Als deelneemster aan de Volvo Ocean Race beleefde Annemieke Bes negen maanden lang extreme diepte- en hoogtepunten. Drie maanden nadat ze met haar Team Sun Hung Kai/Scallywag finishte in Den Haag, blikt ze terug op haar ‘grensverleggende’ debuut in de zwaarste zeilrace ter wereld. Ook heeft ze haar volgende doel gesteld: verdergaan in het zeezeilen en een nog betere zeiler worden. En wat ook super is… Sinds deze editie help Bes mee aan de rubriek Wedstrijddilemma’s in Zeilen!
Zeven boten op de oceaan, ver weg van de bewoonde wereld; de zeilers zijn tijdens de race volledig op elkaar aangewezen. Deze race op de oceaan is dan ook een ultieme teamsport, waar ieder teammember cruciaal is om de boot zo hard mogelijk te laten varen. De Nederlandse zeilster trotseerde zware stormen, kreeg amper slaap, er was een etappezege en ze kon na talloze weken uiteindelijk haar familie weer in de armen sluiten. Bes: “We hebben alles meegemaakt: extreme kou en hitte, lange etappes met weinig wind, zware stormen en extreem hoge golven. Vooral het einde van een etappe was erg zwaar, dan slaap je bijna niet en ben je continu hard aan het zeilen. We zijn een heel hecht team geworden en dat maakt de teamprestaties extra bijzonder, zoals het winnen van de vierde etappe naar de thuishaven in Hongkong.”
Voor Bes was het een debuut in de zeilrace rond de wereld. “Ik heb dingen gedaan die ik voorafgaand aan de race nooit had gedurfd. Ik stuurde de boot in extreme condities, liet me ophijsen in een mast en wisselde met een stormachtige wind en hoge golven een schoot.”
Niet voor iedereen
Deelnemen aan deze zware zeilrace is niet voor iedereen weggelegd. Bij Bes zit het zeilen in het bloed en als klein meisje droomde ze er al van om ooit de wereld rond te varen. “Ik zou de race alleen aanbevelen aan anderen als ze het zelf echt heel graag willen, dan is het de risico’s en opoffering waard.” De zeilers zijn lang gescheiden van hun dierbaren. Tijdens diverse stops na een etappe kwamen vriend(en) en familie van Bes haar opzoeken, dus heeft ze hen niet al die tijd hoeven missen. “Toch was het belangrijkste doel van de stops de voorbereiding voor de volgende etappe en zorgen dat je weer voldoende opgeladen was. De tijd met dierbaren tijdens een stop is erg kort. Elke etappe weer opnieuw afscheid nemen is zwaar, maar gelukkig lukte het me elke keer om snel weer de knop om te zetten naar de race. De race is zwaar, dus je moet lichamelijk topfit zijn. Dit was mijn grootste fysieke uitdaging tot nu toe.”
De zeilers zijn wekenlang onafgebroken aan het sporten. Ter vergelijking met bijvoorbeeld de Tour de France, waar de renners per dag ongeveer vijf à zes uur op de
fiets zitten; duurt een etappe van de Volvo Ocean Race weken, dit is 24/7 aan topsport doen. Het is hard werken aan boord en de lange dagen op het water is een aanslag op het lichaam. “Ik heb tijdens de race echt mijn grenzen verlegd,” zegt Bes.
Terug op het vasteland
“Ik heb het afgelopen jaar in een bubbel geleefd en die bubbel is nu weg, dat mis ik heel erg. Ik mis mijn zeilmaatjes, maar vooral het zeilen want dat doe ik het liefst elke dag.” Bes vergelijkt de Volvo Ocean Race met de Olympische Spelen, dat ook een einddoel is waar je als deelnemer jarenlang naartoe werkt. Daarna komt een belangrijk moment van herstellen, evalueren en nieuwe doelen stellen. De race is een aanslag op het lichaam en dus moest Bes na afloop wel echt verplicht rusten. “Dat voelt gek, mijn lichaam is gewend om elke dag in beweging te zijn en nu zit ik even stil.”
Ook is het weer tijd voor familie en vrienden. “Ik heb ze lang moeten missen, dus de afgelopen maanden heb ik mijn sociale leven prioriteit gegeven. Na een korte periode van helemaal niets doen heb ik de fysieke trainingen al vrij snel weer opgepakt, om weer topfit te worden.” Bes heeft ook de tijd genomen om na te denken over de toekomst en juist door die rust kwam er weer ruimte voor nieuwe plannen. “Ik wil verder in het zeezeilen en een nog betere zeiler worden. Daar ligt de uitdaging voor de langere termijn.”
Nieuwe plannen
Na haar deelname aan de race rond de wereld en een fantastische finish in Den Haag met veel media-aandacht zou je verwachten dat de deuren naar nieuwe teams vanzelf opengaan, maar je moet er in dit wereldje wel zelf achteraan. Er zijn vaak minder plekken te vullen aan boord dan zeilers, die staan te popelen om regatta’s te varen. Bes heeft inmiddels een flink netwerk in de zeilwereld. Ze heeft nog veel kennissen uit de olympische wereld, want daar heeft ze lang rondgevaren. Nieuwe plekken aan boord worden meestal via via vergeven. Bes maakt ook gebruik van haar connecties bij het zeezeilen, zo heeft ze nog regelmatig contact met de collega’s van team Scallywag. Via haar netwerk begint de agenda alweer vol te lopen.
De op en top sportvrouw Bes straalt wanneer ze over de nieuwe plannen vertelt. “Het nieuwe seizoen staat voor de deur. Elke dag ben ik weer in de sportschool te vinden. Ik ga de Rolex Sydney Hobart Yacht Race meevaren en er staat ook een aantal matchrace-wedstrijden op mijn programma.” Bes is klaar voor een nieuw zeilseizoen en ondertussen kijkt ze wat op haar pad komt voor de langere termijn.Ik ga snel de boot in, want ik ben nog lang niet klaar met deze sport. Ik heb erg veel zin om de strijd met de wind en het water weer aan te gaan.” Ook kijkt Bes met een oog alweer naar de aankomende editie van de Volvo Ocean Race. “Want die heb ik nog niet gewonnen.”
Vanaf deze maand geeft Annemieke elke maand haar visie op een wedstrijdsituatie. Deze maand: Starten bij de boei of bij het schip? Ben je benieuwd hoe zij hierover denkt? Je leest het in Zeilen 12/2018! Koop het nummer hier online of in de winkel.
Omslagfoto: Konrad Frost/Volvo Ocean Race.
Tekst: Anneke Bouwmeester