Een Amerikaanse zeiler heeft voor de kust van Jemen een aanval op zijn jacht afgeslagen door het vuur te openen op de piraten. Edo Ankum, met gezin onderweg aan boord van Sally Lightfoot onderweg naar de Afirkaanse oostkust, zeilt in het gebied. Hij stuurde het volgende verhaal vanaf boord.
Op 9 maart jongstleden vertrokken wij uit Aden, Jemen. Wij begonnen aan onze non-stop reis langs Somalië naar Kenia, een slordige 1600 mijl. De eerste 400 mijl daarvan zijn in oost-noordoostelijke richting en aangezien de wind, met de thans heersende noordoost moesson daar ook zo ongeveer vandaan komt, zijn we al een week bezig met het opkruisen van een van de beruchtste vaarwateren wat betreft piraterij. Op het moment van schrijven zitten we 50 mijl ten noorden van de hoorn van Afrika. De Red Sea pilot adviseert over dit stuk vaarwater om ondermeer;
– in een rechte lijn te varen, waarbij het midden moet worden gehouden tussen de Jemenitische en de Somalische kust.
– in konvooi van tenminste drie andere boten te varen.
– het meest gevaarlijk geachte stuk van ongeveer 60 mijl ‘s nachts te varen, zonder navigatie verlichting.
– geen VHF contact te hebben omdat dat je positie zou kunnen verraden.
Dit is geschreven voor de meute zeilers die vanaf het oosten naar de Rode Zee toe varen. De maand maart is daarvoor het meest geschikt. Wij ontmoetten vele tientallen zeilers in Aden, allemaal op weg naar de Rode Zee en opgelucht dat ze de piratenstraat ongedeerd hadden overleefd. Voor hen was het advies uit de Pilot zinvol en opvolgbaar.
Voor ons zijn het loze woorden. Zouden we in konvooi willen, dan hadden we misschien nog een paar maanden in Aden moeten blijven liggen. We zijn immers een van de zeer weinigen die het traject in oostelijke richting varen. Opkruisend tegen de soms harde wind kan je het midden niet houden en ben je gedwongen slagen te maken die je, ook in daglicht, dichter bij de kust brengen dan volgens de Pilot veilig geacht kan worden. Zo voeren wij tot 35 mijl van de Somalische kust in een poging de voor ons gunstige en voorspelde zuidoostelijke wind te krijgen.
Het traject daadwerkelijk zeilen is duidelijk anders dan in het kader van de voorbereiding over de gevaren van piraterij te lezen. Dit hebben wij uiteraard gedaan en op basis van de voorhanden informatie hadden we besloten dat het risico aanvaardbaar zou zijn.
Vannacht om 03.15 kregen wij plots een heel zwakke echo op de radar op 2,5 mijl. Met de verrekijker was niets te zien in de richting van de echo. Wie voer daar in het donker en met welke bedoelingen? Opeens wordt de theorie van de voorbereiding dan heel concreet. Met fors verhoogd stress-level gingen wij snel overstag, weg van het gevaar. Het daaropvolgende uur hielden we, klaarwakker, onze radar als haviken in de gaten. Eens temeer realiseer je je op zo’n moment dat je je toch laat gek maken door alle piratenverhalen. Vermoedelijk voer daar gewoon een onschuldige visser die niets dan goed in de zin had.
Ook in onze yachtie omgeving in Aden merkten wij dat piraterij het onderwerp van gesprek is. Iedereen heeft het erover en heeft er een mening over. Het Indian Ocean Crossing SSB net, later het Red Sea net, heeft het ook als dagelijks terugkerend onderwerp. Alle ontmoetingen met vissers, zelfs die halverwege de Rode Zee, worden gemeld en worden als verdacht bestempeld. Iedereen praat elkaar na met als resultaat dat er blinde paniek ontstaat aan boord zodra er zich een schip aftekent op de horizon. Algemeen wordt in die paniek de motor gestart en wordt getracht zo snel mogelijk van het schip weg te varen.
In deze brei, waarin het moeilijk is zin van onzin te scheiden, komt dan opeens een heel concreet bericht op het SSB net van 9 maart jl, de ochtend van ons voorgenomen vertrek.
Twee vlak naast elkaar varende jachten, waarvan tenminste een Amerikaans, zijn 30 mijl uit de kust van Jemen en worden door twee schepen benaderd. Vanuit beide schepen wordt van korte afstand in de kuip van beide jachten geschoten, met de kennelijke bedoeling de opvarenden te raken. Vanaf de schepen probeert men vervolgens de jachten te schampen om aan boord te kunnen stappen. Op dat moment gaat de eigenaar van het Amerikaanse jacht, in bezit van een geweer, gericht op de piraten schieten. Hij schakelt hierbij ten minste drie piraten uit. Het andere jacht ramt ondertussen een van de piratenschepen waarbij grote schade aan het piratenschip ontstaat. Als gevolg van het rammen en het schieten, staken de piraten hun pogingen. De jachten varen hierop zo snel mogelijk naar Aden.
Een aantal dagen na dit incident via de radio te hebben gehoord, ontvingen wij een e-mail van het betrokken Amerikaanse jacht. Hierin wordt het incident beschreven. Hieronder volgen de relevante passages.
On 8 March 2005, two sailing yachts, Mahdi & Gandalf, were moving SW 30 miles off the coast of Yemen proceeding to the port of Aden from Salalah, Oman.
At about 1600 we observed two different boats approaching us head on from the SW. These boats were 25-30 feet long, had higher freeboard and diesel powered. They were coming very fast directly at us. There were 4 men in each boat. The boats separated at about 200 yards, one boat ahead of the other, coming down Mahdi’s port side and firing into the cockpit. The other boat was firing an automatic weapon at both Gandalf and Mahdi from ahead, more at Gandalf. These guys were shooting directly at the cockpits, and obviously intended to kill us. The first boat swung around behind Mahdi’s stern to come up and board us. At that point I, Rod Nowlin aboard Mahdi and armed with a 12 gage shotgun loaded with 00 buckshot, started shooting into their boat. I forced them to keep their heads down so that they could not shoot at us. I am not sure I hit anyone at that point although I could see the driver of the boat crouched down behind a steering console. After firing 3 shots at them their engine started to smoke and I swung around to shoot at the boat ahead. At that point, I saw Jay Barry on Gandalf ram that boat amidships almost cutting it in two and turning it almost completely over. I turned back around to shoot again at the boat behind Mahdi and that is when they turned away from Mahdi and were heading toward the stern of Gandalf. Gandalf was beside us, about 100 feet away. The bow of the pirate’s boat came right up against Gandalf’s stern and two men stood up on the bow to board Gandalf. That was a serious and probably fateful error on their part. I shot both of them. That boat then veered away and I shot the driver, although I am not sure of the outcome because they were farther away and I did not knock him down like the other two.
Mahdi and Gandalf kept going at full speed to put as much distance between the pirates and us as possible. As soon as we were out of rifle range we looked back and both boats were drifting and appeared to be disabled.
Rodney J. Nowlin, USN Retired – S/V Mahdi
Last modified: 7 september 2006
