio Medische Dienst in Nederland, een organisatie die overal ter wereld medische hulp biedt op afstand. Zij geven ons duidelijk aan wanneer we medische hulp moeten zoeken bij het krijgen van corona.

Suus staat om 07.30 in de rij voor de supermarkt

Orkaanseizoen in aantocht

Rond juni begint de kans op orkanen sterk toe te nemen in het gebied waar we met veel Nederlandse cruisers nu liggen. Het plaatst een deadline op de mogelijkheden om terug te komen naar Nederland, maar ook om te besluiten wat je met je boot doet als het risico op orkanen stijgt en je niet perse terug naar Nederland wilt of hoeft. Er is maar een beperkt aantal veilige plekken in de Carieb buiten de ‘hurricane belt’, en die lopen in normale situaties al redelijk vol tegen die tijd. De plannen om van een rondje Atlantic terug te keren via de Azoren staat voor vele boten op losse schroeven vanwege het sluiten van dat land en andere landen om ons heen. Het doet veel plannen van medecruisers helemaal in het water vallen. Karin van zeilboot Karma zou in Sint Maarten afstappen, waarbij een opstappende vriend samen met Marco in mei terug naar Nederland zou varen. Zeilboot Saline met Jan-Paul en Marjolein zou rustig omhoog varen en oversteken. Echter overwegen nu, onder andere, om de boot terug te laten schepen met een vrachtschip, maar de eerste offerte die ze ontvangen blijkt verschrikkelijk duur. Andere vertrekkers die bezig zijn met hun droomreis zijn druk bezig om te kijken of ze de boot in één van de ABC eilanden kunnen achterlaten en terug kunnen vliegen om na het orkaanseizoen het rondje af te maken.

Onderweg naar Martinique, een hele rustige prachtige tocht met walvissen

Quarantaine in het paradijs

Prachtige witte stranden, helblauw water, schildpadden langs de boot en duiken in het water als het te warm is. Het klinkt, en is ook, een heerlijke manier van quarantaine hebben. We hebben niks te klagen. Maar het verhaal van zeilboot Doejong (zie eerdere Zeilen met hun klusverhalen) maakt duidelijk wat voor impact het op het leven als vertrekker heeft en op de droom waar vele zo ongelooflijk hard voor gewerkt hebben. Rosan, Arnout met zoon Berend zijn net in de Carieb aangekomen. Al genietend van het prachtige Grenada worden de maatregelen steeds strenger. Waar het hun eerste Caribische eiland is na aankomst in Suriname, lijkt het nu misschien wel hun laatste eiland te zijn. Ze hebben voor acht weken eten ingekocht zodat ze altijd genoeg eten op de boot hebben om in één keer terug naar Nederland te kunnen varen. De quarantaine in het paradijs treft veel vertrekkers die een jarenlange voorbereiding hebben gehad om hun droom te verwezenlijken. De reis komt opeens abrupt tot stilstand. Tegelijkertijd moeten we proberen te genieten van de prachtige omgeving. En ook blijven relativeren. Als ik Arnout spreek lijkt dat bij hun ook al gelukt: “Het is heel erg balen, maar wel goed om te zien dat ze hier een nieuwe markt hebben gevonden; ze lopen met mondmaskertjes met een glittervlag van Grenada er op.”

Dan maar klussen, de raampjes opnieuw kitten

We pakken de kluslijst weer op

Marcel van de zeilboot Feeks appt over de vreemde situatie in Sint Maarten. Het eiland dat bestaat uit een Nederlands en een Frans deel gaat op twee manieren met het coronavirus om. Het Franse deel zit in een lock-down zoals Martinique en Frankrijk. Het Nederlandse deel gaat er vrijer mee om en heeft nog geen lock-down. Er is nog veel onduidelijk in de Carieb. Er zijn nog landen niet in lock-down, maar het lijkt er op alsof alles dicht gaat. Ook de verhalen vanuit de Pacific en andere landen zijn duidelijk, we zitten of lijken allemaal in lock-down te gaan. We houden elkaar zoveel mogelijk op de hoogte. We proberen gezamenlijk met de ambassade in gesprek te gaan om Curaçao te openen voor de Nederlandse boten, om daar heen te kunnen als het orkaanseizoen begint. Daarnaast is de kluslijst bij iedereen afgestoft. Ik ga denk ik vanmiddag maar eens de raampjes opnieuw kitten…

Volg de situatie van Jurre en Suus via hun blog en nieuwsbrief. Op onze site kun je je inschrijven voor meer updates.
Ook delen ze regelmatig nieuws op facebook en instagram.

(c) Omslagfoto: Jurre Witte