“We zijn een week voor het evenement ter plaatse aan het meten geweest,” vertelt Fred Imhoff op een toon alsof het de grootste vanzelfsprekendheid ter wereld is, “we hadden een visbootje gehuurd en gingen elke dag naar buiten. Stroom en windkracht meten, registreren wat de stroom- en windrichting daar doen. We kwamen erachter hoe de stroom uitwaaierde rond de riviermonding en hoe lang na hoog/laagwater het tij ter plaatse kenterde. Ook noteerden we hoe laat de thermische wind doorkwam en hoe deze in de loop van de dag draaide. Het verzamelen van die gegevens heeft zich terugbetaald tijdens de wedstrijden. En daarbij hadden we meer snelheid en liepen meer hoogte dan onze concurrenten. Het zijn millimeters in trim die tellen.”
Toch ging het niet allemaal van een leien dakje. In de eerste race kwam de Danish Joker slecht uit de startblokken. “De joker aan het helmhout verknalde de start volledig,” aldus Imhoff met gevoel voor zelfkritiek. In de voorlaatste race kwam het grootzeil naar beneden. Fred Imhoff: “We stonden toen 2de in het algemeen klassement. Er stond die dag meer wind, windkracht 5 tot 6. We besloten een nieuw val in te scheren, want er zaten twee tieren los. Desondanks brak dat nieuwe val in eerste kruisrak en was de race over. Toen vielen we terug naar de 7de positie in het klassement.” Het team van Pieter Heerema (10de overall) won die race.
De laatste race moest de beslissing brengen; er waren vier kanshebbers voor de titel. Imhoff: “Daar valt niet op te verdedigen. Het was licht weer en we hebben geprofiteerd van onze vergaarde kennis over stroom en wind. We werden 3de, want we hebben Vincent Hoesch (uit Zwitserland – winnaar zilveren medaille) nog even ‘weggebracht’.” Met een serie 9-2-1-DNF-1-3 en 23,7 punten was het Europees kampioenschap gewonnen.
Het is de tweede Europese Draak-titel voor Fred Imhof, die ook al drie Gold Cups in de kast heeft en verder tientallen nationale titels bezit. Doet het hem na zoveel overwinningen nog wat?
Imhoff: “Jazeker, toch wel. Je bent er zo mee bezig; alle voorbereiding, de uren die we van de winter in de sportschool hebben doorgebracht. Het is een sterk veld waarin je vaart, met steeds meer professionele zeilers. Dus deze titel doet me zeker wat. En Richard van Rij, met wie ik al sinds 1990 zeil, had vochtige ogen toen we over de finish waren.”
Last modified: 5 september 2003
