Vandaag begint op de wedstrijdbaan bij Valencia de finale om de Louis Vuitton Cup tussen Emirates Team New Zealand en Luna Rossa Challenge. Het team dat het eerst vijf races weet te winnen, mag het eind juni opnemen tegen America's Cup-verdediger Alinghi. Paul Cayard neemt beide teams onder de loep. 
Vandaag begint op de wedstrijdbaan bij Valencia de finale om de Louis Vuitton Cup tussen Emirates Team New Zealand en Luna Rossa Challenge. Het team dat het eerst vijf races weet te winnen, mag het eind juni opnemen tegen America’s Cup-verdediger Alinghi. Paul Cayard neemt beide teams onder de loep.
Paul Cayard, gevierd schipper en in de trainingsfase betrokken bij de Spaanse uitdager, denkt dat deze finale voor spektakel gaat zorgen. “Ik denk dat we zo maar acht of zelfs negen races kunnen gaan beleven. De teams zijn aan elkaar gewaagd.” Tot nu toe wonnen en verloren de teams even vaak van elkaar.
“Het wordt een strijd om de zenuwen in bedwang te houden en goed om te gaan met de druk. In de laatste races draait het vooral om de eenheid en samenhang binnen de ploeg. Het zou wel eens net zo spannend kunnen worden als in 1992, toen Il Moro zich terugvocht van een 4-1 achterstand en won.”
Stuurmannen
Cayard denkt dat de boten van beide teams niet veel voor elkaar onderdoen. “Ik denk dat James Spithill, de jonge Australische stuurman van Luna Rossa, het verschil zal maken. Hij domineerde BMW Oracle-stuurman Chris Dickson in de halve finales. Ik denk niet dat de Nieuw-Zeelander Dean Barker zich zo gemakkelijk uit het veld zal laten slaan, maar een ding is zeker: ‘Jesse’ James Spithill is de best startende stuurman die er nog over is. En daarbij reken ik voor het gemak ook de Alinghi-stuurlieden.”
Bemanningen
“Dat de Kiwi’s een hechte ploeg vormen, wisten we al. Maar dat de Italianen nu ook een goeie ploeg hebben is minder vanzelfsprekend. In vorige edities was dat namelijk niet het geval. Ze blijven nu cool onder druk, iets wat beide zeilteams de komende dagen flink zullen voelen.
De afterguard van Luna Rossa zeilt wat vrijer, altijd kijkend naar meer wind en een gunstige winddraaiing. Team Nieuw-Zeeland zeilt meer behoudend en legt de nadruk op de tegenstander. Zelfs als ze achter liggen, kiezen ze niet voor de uiterste hoeken van de baan. Ze blijven in de buurt van de tegenstander en zetten ‘m onder druk, in de hoop een fout te forceren. Als ze voor liggen, vinden ze een meter voorsprong genoeg. Ze nemen dan geen risico’s om de voorsprong uit te bouwen.”
Een seconde
“Winnen met slechts een meter verschil kan soms nodig zijn. Zoals wel vaker in spannende races, wint het team dat op die momenten de beste is ook de serie. In 1992, met Il Moro de Venezia, wonnen we twee races tegen Nieuw-Zeeland met maar een seconde verschil. Win je juist die races, dan deel je forse mentale klappen uit aan je tegenstander.”
Weer
Luna Rossa won gisteren de tos. ITA 94 is in de eerste race de ‘gele’ boot is mag over bakboord het startgebied in zeilen. In de volgende race heeft NZL 92 dit privilege. Beide teams gebruiken dezelfde boten als in de halve finales.
De verwachte condities zijn prima. Een zeewind leidt in de loop van de dag tot een stabiele 14 knoop wind. Om 14:50 klinkt het waarschuwingssignaal.
