Augustus 2019 vertrekken Jurre Witte en Suzanne Legtenberg voor een reis zonder einddatum. Een jaar later – op de droomplek Union Island, in de eilandengroep Saint Vincent en de Grenadines – wordt een andere droom werkelijkheid: Suus blijkt zwanger. De komst van een derde bemanningslid brengt vele veranderingen met zich mee, van bevalplan tot baby-refit.
Suus staat voor op de boot, klaar om het anker te laten zakken. Ik zie dat ze wat vraagt, maar de wind giert om mijn oren en kleine Evi is aan het murmelen. Multitaskend probeer ik Suus’ aanwijzingen te zien en te horen, terwijl ik de boeg in de wind probeer te houden en met mijn vrije hand de speen in Evi’s mond terugstop. “Hoeveel meter ketting wil je?” Terwijl ik op de dieptemeter kijk zie ik vanuit mijn ooghoek de speen horizontaal richting de kajuitingang vliegen. Ik reken hardop: 4,5 meter diepte, we beginnen altijd met ongeveer vier keer de diepte, “20 meter!” roep ik terug. Het anker ratelt naar beneden en de rust keert weer terug. In plaats van ons traditionele ankerbiertje geeft Suus onze kleine borstvoeding. Zeilen met een baby is anders dan we tot nu toe gewend waren met z’n tweetjes.
Bevalplan
Gezinsuitbreiding in de Carieb, dat begint met plannen. We besluiten al snel om niet terug te vliegen naar Nederland voor de bevalling. Onze boot is ons huis, en de coronamaatregelen veranderen keer op keer, waardoor ze de weg terug best lastig zouden kunnen maken. We informeren overal en nergens om uit te vinden waar de zorg goed is én waar je fijn kunt liggen met de boot als de bevalling eraankomt. Liefst willen we blijven ankeren, maar dan moeten we wel makkelijk naar de kant kunnen met ons kleine bijbootje, zonder al te grote golven en wind. Alternatief is een haven, maar wat is dan het liggeld? Of willen we liever in een appartementje op de wal? Zo’n verblijf is best lastig plannen, want je hebt natuurlijk geen idee wanneer de bevalling precies begint. Tegelijk moeten we ook al snel een goede plek vinden waar we de eerste echo kunnen doen; in Saint Vincent en de Grenadines is de gezondheidszorg een stuk minder van kwaliteit. Colombia komt bovenaan onze shortlist. Er zijn weliswaar weinig ankermogelijkheden, maar de gezondheidszorg is er van hoge kwaliteit en de havens zijn redelijk betaalbaar.
Baby-refit
Nadat we voor twee orkanen gevlucht zijn en er om ons heen weinig mooie eilanden open zijn, besluiten we om de laatste maand van het orkaanseizoen te missen en naar Curaçao te varen. Daar zijn goede faciliteiten om de boot uit het water te halen en te beginnen aan de ‘baby-refit’. Want voor de baby komt, willen we graag nog wat verbeteringen doorvoeren. Zo is onze douche binnen niet te gebruiken omdat de vloer niet waterdicht is, maar ik zou het vervelend vinden als Suus hoogzwanger of net bevallen buiten op het zwemplateau moet douchen. En om een afvalstroom van stinkende poepluiers te voorkomen willen we wasbare luiers gaan gebruiken en dan is een wasmachine wel erg fijn. Wassen kost veel water, dus ook een watermaker staat op de lijst. Verder noteren we nog: een veilige, zeewaardige babyslaapplek en een verschoningsstation, op de plek van mijn klushoek. Na lang wikken en wegen besluiten we ons zeilend bestaan tijdelijk in te ruilen voor een landleven. En terwijl Suus zich focust op een grote werk- klus, verblijf ik 24/7 op de werf om de boot klaar te maken voor ons vervolgavontuur met een nieuw, klein bemanningslid erbij.
Zeilen 05/2022
Ben je benieuwd naar de rest van het verhaal? Hoe is het om zwanger te zijn in de tropen? Hoe veilig is het, een baby aan boord? Waar bevalt Suzanne uiteindelijk? Waaraan moet je denken bij het geven van borstvoeding aan boord? En hoe ‘bevalt’ dit nieuwe avontuur de jonge ouders? Je leest het allemaal in Zeilen 05/2022. Koop het nummer hier online in de webshop of lees (het artikel in) Zeilen hier digitaal. De editie is ook tot en met woensdag 18 mei verkrijgbaar in de winkel. En wil je vanaf nu elke maand dit soort verhalen lezen? Word dan hier abonnee.
Omslagfoto: © Emily Legtenberg
Jurre Witte en Suzanne Legtenberg
