Zeemanschap

Lijnen vergeten

22:54

Ze brengen de boot naar de zomerligplaats. Lucien en Greet konden het slechter treffen. Het is ideaal weer om te kijken of alles nog werkt. De zeilen staan er goed op. De mast is netjes getrimd. En gisteren konden ze zelfs even de spinnaker hijsen. De vallen zijn in orde, de apparatuur werkt nog zonder haperen en de accuís hebben de winter overleefd. Beide dagen liep de motor als een zonnetje. Over vier weken gaan ze met vakantie; ze weten nu dat alles in orde is.

Als ze de thuishaven invaren, maken ze samen de boot klaar. Ze hangen stootwillen op en leggen een lijn voor de spring klaar op het dek. Meer hoeven ze niet te doen. In de box hebben ze vier vaste, op maat gemaakte lijnen. Bij het binnenvaren hoeven ze deze alleen maar op te pikken. Greet legt dan de achterlijn op de kikker en Lucien vaart hem op spanning. Op deze ene lijn blijft de boot prima recht in de box liggen, terwijl Greet op haar gemak afstapt op de vingersteiger en de voorlandvasten pakt. Ze is ondertussen op leeftijd en vanaf de boeg op de steiger springen durft ze niet meer.

Als ze de ligplaats naderen, zien ze dat de buurboten nog niet terug zijn. Jammer. Greet staat halverwege het gangboord klaar om de lijn op te pakken. Met een geroutineerde bocht draait Lucien de boot de box in en remt af. Dan geeft Greet een gil: We hebben de lijnen nog thuis liggen! Meteen legt Lucien de boot helemaal stil. Zachtjes verwaait hij tegen de meerpaal aan de lage kant. Hij kijkt naar de meerpalen. Stom. Voor de winter hebben ze alle lijnen meegenomen om ze te wassen. Ook de lange lijnen tussen hun box en die van de buren. Nu is er niets dat ze tegenhoudt tot aan de boot drie boxen verderop.

Ik heb er helemaal niet aan gedacht om ze mee te nemenî, zegt hij tegen Greet. Maar goed, we blijven zo wel even liggen. Laten we maar snel vier lijnen pakken. Dan vaar ik weer uit de box en komen we opnieuw aan. Zoals we nu liggen, komen we nooit zonder brokken naar voren. Snel gaan ze te werk. Even later liggen ze veilig in de box. Dat gebeurt ons eens maar nooit meer, schat ikî, zegt Greet. We weten nu dubbel zo goed hoe afhankelijk we van de lijnen zijn.

Marjolein Brandt

Last modified: 6 mei 2021
Sluiten