Eind juli 2020 zijn dertigers Greetje Tops en Niels Eikelboom uit Nederland vertrokken met Black Moon, hun Taling 33, voor een wereldreis. Iedere drie weken ontvangt de redactie van Zeilen hun flessenpost, met daarin alle avonturen en uitdagingen.
“Eerst goed achteroverleunen en dan helemaal naar voren,” waarschuwt de gids. Met een zucht en een steun komt mijn kameel exact in deze twee etappes omhoog. “Whahaaa,” kreun ik mee. Ik wiebel nog wat heen en weer, net zo lang ik me wat zelfverzekerder op de bultrug vol kleden heb genesteld. In een treintje van zes stappen we rechtstreeks het decor van woestijnzand en piramides in. Caïro ligt aan de voet van een enorme Sphinx. Het is onverwachts druk met vooral lokale bezoekers, Ramadan is ten einde en iedereen in Egypte gaat er dus op uit om dat te vieren. Wij ook voor één dag, maar dan om een andere reden: we zijn halverwege het Suezkanaal, de Rode Zee ligt officieel achter ons. Nog slechts één etappe naar Cyprus en dan zit onze klus met Northstar erop. En de volgende projecten dienen zich al aan…
Twee maanden geleden bij aankomst in Maleisië, vanwege de klus op Northstar, zagen we ook oude bekenden. Domi en Anna hebben we voor het eerst ontmoet in Panama, voordat we de Stille Oceaan gingen oversteken. En eenmaal in Frans-Polynesië meerdere malen. We hadden direct een klik met dit Hongaarse stel en Niels deed diverse bootklusjes op hun Jeanneau 51, genaamd Teatime.
Project 1: charteren
Inmiddels zijn ze met Teatime in Maleisië, in voorbereiding om hun wereldomzeiling naar de Middellandse Zee af te ronden. Maar ook in voorbereiding op een nieuwe onderneming. Ze nodigen ons uit voor een drankje in de Marina van Langkawi. Enerzijds voor tips over de Rode Zee. Anderzijds vanwege hun nieuwe onderneming: ze willen een tweede boot kopen en zoeken daar een charterkoppel voor. Correctie: ze hebben het ideale charterkoppel gevonden en dat zijn wij!
Maar willen wij dat wel? De opvolgende maanden volgt een proces: wat voor boot dan, waar te kopen, waar te starten, welke locatie te charteren, welke doelgroep? En persoonlijk: hoe lang willen we hieraan committeren, wat wordt ons salaris en wat doen we dan met onze geliefde Black Moon?
Project 2: een boek!
In de tussentijd heb ik ook contact met een uitgeverij voor een boek over onze wereldreis. Hollandia om precies te zijn, dé uitgever van al die avonturenboeken die ons destijds hebben geïnspireerd. Durf ik dat wel? Aan de ene kant vind ik het doodeng om deze commitment aan te gaan. Een blog schrijven uit losse pols is toch echt een ander verhaal dan een compleet boek. Dat is niet zomaar de 100 blogs achter elkaar zetten, in ieder geval, dat is niet mijn bedoeling. Ik wil het dan ook persoonlijker maken, en dat is tegelijkertijd best spannend. Het zou sowieso een enorme eer zijn om ons boek tussen al die andere titels te hebben staan, een kers op de taart van onze wereldomzeiling. Eigenlijk heb ik ook wel zin om onze reis te herbeleven en voel daarbij de behoefte om er nog dieper op te reflecteren.
Toen we exact een jaar geleden in Griekenland aankwamen, waren we zowel blij als weemoedig. Eigenlijk waren we vooral opgelucht. Het laatste deel van de reis, met name door de Rode Zee, hebben we niet bepaald als een hoogtepunt ervaren en dat is zacht uitgedrukt. Een goed verhaal voor een boek, dat dan weer wel. Om heel eerlijk te zijn waren we extreem vermoeid, alle drie. De spanning, de onveiligheid, de onzekerheid, het gebrek aan slaap, de cultuurverschillen, de energie die het kostte, de motor die met iedere mijl harder begon te trillen…
Ook vanwege deze vergankelijkheid bereikten we het punt dat we vanaf aankomst de behoeften hadden om te vertragen. We besloten om niet door te zeilen naar Nederland, naar huis, als we dat überhaupt nog ons thuis kunnen noemen. We besloten juist om te blijven, te vertragen. Om minimaal een jaar op een plek te blijven, om even te kunnen aarden, om te klussen aan Black Moon en om te werken. Inmiddels kwam de bodem van onze scheepskas ook in zicht. Kortom: onze behoeftes verschoven.
