Terwijl in Den Haag het ‘normen en waarden’ kabinet sneuvelde, werd op dezelfde avond aan de boorden van de Kaag een voornaam brokje zeilcultuur in ere hersteld: het Kaagdiner.
Van oorsprong was dit besloten ‘Heerendiner’ aan de vooravond van de Kaagweek. Het luidde aldus het evenement in. Vorig jaar werd het diner geschrapt en dat werd snel als een gemis ervaren. Ditmaal was de soiree ruim een week voor de start van de 86ste Kaagweek, op 7 juli aanstaande.
Toost op de Koningin Het Kaagdiner is nog altijd een besloten bijeenkomst voor voorzitters van verenigingen waar Kaagweekdeelnemers lid van zijn en van klasseorganisaties, maar inmiddels mogen partners aanschuiven aan belendende tafels.
De dresscode is even stijlvol als traditioneel: blauwe blazer. Natuurlijk werd voor aanvang getoost op de Koningin –Hoera! Hoera! Hoera! De Kaag is per slot een Koninklijke vereniging.
De locatie was als vanouds een prachtige: de rietbedekte, ronde Kaagsoos, met uitzicht op een aanlokkelijk, in avondlicht spiegelend zeilwater, waarover donkere windrimpelingen renden.
Discussie
Er werd nog een traditie hersteld: het werd een avond van ‘zeggen en uitdagen’; een discussie over het wel en wee van de wedstrijdzeilerij. Er is grote zorg om de versnippering van de klassen, de te volle, slecht afgestemde wedstrijdkalender en de slagvaardigheid van het Verbond.
Er klonken sombere geluiden. Zo beklaagde Kaag-voorzitter Jan Bart Lucas zich over het feit dat er gelijktijdig met de Kaagweek ook jeugd combi-wedstrijden op de Braassem zijn, plus Noord-Nederlandse kampioenschappen. Dat heeft natuurlijk een negatieve invloed op de Kaaginschrijvingen. Voorts werd gediscussieerd over het betrokken houden van jeugdzeilers. Uitval van jeugdleden is overigens een verschijnsel dat niet uniek is voor het zeilen, maar in tal van sporten voorkomt.
Bondsvoorzitter Jan van Gelderen pareerde de kritiek dat het Verbond te weinig zou doen voor de wedstrijdzeilerij. Hij gaf wel toe dat de bond moeilijke tijden doormaakt en dat het bondsblad veel geld kost. Er is een contributieverhoging voorbereid. In de wandelgang werd duidelijk dat het Verbond werkt aan een terugkeer van een sectie Wedstrijdzeilen. Het Verbond heeft intern overleg ‘op de hei’ (in Medemblik) gevoerd over de nabije toekomst. Een suggestie vanuit de zaal om het aloude overleg tussen de bond en de negen grote wedstrijdgevende verenigingen opnieuw in het leven te roepen, vond Van Gelderen een goede.
‘Prominente en pertinente positie’
Hugo van Maarleveld, -we kennen hem vooral als Valkzeiler- greep de gelegenheid aan om te pleiten voor meer invloed van de klasseorganisaties binnen het Verbond. Een oud strijdplan dat ruim een kwart eeuw geleden door onder meer Lies Eichhorn al werd gepresenteerd met de toenmalige Permanente Samenwerkings Commissie. Die lobby slaagde aanvankelijk: de klassen kregen veel meer stem. Maar sinds 1996 werd die situatie binnen de bond weer teruggedraaid.
Van Maarleveld waarschuwde verder: “De wedstrijdkalender is overvol, dat doet ons de das om. Het gaat niet goed met de nationale klassen.’ Hij pleitte voor een ‘prominente en pertinente positie’ van de klassen.
Het is alleen de vraag wie vandaag de dag zich daarvoor in de strijd werpt. Want dat is het verschil met 25 jaar geleden: toen sprongen er mensen als Lies Eichhorn op de barricades om iets te bereiken. Anno nu lijkt de zeilwereld vooral gelaten.
Generatie op generatie
Bart Jan Lucas wees nog eens op de waarde van de Kaagweek: daar is al van generatie op generatie het zeilgevoel overgedragen. Dat klonk mooi in de Kaagsoos waar op de wanden spreuken staan geschilderd als: ‘Buigende masten duren het langst’, ‘Elk jolletje vaart zoals het gestuurd wordt’ en ‘Hoge zeilen vangen veel wind’. Je proeft er de rijke zeilhistorie.
En toen, tegen de klok van half elf, terwijl men genoeglijk van het doorgekomen dessert snoepte, bulderde een Kaag-bestuurslid door de zaal, wijzend op wat afgemeerde schepen: “Er hangen vlaggen aan boten! We vlaggen voor de hoeren!”
Dat u niet denkt dat de vlagetiquette uit het oog wordt verloren, daar aan de boorden van de Kaag…
