Een verhaal door Team Brunel-schipper Bouwe Bekking:
Wat een enorm verschil tussen Itajaí en Rio de Janeiro wat betreft het drijvende afval in het water. Ok, het water in Itajaí is troebel, maar dat komt omdat de Braziliaanse havenplaats aan een riviermonding ligt. In tegenstelling tot Rio de Janeiro drijft hier nauwelijks plastic of ander afval in het water. De straten van Itajaí zijn ook een stuk schoner dan die van Rio de Janeiro. Hierdoor spoelt er na een flinke regenbui minder afval de rivier in.
Zoals sommige weten, maak ik mij zorgen om het milieu waarin wij leven en wil ik mensen bewust maken van het feit dat het probleem van drijvend afval een stuk groter is dan iedereen denkt. Tijdens de Volvo Ocean Race stopover in Itajaí heb ik mij uitgebreid verdiept in de vervuiling van de wereldzeeën met ronddrijvend afval. Via deze blog wil ik alle Team Brunel- en Volvo Ocean Race-fans informeren over het probleem, dat ook wel de plastic soep genoemd wordt. Ik ben mij ervan bewust dat ik hiermee maar een klein deel van de wereldbevolking bereik, maar door mijn boodschap te delen maken we mensen bewust en zetten we ze mogelijk aan tot actie.
Tijdens de stopover in Newport, Rhode Island, zal Team Brunel samen met het Rozalia Project – een van oorsprong Canadees initiatief om de vervuiling van de oceanen en zeeën tegen te gaan – het Amerikaanse publiek bewust maken van alle problemen waar onze natuur en oceanen mee geconfronteerd worden. Te beginnen met deze blog.
Hieronder enkele feiten. Sommige zijn beangstigend, andere zijn interessant en weer andere geven hoop.
Wiens fout is het? Het antwoord is makkelijk en luidt: Wij, de mens, zijn verantwoordelijk!
Wat betreft het probleem van het drijvende afval is het belangrijk om te weten dat, hoewel elke oceaan een andere naam heeft, de oceanen niet door een grens van elkaar gescheiden worden. Het afval dat rampzalig is voor de flora en fauna in en bij zeeën en oceanen, is het probleem van iedereen. Dat betekent dat iedereen ook onderdeel kan zijn van de oplossing.
Dan een beangstigend voorbeeld: Een plastic waterfles is niet afbreekbaar. Het duurt ongeveer 450 jaar dat de fles vergaan is tot microplastic. Van een standaard waterfles blijven maar liefst 55.000 minuscule stukjes plastic over. Als vissen deze kleine stukjes plastic inslikken, komt het plastic in onze voedselketen terecht.
Zelfs de volgende stopoverplaats Newport, Rhode Island – waar vrijwel iedereen leeft en geniet van de oceaan, zoals zeilers, vissers en de toeristenindustrie – heeft te maken met het probleem van drijvend en gezonken plastic afval. Het Rozalia Project werkt in Newport samen Sail Newport en de stichting Oliver Hazard Perry om de oceaan schoon te maken en mensen van verschillende leeftijdsgroepen te inspireren om onderdeel te zijn van de oplossing. Door met robots onderwater filmopnames te maken, verbinden ze de lokale bewoners met de onderwaterwereld in en rondom Newport. Op deze manier zijn onderzoekers van het Rozalia Project een jaar geleden gestuit op één van de meest vervuilde stukken water dat ze ooit gezien hadden. Op de bodem van de haven in het noordelijke deel van Newport vonden de onderzoekers een ‘rif’ van vuilnis bestaande uit ongeveer 41 miljoen stuks afval per vierkante kilometer.
Iedereen kan zien dat het ‘vuilnisrif’ bestaat uit alledaagse producten, zoals bekers, blikjes, flessen, voedselverpakkingen, rietjes en plastic zakken. Iedereen die deze video bekijkt is waarschijnlijk net zo geschokt als ik toen ik de beelden voor het eerst zag. Het goede nieuws is dat het afval inmiddels is weggehaald. Maar voorkomen is beter dan genezen. En er is een simpele oplossing om ervoor te zorgen dat dit nooit meer kan gebeuren in Newport en de rest van de wereld. Hergebruik gebruikte producten zoveel als mogelijk is, gooi afval in de recyclebak en laten we ervoor zorgen dat de prullenbakken op straat voldoende zijn afgedekt. Ik ben ook realistisch en weet dat we nog een lange weg te gaan hebben, voordat dit soort maatregelen doorgevoerd gaan worden. Daarom ligt in eerste instantie de oplossing bij uzelf, dus als u straks op straat loopt en u ziet een plastic fles of zak op de grond liggen, besteed een paar seconde van uw leven om het op te pakken en in de vuilnisbak te gooien. Simpeler kan ik het niet maken! Ik doe het ook en het voelt geweldig.
Veel kleine handelingen dragen bij aan een grote verandering – vooral met dit probleem. Als u en ik ons deel doen, zal het Rozalia Project en anderen initiatieven manieren vinden om onze zeeën en oceanen schoon te maken en te houden. Deze organisaties zullen mensen van alle leeftijden blijven inspireren om een deel van de oplossing te zijn en tevens blijven ze ons confronteren met het probleem van het drijvende en gezonken plastic afval. Daarnaast zullen ze ideeën delen en innovaties implementeren die we kunnen gebruiken om onze oceanen te beschermen.
Wordt onderdeel van de oplossing. Bekijk hiervoor het Rozalia Project op rozaliaproject.org en steun de stichting op Facebook, YouTube,Instagram en Twitter.
Laten we hopen op een veilige etappe en dat plastic zakken en ander drijvend afval niet aan onze kiel, daggerboards en roeren komen te hangen.
Hartelijke groet,
Bouwe Bekking
Last modified: 29 april 2015
Mooie oproep van Bouwe Bekking en we hebben actief de kans een bijdrage te leveren door ten eerste onze eigen rommel op te ruimen. Kleine moeite, groot plezier. Ook kunnen we actief onze stem verheffen tegen de op stapel staande afschaffing van het statiegeldsysteem in Nederland. Je hoeft geen helderziende te zijn om te voorspellen dat de hoeveelheid plastic zwerfafval nog verder gaat toenemen. Kijk nu al maar eens in de bermen bij op en afritten, typisch die plekken waarbij automobilisten hun verpakkingsafval even van zich afgooien want meenemen naar huis en het daar in de afvalbak doen is kennelijk al teveel moeite.