Zondag 11 december 2011.
Bloedstollend. Dat waren afgelopen weekeinde de medalraces in de Laser radial en Finnklasse. Voor Marit Bouwmeester was een kwestie van de Belgische Evi van Acker achter zich te houden. Dat lukte.
"Ik kan het bijna niet geloven. Het is gelukt en ik ben super, super, super blij. Normaal komt de zeewind opzetten en hij kwam nu maar niet tijdens de medalrace. De wind zakte alleen maar meer weg. We zaten superdicht bij de kant en ik kwam in een soort windwak terecht. Dus ik baalde en Evi van Acker zeilde super goed. Zij maakte een fout en moest een penalty rondje draaien. Helaas voor haar. Ik ben blij dat ik daar gebruik van heb kunnen maken. En alsnog kon winnen."
"Ik ben zo blij dat ik eindelijk een echte titel heb. Dit is echt voor mij en het hele team. Het is echt super chill. Echt blij en hopelijk volgen er nog meer medailles voor de Nederlanders deze week."
Pieter Jan Postma greep met een punt verschil net naast het goud en pakte voor de tweede keer op rij de zilveren medaille op een ISAF wereldkampioenschap in de Finn klasse.
De Fries die tijdens de medal race van begin tot einde op kop ging, waande zich drie kwart van de wedstrijd wereldkampioen. Maar achter hem voltrok het slechtst denkbare scenario. Giles Scott klom, in het allerlaatste rak van de derde naar de tweede plaats en stootte daarmee Postma alsnog van de troon.
Na de finish dreef Postma stuurloos richting het strand met zijn gezicht diep in zijn handen gegraven. Het duurde wel even voor de sympathieke en energieke Finnzeiler over zijn teleurstelling heen was. Maar eenmaal bij de tribune aangekomen, met de vele juichende Nederlandse fans en teamgenoten, kwam de glimlach op zijn gezicht weer terug. Met een diepe buiging richting de fans zeilde Postma richting haven.
“Ik heb vandaag alles gegeven. Afgelopen dagen sowieso. Het is echt het hoogste niveau waar ik ooit in heb geracet. Iedereen werkt er keihard voor het is super professioneel. En die Engelsen hebben echt een level, een stap gemaakt in de wereld. Om daar tegen te vechten is prachtig. Ontzettend hoog niveau."
"Ik ben steeds een beetje meer blij met het zilver. Ik was na de finish gewoon teleurgesteld. Ik wilde hier wereldkampioen worden. Dus dat heet teleurstelling. Maar tegelijkertijd ben ik ook dankbaar dat ik hier ben. Dat ik hier mag racen met alle helden. Ik heb Giles Scott de hele tijd geprobeerd naar achteren te varen om hem te dekken en de Deen ertussen te houden. Maar het was tricky, heel lastig."
(EvS)
Fotografie Richard Langdon
Last modified: 18 december 2011
