Op de kop af 35 jaar na het verschijnen van onze allereerste editie spreken we met vijf abonnees van het eerste uur. Wat is er in drie decennia veranderd? Navigeren is een stuk makkelijker geworden dankzij moderne technologie, vinden ze. Andere aspecten van het zeilen zijn nog altijd hetzelfde: “Je kunt de zee niet naar je hand zetten.”
“De eigen waarneming was vroeger goud waard tijdens het zeilen,” zegt Michiel de Pooter. “Er was nog maar beperkt apparatuur aan boord aanwezig, dus je moest zorgen dat je je oren en ogen de kost gaf. Je neus overigens ook. Ik heb met mijn vrouw altijd veel gezeild op de Zeeuwse wateren. Dat gebied kenden we goed. Ik wist bijvoorbeeld dat er achter de dijk bij het Veerse Meer een uienveld lag. Als de boer aan het rooien was en je rook de uienlucht op het water, dan wist je precies waar de wind vandaan kwam. Nog steeds gebruik ik tijdens het zeilen al mijn zintuigen. Tegelijkertijd ben ik een haantje devoorste als het gaat om technologische ontwikkelingen. Als er iets nieuws op de markt kwam, zoals AIS, dan schafte ik dat meteen aan. De moderne hulpmiddelen geven een stuk comfort en ontspanning tijdens het zeilen. Daar zit ook een valkuil. Vroeger werkten we met gegist bestek en zetten we elk half uur een kruisje in de kaart. Je wist precies waar je was en vertrouwde op je eigen waarnemingen. Tegenwoordig varen veel mensen blinde lings op hun apparatuur. Ze zetten een koers in hun elektronische kaart en varen over het lijntje heen, zonder zelf goed na te denken. Daarin schuilt wel een gevaar.”
Kanaalrat
“Vanaf de jaren tachtig zeilde ik altijd samen met mijn vrouw. We begonnen op klein vaarwater, onder andere het Veerse Meer, en breidden ons vaargebied beetje bij beetje uit. Op een gegeven moment staken we over naar de Engelse kust en voeren we naar Bretagne. Tijdens een van de eerste oversteken met de Spirit 32 kregen we de beruchte kanaalrat over ons heen. We voeren voor de Franse kust en plotseling kwam er een geweldige storm opzetten. We hadden in die tijd nog geen rolfok. Ik stond te sturen, met de 12pk motor zachtjes bij, en een van de bemanningsleden moest naar voren om de fok eraf te halen terwijl de boot alle kanten op stuiterde. Dat soort spannende momenten vergeet je nooit. Je realiseert je hoe nietig je bent op het water. Dat was 35 jaar geleden zo en dat is eigenlijk nog steeds zo.”
Zeilen 05/2020
Ben je benieuwd naar de rest van het verhaal van Michiel de Pooter? Welke grote droom van hem kwam uit? En welk nodige ging toen mis? Wie heeft een liefde voor klassiek, wie zijn beste zeilmaatjes en wie zegt; “de zee zal altijd je vriend en je vijand blijven”? Wat hebben Gejo Langejan, Benno Kleerekoper, Eric Apeldoorn en Jan Westerbeek voor bijzondere verhalen te vertellen? Je leest het allemaal in Zeilen 05/2020! Koop het nummer hier online in de webshop of lees (het artikel in) Zeilen hier digitaal. De editie is ook tot en met woensdag 27 mei verkrijgbaar in de winkel.
Omslagfoto: Michiel de Pooter
Tekst: Floortje Gunst
