Nieuws

“Van ijs hakken blijf je jong”

Gisteren heeft Henk de Velde in het ijzige Siberische Tiksi zijn 55ste verjaardag gevierd. Met een buitentemperatuur van rond de -30 graden Celsius niet echt weer voor een gezellig tuinfeest. In zijn online dagboek schreef hij gisteren: "Ik ben vandaag jarig maar ben hard aan het ijs hakken. Daar blijf je jong bij..."

13:46

Gisteren heeft Henk de Velde in het ijzige Siberische Tiksi zijn 55ste verjaardag gevierd. Met een buitentemperatuur van rond de -30 graden Celsius niet echt weer voor een gezellig tuinfeest. In zijn online dagboek schreef hij gisteren: “Ik ben vandaag jarig maar ben hard aan het ijs hakken. Daar blijf je jong bij.”


“De bulldozer is geweest om de sneeuw weg te schuiven. Er kwam wel heel veel stuifsneeuw om de Campina te liggen en door de strenge vorst afgelopen weken werd dit zo hard als ijs. Het vriest trouwens in de binnenlanden harder. Yakutsk was -60 graden Celsius. Dat komt door het landklimaat. De kust van de Noordelijke IJszee heeft een arctisch zeeklimaat. Op de boeg kan ik zien dat de Campina 15 centimeter omhoog is geperst. Ik hoorde het ook heel goed. Ik ben vandaag jarig maar ben hard aan het ijshakken. Daar blijf je jong bij.”


“Het is wonderlijk te zien hoe snel het daglicht terugkomt. De schemering is heel bijzonder. Het lijkt alsof de hemel die kleuren van de dageraad vast wil houden en niet weet hoe het met de verschillende kleuren aan moet. Het is niet bekend of de heel vroege bezoekers bewust naar het noorden trokken en de IJszee ontdekten of dat dat toevallig gebeurde. Ook toen moeten die oermensen dat gevoel van lege ontoegankelijkheid hebben gehad. Terwijl ze wel doortrokken tot aan de rand en daar verwonderd hebben staan kijken naar de verre schittering op het ijs, de vreemde halo’s rond de maan en het verwarrende noorderlicht. De dagen werden langer tot er geen nacht meer was om daarna korter te worden totdat er geen dag meer was. De toendra waar hun rendieren graasden werd koud, wit en bevroor om na die lange winter gewoon weer rood en bruin en groen te worden en de mensen zich verborgen hielden in tenten en holen totdat de zon weer boven de horizon kwam en het ijs wegtrok en de walvis haar waterstralen omhoog spoot langs die kust waar dan water is.”


Zelfs aan boord wordt het niet warmer dan 10 graden boven nul. Maar gelukkig heeft Henk zijn Zeilen-muts bij zich, die hij samen met een slof zware Van Nelle namens de hele zaal kreeg na afloop van zijn eerste lezing in De Rode Hoed. “Ik heb die Zeilen muts op, dag en nacht”, schrijft hij op 31 december. “Dat is een geweldig ding. Je kunt hem als muts, gezichtswarmer en sjaal gebruiken. Ga ik naar buiten dan trek ik de Zeilen muts naar beneden als sjaal/gezichtswarmer.”
Henk met Zeilen-muts en Dostojewski.

Last modified: 4 september 2007
Sluiten