Behoeftehiërarchie
Al sjokkend op onze kamelen bewonderen we de piramides. Nu kan ik een heel blog aan dit wereldwonder wijden, maar momenteel vind ik het interessanter om een andere piramide te belichten: de Piramide van Maslow, een theorie over de behoeftehiërarchie.
In de basis, de fundering van deze piramide, staan de primaire behoeftes van de mens: zuurstof, eten en drinken. Dit wordt op de voet gevolgd door een veilig huis en veilige omgeving. Daarna volgt de behoefte aan sociaal contact met familie, vrienden en andere relaties. Als deze primaire behoeftes in de basis vervuld worden, ontstaat er op ten duur ruimte voor erkenning en waardering door je omgeving, bijvoorbeeld waardering voor je werk en in ons geval vooral onze reis. De hoogst haalbare in deze theorie staat op de top van de piramide. Zelfrealisatie is de behoefte om jezelf te ontwikkelen tot de persoon die je graag zou willen zijn. Dit proces wordt aangedreven vanuit een intrinsieke motivatie.
Onze behoeftes
Met behulp van deze theorie hoop ik iets beter te duiden wat we zoal op reis door hebben gemaakt en vooral hoe we dit hebben ervaren. Sommige mensen in onze omgeving zeggen dat we in die vier jaar eigenlijk niet zoveel drama mee hebben gemaakt: geen stormen, geen aanvallen, geen diefstal, geen megaschades, geen waternood, etc. Maar ook zonder deze zogenaamde “cruciale gebeurtenissen” waren er heel veel momenten waarop we ons niet veilig hebben gevoeld: een primaire levensbehoefte.
Een greep uit deze onveilige momenten: toen we een lekkage midden op zee hadden, met motorproblemen in Suriname aankwamen, een ernstig ziek familielid, morele kwesties, onveilige ankerplekken en gebedel aan boord, een ongewone en risicovolle route rond Papua Nieuw Guinea, van hindernissen tot bureaucratie en heimwee in Indonesië en tot slot de route naar en door de Rode Zee.
Dus ja, we hadden even tijd nodig om bij te komen van dit omvangrijke avontuur vol levenslessen.
Het afgelopen jaar heeft ons echt goed gedaan. We zijn uitgerust, Black Moon heeft een flinke onderhoudsbeurt gehad, we hebben al onze familie en vrienden meerdere malen gezien, we zijn gecertificeerd tot Yachtmasters, we hebben genetwerkt, we hebben klussen aangenomen die we echt heel leuk vonden en waar we waardering voor kregen, we hebben onze scheepskas wat kunnen vullen en dat door zelfs de Rode Zee opnieuw te overwinnen!
En nu staan we op het punt om te starten aan twee nieuwe projecten.
Intrinsieke motivatie
Het charterproject Teatime Adventures houdt in dat Niels en ik de vaste schippers worden van een gloednieuwe Jeanneau Sun Oddysey 490, voor minimaal één jaar. Deze boot-vooralsnog-zonder-naam wordt op dit moment in een fabriek nabij Nantes gebouwd en vervolgens in Marseille opgeleverd, daar gaan we de boot verder aftuigen.
Vervolgens varen Niels en ik de boot van Frankrijk naar Griekenland, om onze spullen van Black Moon over te zetten en de boot nog verder uit te rusten. Later deze zomer varen we de boot vanuit Griekenland richting de Malediven – jawel, wéér via de Rode Zee, maar dit keer met de wind mee. Eenmaal op de Malediven gaat het charteravontuur van start en kunnen gasten met ons meevaren om de meest afgelegen eilanden in de Indische Oceaan te ontdekken.
Onze intrinsieke motivatie is niet alleen om gasten een hele bijzondere en avontuurlijke vakantie te laten beleven, maar vooral om onze onconventionele levensstijl met anderen te delen. Dit geldt ook voor het boek. In beide gevallen zullen we anderen inspireren, zoals wij ook ooit zijn geïnspireerd. Dan is de cirkel pas echt rond!
Last modified: 30 June 2025