De koolstof mast van de Roaring Forty is door de extreme druk onderdeks doormidden gescheurd. Kleinjans, deelnemer aan de Route du Rhum, hoopt op lichter weer om de schade te beperken, voordat de mast werkelijk breekt en overboord gaat. 
De koolstof mast van de Roaring Forty is door de extreme druk onderdeks doormidden gescheurd. Kleinjans, deelnemer aan de Route du Rhum, hoopt op lichter weer om de schade te beperken, voordat de mast werkelijk breekt en overboord gaat.
Gisterennamidag deed Michel Kleinjans de verschrikkelijke ontdekking dat de mast die door het dek in de kajuit staat, horizontaal doormidden was gebarsten. Het hele stuk tot aan de top zakte naar omlaag. Hierdoor valt de spanning op de verstaging weg waardoor het hele tuigage dreigt te knappen en in zee te vallen.
Onmiddellijke ruggespraak met Ronny Nollet, de man die de Roaring Forty technisch in orde heeft gemaakt, leverde advies op waarmee Michel Kleinjans momenteel niet veel aan kan vangen. Hij heeft wel voldoende reserve carbon, speciale verstevingsvezels en epoxy aan boord, maar de voorwaarde om een noodherstelling aan te brengen is dat het voldoende warm en vooral droog moet zijn.
Kleinjans vanmorgen aan de telefoon: “Ik zeilde gisteren in 30 tot 40 knopen wind, het buiswater vloog om m’n oren, dat is dus geen omstandigheid om het epoxy op een droog oppervlak aan te brengen.” Zegt hij aan de satelliettelefoon. “De wind is nu gezakt en zal dat nog blijven doen, maar de klok tikt. Ik heb de mast al met extra touw moeten ondersteunen, want de verstaging doet dat niet meer. Gelukkig is het voor de wind, maar dan nog incasseert de tuigage zware klappen, telkens wanneer de boot rolt. Alles zwiept en knalt heen en weer. Ook het grootzeil is hierdoor beschadigd. Hopelijk zwakt met de wind ook de golfslag af.”
Door een epoxy/carbonvezelkraag rond de plaats te leggen waar de mast doorheen het dek steekt, zou de compressiekracht op de mastvoet onderdeks opgevangen kunnen worden. Daarvoor moet alle druk van de mast af en dat betekent stilleggen. Door voldoende epoxy aan te smeren gaat die door een lichte zelfopwarming sneller uitdrogen. Op 12 uur zou hij weer kunnen varen.
Kleinjans moet nu redden wat er te redden valt. “Ik geef alles behalve op, ik ben nog in koers. Want zelfs op een klein voorzeiltje alleen loop ik nog 8 knopen en meer. De kwestie is lang genoeg vol te houden, de schade te beperken en het meeste te halen uit de technische handicap. Terugvaren is zeker geen optie, dat is tegenwind. Er is maar één mogelijkheid: de nog voorliggende 1511 zeemijlen afknauwen.
De stand van zaken in klasse 3 enkelrompers:
1. Roaring Forty / Michel Kleinjans (1511.2 mijl tot finish)
2. Dangerous When Wet / Aurélia Ditton (1812.3)
3. Fantasy Forest / Alain Grinda (2310.1)
Uitgevallen:
A Fond Contre la Spondy larthrite / Didier Le Villain
Charter Regis Guillemot Martinique / Regis Guillemot
La Promesse / Jankees Lampe
