Jelmer Bouw heeft de etappe van Les Sables d’Olonne naar de Azoren voltooid. Hij brengt verslag uit.
Na dagen van mooi weer is het de dag van de start grijs en grauw. Een koufront trekt over en geeft niet alleen tijdens de start rotweer, maar ook tijdens de eerste nacht. Met 30 knopen op de neus de Golf van Biskaje in.
Ik kom de nacht goed door aan de noordkant van de vloot, ‘s ochtends zijn er geen boten meer te zien en dat zal zo blijven voor de rest van de race. Via de SSB-radio krijgen we een keer per dag een uitgebreid weerbericht en de posities door, als er ontvangst is.
Na drie dagen helemaal murw gebeukt te zijn, kom ik in licht weer bij Kaap Finisterre aan, waar een walvis zijn kop uit het water steekt binnen 10 meter van de boot… Dat is even schrikken als hij maar niet dichterbij komt! Nog een tweede keer duikt hij op en dan is hij gelukkig weg. Door een dikke windshift en toenemende wind kunnen we reachend in een keer naar de Azoren toe. Na een paar uur is de wind stabiel genoeg om de gennaker te zetten.
Dat wordt spectaculair met 25 knopen wind en dikke golven. De gennaker staat in een keer en ik scheur er vandoor met 11 knopen gemiddelde snelheid. De boot duikt de ene na de andere surf in. Als ik heel even naar binnen ga ,loopt de boot uit het roer op de stuurautomaat en slaat de boom
naar lij weg. Afvallen tot voor de wind, druk uit het zeil en herstellen, terug op koers en gas er weer op. De klus binnen moet toch gedaan en weer staat de automaat erop, die het opnieuw niet houdt. De spiboom slaat weg en buigt nu helemaal krom. Gennaker eraf, fractionele spi erop en dan maar diep varen, bedenk ik.
Als ik de spinnaker hijs, slaat hij in een keer vol hartstikke. Mooi, maar iets teveel voor de kreupele spiboom die dan ook breekt. Mooi is dat, nog 900 mijl te gaan met ideale ruimwindse koersen en ik heb geen spiboom meer! Ik ga verder onder vol grootzeil en solent en moet diep varen om een beetje snelheid te houden ten opzichte van de golven.
Even zie ik het niet meer zitten zo zonder spiboom, maar een blik de kajuit in waar alle lijnen en resten spiboom liggen en er begint een iets te borrelen. Een ochtend en middag lang ben ik druk aan de klus om een nieuwe spiboom te bouwen. Het lukt om een boom van een meter te maken, het stompje ziet er iet wat lullig uit met de 2,50 meter die er normaal gesproken staat, maar het belangrijkste is dat ik weer snelheid kan gaan maken naar voren.
De kleine spi gaat erop en de boom houdt! Snelheid neemt toe, maar helaas duurt de pret slechts een paar uur; de boom breekt opnieuw.
Bij de tweede kluspoging is de boom een stuk beter en houdt hij ook in 25 knopen wind, topsnelheid 14,2 knopen. De laatste 24 uur kan ik de spi erop houden en gaat de snelheid flink omhoog, mijn aankomsttijd komt dan ook flink naar voren toe.
Met nog 20 mijl tot de finish te gaan roept de organisatie me op: wanneer ik aan denk te komen? Een snel rekensommetje, 20 mijl te gaan 7-8 knopen bootsnelheid, uurtje extra. Over 4 uur ben ik er wel. Maar helaas loopt het anders. 10 Mijl voor de finish is er geen wind en draai ik rondjes en vaar
zelfs achteruit door de stroming. Ik doe er alles aan om ook maar een beetje snelhied te maken; gennaker erop en eraf, spi erop, gijpen -wat niet echt makkelijk is met de korte boom (de spi gaat om het voorstag heen zittenomdat er te weinig ruimte is-, maar niks helpt. Dan maar naar binnen en wachten. Gelukkig duurt het niet lang na een half uur steekt er een dikke wind op. Met een rif in het grootzeil kom ik behoorlijk overpowered aan bij de finish.
Nu nog een paar dagen voor de start te gaan. Op de spiboom na, heb ik weinig schade en valt de kluslijst mee.
Ook de tweede etappe is te volgen op www.lessables-lesacores.com
Jelmer Bouw
Last modified: 4 september 2007
