Advertentie

Nieuws

Op naar de Pacific: twijfel, tropen en to-do-lijstjes 

Twee twintigers met een tussenpensioen

10:30

Niels en Rosan zijn in 2023 vertrokken voor een reis van vijf jaar met hun Sigma 38OOD zeilboot. De twintigers zijn, zoals ze dat zelf zeggen, met tussenpensioen. Voor Zeilen doen ze verslag van hun droomreis. Daarnaast houden ze een vlog bij op hun YouTube-kanaal.

Advertentie

Alvast overstag of nog even wachten? Enkel of dubbel gereefd? Rijst of pasta? Het leven aan boord zit vol keuzes. Maar sommige knopen hak je niet zomaar door. Zoals: wel of niet door het Panamakanaal? Lang twijfelde Rosan, maar het hoge woord is eruit: we gaan door, de Pacific wacht! 

Voorbereiding in Bocas del Toro 

Een maand voor de geplande doortocht stellen we onszelf een belangrijke vraag: waar willen we in de tussentijd nog naartoe? Bocas del Toro lonkt. Kluslijst erbij: alles aan boord? Check. Dan liever klussen tussen de mangroves dan voor anker in de onrustige baai van Colon. 

Het blijkt een gouden greep. Ruim twee weken varen we door een betoverend gebied vol kleine mangrove-eilanden, grotere eilanden en beschutte ankerplekken. We noemen het gekscherend het “Friesland van Panama”. Terwijl we kikkerexpedities ondernemen en door mangroves roeien, vinkt de kluslijst zichzelf bijna af. 

Op zoek naar kikkertjes

Terug naar de realiteit: een helse overtocht 

De terugtocht naar Colon blijkt allesbehalve idyllisch. 26 uur lang beuken we tegen wind en golven in. Stroom mee zorgt voor kortere, hogere golven. Rosan wordt zeeziek, ik volg al snel. De risotto uit blik blijkt oneetbaar. Het avondmaal: droge crackers. We zijn het erover eens: dit was de zwaarste tocht tot nu toe. 

Laatste loodjes voor de doorsteek 

Terug in Colon wacht een ankerplek die voelt als thuiskomen. De natuur maakt veel goed. Nog één groot punt op de to-do-lijst: inkopen. Met een doos Starlink op zak (videobellen is essentieel voor Rosan) en tassen vol pasta, pesto en crackers, vullen we twee winkelwagens tot de nok. 

Langste bon ooit

Uberchauffeurs kijken nergens van op. Onze vaste chauffeur, Jaime, spreekt geen Engels, maar met ons Spaans komen we ver. Dankzij hem halen we de tweede boodschappenlading, bezoeken vrienden en pakken de bus naar Panama-Stad. Daar halen we mijn vader op: hij vaart met ons mee door het kanaal. 

Nog een klein weekje. Dan is het zover. De Pacific roept. Benieuwd naar onze doortocht van het Panamakanaal? Bekijk de vlog! 

Hier vind je het verhaal van vorige keer!

Advertentie
Last modified: 28 May 2025
Sluiten