Al twee keer eerder schreven we over het zeilschip No. 5 Elbe, het jacht dat zonk na een aanvaring met vrachtschip Astrosprinter. Alle 43 de opvarenden hebben het ongeluk overleefd. Momenteel staat het jacht op de Peters-scheepswerf in Wewelsfleth en is te zien dat een deel van het onderwaterschip eruit ziet als gekreukt papier. Het historische zeilschip kent een rijke geschiedenis. Zo heeft de boot in 1936, onder de naam Wander Bird, Kaap Hoorn gerond.
Zie ook: Bekijk de beelden vlak voor het ongeluk
De schoener, gebouwd in 1883, diende tot 1924 als boot om loodsen van en naar schepen te brengen. Later kwam het schip in particuliere handen terecht en voer het lange tijd over de wereldzeeën. In 1929 werd de schoener gekocht door de Amerikaanse journalist Warwick Tompkins, die de Duitse naam veranderde naar Wander Bird.
Nadat Tompkins verschillende transatlantische passages had gevaren, besloot hij om in 1936 met Wander Bird naar San Francisco te zeilen. Hiervoor moest hij Kaap Hoorn trotseren. De korte video hieronder laat die gebeurtenis zien. Tompkins’ kinderen Ann (6 jaar) en Warwick Jr. (4 jaar) zeilden ook mee aan boord. De twee kleintjes zijn op spectaculaire wijze te zien in het filmpje.
Omslagfoto: Screenshot YouTube-video
Tags: Ann, Kaap Hoorn, No. 5 Elbe, Tompkins, Wander Bird, Warwick Jr., Warwick Tompkins Last modified: 27 juni 2019
Dit “rig rat” vierjarige jochie in de video werd een legendarische zeiler in de San Francisco Bay area. Hier is een ontmoeting in 2005 met Commodore (Warwick) Thompson uit mijn boek “SoloMan”-(“Alleen op zee met God en AOW”) :
“De 9e juli zeil ik weer terug naar Papeete. Er is veel wind en een ruwe zee. Ik wil zeker zijn dat ik het probleem van de uitlaat opgelost heb en voor alle zekerheid neem ik de oliepeilstok eruit. Er zitten weer waterdruppeltjes op de peilstok. Ik durf nu de motor niet te laten draaien want dat kan mij een nieuwe motor kosten. Arue is zo goed als onmogelijk te bereiken vanuit zee zonder de motor te gebruiken omdat ik dan door een paar nauwe kanaaltjes tussen de koraalriffen moet kruisen. Ik besluit de open baai voor Papeete in te zeilen en daar voor anker te gaan. Maar je kan daar niet op anker blijven liggen het is er te diep en er is te veel verkeer. Ik moet dus een lijn naar de wal kunnen brengen.
De schipper op een Amerikaans zeiljacht echter, dat net voor mij de haven binnen vaart onder motor, realiseert zich dat ik geen motor heb en hij komt me te hulp en loodst mij naar de wal. Nadat ik vastlig loop ik naar de behulpzame kapitein om nog eens te bedanken. De zeiler is de legendarische Commodore Tompkins. Hij kwam net aan van een over 3500 mijlen, 21 dagen snelle overtocht non-stop van San Diego. Tompkins groeide op aan boord van zijn vaders voormalige Duitse loodsschoener de “Wanderbird” en was vier jaar oud toen hij voor het eerst rond Kaap Hoorn zeilde. Warwick Tompkins is vijf jaar ouder dan ik ben; er zijn weinig zeilers die in hun leven de ervaring van deze man zullen hebben gehad. Zijn zelfgebouwde houten boot is een kunstwerk. Ik herken zijn voldoening in de beschrijving van de snelle overtocht in zijn nieuwe boot “Flashgirl” met Nancy zijn nieuwe bruid.”