Nu in Zeilen: Vertrekken, we houden het simpel

Na enkele zeilloze decennia kochten Karin Duinker en Eric Westerveld in 2011 het zeiljacht waarmee ze over de Zeeuwse wateren en de Noordzee wilden gaan zeilen. Maar ook een vertrekkersjacht dat hen, wie weet, zeg nooit nooit, veel verder zou kunnen brengen. Toen ze de knoop doorhakten om naar de Cariben te gaan, mogelijk verder, kwam de vraag op: hoe pakken we het aan? Welke aanpassingen doen we aan onze Catalina 36 Catherine? Welke keuzes maken we? Karin en Eric besloten het simpel te houden.

e horizon kleurt rood, de zon staat op het punt zich te vertonen, een windje drie beaufort komt schuin van achter. Karin ligt nog op één oor. Onze Catherine kabbelt rustig over de golfjes, terwijl de
slome deining ons meeneemt op het ritme van de oceaan. Elke zeiler kent dat unieke gevoel, dat er niet altijd is, maar meestal wel een keer opborrelt: hier doe ik het voor.
We zijn op weg naar Porto Santo, zustereiland van Madeira, vier dagen zeilen van Portugal. De tocht begon onrustig, met een rommelige zee voor de monding van de Taag, de rivier die Columbus opvoer na zijn historische ontdekkings­ reis. Hoewel de voorspellingen anders beloofden, trok de tweede dag de wind flink aan, onprettig vlagerig boven­ dien, om vervolgens een nacht lang tussen de dertig en vijfendertig knopen te blijven blazen, met af en toe felle uitschieters en een bui. Gaandeweg kwam de atmosfeer weer tot rust. Nu, in het ochtendgloren van de vierde dag, is alles weer koek en ei.

Niet groter dan nodig

Dit is genieten! Ik lig lui in de captain’s seat, een geïmpro­viseerde hangplek naast het stuurwiel. De eerste zonne­stralen op mijn gezicht veroorzaken een aangename roes. Mijn gedachten dwalen weg van het nu, terug naar het begin. Mijn eerste zeillessen op de Kralingse Plas. Zeil­vakanties met BM’ertjes op de Friese meren. Later, als twintiger, bemanningslid op een houten schoener uit de jaren dertig; we charterden met opstappers, zeilend langs Noordzeekusten. Prachtig vond ik het. Zo leerde ik ook zeezeilen, in een tijd dat we navigeerden met potlood en Bretonse plotter. Op een van die reizen stapte Karin op en bloeide er iets moois.

Zeilen 09/2021

Ben je benieuwd naar de rest van het verhaal? Wat hebben de twee in de zeilloze decennia gedaan? Wat houdt hun ‘vage wens’ in? Waarom vond Erik een boot een complex ding? Welke keuzes moesten ze maken om op wereldreis te kunnen? Hoe hebben ze de windvaan, het water en de energie geregeld? Waaruit bestaat hun wasmachine? En wat wordt bedoeld met een ‘populaire pleisterplaats’? Je leest het allemaal in Zeilen 09/2021! Koop het nummer hier online in de webshop of lees (het artikel in) Zeilen hier digitaal. De editie is ook tot en met woensdag 22 september verkrijgbaar in de winkel. En wil je vanaf nu elke maand dit soort verhalen lezen? Word dan hier abonnee.

Omslagfoto en foto: Eric Westerveld en Karin Duinker
Tekst: Eric Westerveld