Iedere zeezeiler ging ooit voor het eerst de zee op. Die ervaring staat vaak diep in het geheugen gegrift… Was het spannend of relaxed, veilig of onveilig? Olympisch Laserzeiler en coach Sietse-Jan Sietzema, tallshipkapitein Richard Slootweg en vertrekker-met-het-gezin Jurgen Kramer vertellen over
hun persoonlijke maiden voyage.
De zee is verslavend
Naam: Sietse-Jan Sietzema
Leeftijd: 40
Soort zeiler: Laserzeiler, coach van het Finse olympische Laserteam en mede-eigenaar van SportVid, een bedrijf dat sporters en coaches helpt om meer uit hun trainingen en lessen te halen door het gebruik van video.
Wie als jeugdzeiler begint met wedstrijdzeilen, zeilt eerst op de plassen. Maar wie beter wordt, gaat door naar groter water en mag uiteindelijk de zee
op. Zo verging het ook Sietse-Jan. “Voordat ik op zee ging zeilen, was de hoogste golf die ik ooit had gezien de lagerwal bij Medemblik, de plek waar destijds ons trainingscentrum lag. Ik was zeventien toen ik voor het eerst de zee op mocht. Het was meteen een wedstrijd. Misschien nog wel het meest tegen mezelf.”
© Dirk Epke
De pier uit, de zee op
“Ik zie mezelf nog staan bij het strandje van de voorhaven in Scheveningen. Het water in de haven is nog vlak en de noordwesten wind, kracht vijf, zes, heeft nog geen vat op mijn Laser. Als ik wegvaar, zie ik aan de horizon iets wat ik niet herken. Pas wanneer ik dichterbij kom, zie ik dat de witte strepen de brekende golven voor de havenmonding zijn. Het ziet er indrukwekkend uit. Op de lijn van de havenhoofden gaat het water in één keer van vlak naar flat-out enorme golven. Als een golf hoger is dan een meter, past je Laser daar precies tussen. Dan zie je even helemaal niets meer. En de golven zijn die dag aanzienlijk hoger dan dat. Mijn grootste verbazing is eigenlijk dat er helemaal geen zicht is. Pas op de golftop zie je iets van de omgeving. Daarna verdwijn je dan weer voor vijf tot zes seconden in de watermassa.
Hoe groter de uitdaging, hoe groter het leermoment
“Zo goed en kwaad als het gaat, worstel ik me door de eerste rush van brekers heen. Voor mijn gevoel heb ik er al een wedstrijd opzitten, maar de race moet nog beginnen. Ik heb nog dertig minuten om bij de baan te komen. Op de golftop oriënteer ik me en de andere tachtig procent van de tijd zeil ik op gevoel in de juiste richting. Nu pas komt het moeilijke stuk: racen met echte golven en echte stroming. En het stroomt hard die dag. Zomaar vier knopen. Met verbazing kijk ik naar de boeien die hard weg lijken te varen van mijn boot. Zonder apparatuur blijkt het heel lastig om goed op de boeien te mikken – wat ook blijkt tijdens het kruisrak naar de eerste bovenboei. Het waait hard en daar houd ik van – ik zeil graag met veel vermogen in de boot – maar het is ook mijn valkuil. Dan concentreer ik me te veel op hard zeilen en te weinig op de positie in het veld. Dus wanneer ik uiteindelijk op de layline mijn laatste tack inzet, ontdek ik dat ik de kracht van de stroom zwaar heb onderschat. De bovenboei is ruim overzeild. Met lichte frustratie probeer ik met een extra krachtinspanning de verloren meters weer goed te maken.”
Zeilen 06/2021
Ben je benieuwd naar de rest van het verhaal? Waarom vindt Sietse-Jan de zee verslavend? Wat heeft Richard Slootweg over zijn eerste keer op zee te vertellen? Hoe vaak ervaart hij nog dat ‘eerste-keer-gevoel’? Van welk fenomenaal natuurverschijnsel genieten hij en de crew? Wat heeft Jurgen Kramer te vertellen? Hoe was zijn eerste ervaring? Op welk moment drijven de vlonders door de kajuit? En wanneer voelde hij zich enorm verantwoordelijk? Je leest het allemaal in Zeilen 06/2021. Koop het nummer hier online in de webshop of lees (het artikel in) Zeilen hier digitaal. De editie is ook tot en met woensdag 23 mei verkrijgbaar in de winkel. En wil je vanaf nu elke maand dit soort verhalen lezen? Word dan hier abonnee.
Omslagfoto: © Privébezit geinterviewden
Tekst: Christophe Meijer
