Toegeven aan een jarenlang sluimerend verlangen heeft iets wonderlijks. Steeds weer trekt Nico Plog naar de zee om haar dan vanaf de kust te bewonderen en te mijmeren over het ruime sop. Nu begint zijn avontuur opnieuw, zij het kleiner.
Murada was van mijn vader, en een van de allereerst gebouwde Spirits. 28 voet lang en 28 millimeter dik handgelegd glasvezel: in gedachten kon daar geen rots ter wereld, in welke branding ook, tegen op – toch zeker niet die ruige rotskusten van de Oosterschelde. Zodra we konden, reden we met zijn tweetjes richting Kats om te zeilen en te klussen. De weg naar Dover kende Murada ondertussen zelf.
Toen het meisje met wie ik zou trouwen in mijn leven kwam, was Murada er nog. Ze hebben elkaar enkele keren ontmoet, zoals op die ene romantische tocht naar het Grevelingenmeer. Verouderde zeekaarten en door achter stallig onderhoud defecte boordlichten deden mijn wangen dubbel gloeien. Ze deden mijn toekomstige echtgenote eveneens besluiten dat zo’n zeilboot leuk was – maar wel een hoop gedoe. Huren zouden we, en dat deden we ook. Een Polyvalk voor een dagje kost in verhouding twee keer niets, toch?
En toen huurden we die Tirion 21, voor het eerst voor een héél weekend. Even aanleggen voor het avondmaal bij Jachtclub Veere en dan weer doorvaren naar een van de Veerse eilanden: wat was dát romantisch en avontuurlijk. Ook onze zesjarige dochter vond het heerlijk om van eiland naar eiland te zeilen en regelmatig aan te leggen om te spelen en te zwemmen. Zo mag het wel een hele zomervakantie duren, meende ze.
Bescheiden, ruim en goedkoop
Die lieve vrouw van mij heeft me al vaak verrast, en nu doet ze het weer. “Tja, waarom niet?” antwoordt ze op mijn plan voor een zeilbootje. En zo begint mijn zoektocht.
Het moet een fijn te trimmen bootje zijn dat wel een beetje loopt en toch veilig is voor onze dochter – dus geen race monster dat platslaat bij elk vlaagje. Het zou jammer zijn als ze de schrik te pakken kreeg. En graag solo te bedienen, met liefst niet meer dan 1 ton waterverplaatsing om het zeilgevoel te behouden en met een eenvoudig interieur. Voldoende breedte is eveneens een vereiste; we moeten met zijn drieën erin kunnen kamperen. O, en met zo min mogelijk gaten door de romp, dus geen binnenboordmotor. En het moet te betalen blijven.
Zo blijven een paar modellen over: de Etap 20 en 22, de oude Beneteau’s First 18 en 22, het Waarschip 570 en nog een handvol andere. Op de Facebookpagina ‘Marktplaats voor zeilers’ vind ik uiteindelijk een heel mooi Waarschip 570. Haar naam: Klein geluk. Zoals wijlen Henk Bezemer het noemde: dit is een splinter die je vingers doet tintelen, met veel nieuw plezier, avontuur – en gedoe.
Zeilen 11/2023
Ben je benieuwd naar de rest van het verhaal? Bestel nu een digitaal jaarabonnement op Zeilen, dan heb je direct toegang tot dit artikel en vind je in ons digitale archief nog veel meer. Bestel hier.
Óf bestel een jaarabonnement 12x Zeilen+ digitaal lezen, dan krijg je maandelijks ons magazine thuisbezorgd én heb je met onze app altijd en overal de kennis van Zeilentot je beschikking. Bestel hier.
Omslagfoto en foto: © Nico Plog
Tekst: Nico Plog
Ben wao’r na een Auto ongeluk’94 en wil graag met de Modesty 23m alu ketch naar Lindeman Isl en ga een publicatie van de Tocht doen in dit blad .
Maar ga eerst werken bij YACHT Squadron in Sydney