Vorige zomer, op het hoogtepunt van corona, toen de hele wereld op slot ging, besloot Jan Jaap Radius dat hij niet langer wilde wachten op zijn nieuwe Sanca Excel-anker. Hij laat zijn vriendin achter in een hotel, steekt solo Het Kanaal over en beleeft een smokkelaarsafspraak op het Britse strand. Soms zit een groot avontuur in een klein hoekje.
We zijn op vakantie. Doorgaans sturen we de stevens van onze catamaran Joy, een Mahé 36, dan richting Engeland of Schotland, maar dit jaar zijn mijn vriendin Gerrie en ik door Brexit- en coronaregels in het Franse Cherbourg beland. We zeuren niet; onderweg langs de kust van Bretagne vermaken we ons meer dan goed op de talrijke prachtige ankerplekken.
Het is hier, in Cherbourg, dat ik het mailtje open van importeur Jimmy Green Marine. Het zit zo: eerder die maand heb ik me laten verleiden tot de aankoop van een Sarca Excel, een top of the bill anker dat nóg beter schijnt te zijn dan ons huidige Rocna. In de mail lees ik dat het anker eindelijk vanuit Australië is aangekomen bij de Britse importeur en dat het klaarstaat voor verzending naar Nederland. Jammer dat het zo lang heeft geduurd; stiekem had ik gehoopt het anker eerder binnen te krijgen, zodat ik het nu al zou kunnen uitproberen in dit Franse getijdenwater.
De vertraging zorgt er nu voor dat de Sarca werkloos staat te wachten in een loods in Beer, aan de zuidkust van Engeland.
Snood plan
Terwijl ik Gerrie vertel over het teleurstellende mailtje, ontstaat in mijn hoofd een snood plan. Wat als ik nou eens het anker zelf met de boot ophaal in Beer? Vanaf Cherbourgh is dit slecht 84 mijl – een lange dag varen – en dan weer terug. Jimmy Green Marine ligt vlak naast het strand van Beer en heeft een mooie baai om te ankeren. Zo omzeil ik slim alle Brexit-blokkades en quarantaineregels én kunnen we de rest van onze vakantie alsnog genieten van het nieuwe anker.
Het duurt even voor ik mijn plan aan Gerrie durf voor te stellen. Ze reageert precies zoals ik verwacht had: “Prima, maar ga vooral in je eentje. Dan neem ik voor een paar dagen een hotel in Cherbourg.”
Ik mail wat heen en weer met Jimmy Green Marine en zowaar, zij zien het ook zitten. Ze zijn zelfs bereid het anker naar de boot te brengen, als ik voor anker lig. Op die manier hoef ik geen stap op Engelse bodem te zetten. Ondertussen heeft Gerrie een fijn hotel in Cherbourg gevonden. Het heet nota bene Hôtel d’Angleterre. Toeval bestaat niet.
Op oorlogspad
Dinsdagochtend 20 juli, 6.00 uur. De zon komt net boven de horizon uit als ik de haven van Cherbourg uit vaar. Het is bijna windstil; ik vaar op de motor met het grootzeil bij. Het wordt een warme dag; in Engeland verwachten ze voor vandaag een recordhitte. Het is rustig varen met weinig verkeer en rond de middag doe ik een paar kleine middagdutjes. Ongeveer 30 mijl vanuit de Engelse kust zie ik een lang laag grijs schip liggen. Het heeft zijn AIS niet aan en is dus niet zichtbaar op de plotter. Vreemd. Als ik dichterbij kom, zie ik dat het een groot oorlogschip is. Ligt dit op mij te wachten? Shit! Daar had ik niet op gerekend. Is dit het einde van mijn avontuur en word ik nu teruggestuurd naar Frankrijk?
Zeilen 06/2022
Ben je benieuwd naar de rest van het verhaal? Wat gebeurt er met het oorlogschip? Waarom wil Jan Jaap in het donker arriveren? Wat is er aan de hand met de rondvliegende Chinook? Hoe verloopt de aflevering van het anker? En wat moet Jan Jaap toch eerlijk toegeven? Je leest het allemaal in Zeilen 06/2022. Koop het nummer hier online in de webshop of lees (het artikel in) Zeilen hier digitaal. De editie is ook tot en met woensdag 22 juni verkrijgbaar in de winkel. En wil je vanaf nu elke maand dit soort verhalen lezen? Word dan hier abonnee.
Omslagfoto en foto: Jan Jaap Radius
Tekst: Jan Jaap Radius
