In een interview met de Leeuwarder Courant doet de gestrafte zeiler Dirk de Ridder zijn verhaal. De internationale zeiler kreeg een straf van vijf jaar opgelegd voor het verplaatsen van gewicht op een van de testcatamarans van Team Oracle, in aanloop naar de America’s Cup van 2013. Volgens De Ridder is er door de jury gesjoemeld met bewijsmateriaal. De Ridder is woedend en laat het er niet bij zitten: “Er zijn me rotgeintjes geflikt.”
Inmiddels is het achttien maanden geleden dat het proces voor Dirk de Ridder begon: Voor de finale van de 34e America’s Cup worden in de testcatamarans van Team Oracle niet toegestane onderdelen aangetroffen. De jury van de America’s Cup start een onderzoek. Team Oracle, waar De Ridder onder contract staat, krijgt een geldboete van 250.000 dollar, strafpunten voor de finalewedstrijd en daar blijft het niet bij. Vijf teamleden krijgen een schorsing, De Ridder zou een hoofdrolspeler zijn in het euvel en krijgt een zware schorsing van vijf jaar. De Ridder gaat in beroep en via het internationale arbitragehof voor geschillen in de sport (CAS) is de straf ingekort tot anderhalf jaar.
Extra gewicht was geen geheim
Volgens de America’s Cup-jury heeft De Ridder opdracht gegeven tot het plaatsen van 1,8 kilo lood in de voorkant van de boot, wat niet is toegestaan. Teamlid Bryce Ruthenberg zou dit deels in een verklaring hebben genoemd. De Ridder zegt hierover het volgende tegen de Leeuwarder Courant: “Bryce heeft echter verklaard dat hij zich niet meer kon herinneren hoe het allemaal is gegaan. Over dat gewicht is volgens hem gesproken tijdens een ‘koffietafelgesprek’ waar ik niet bij ben geweest. Ik heb nooit iemand bewust opdracht gegeven om het te plaatsen. Trouwens: dat het is geplaatst, is een aanname van de jury, want dat stuk lood is nooit gevonden.”
Volgens De Ridder is het geen geheim dat er gewicht naar de voorkant van de boot is verplaatst. Er is hier binnen het team openlijk over gesproken en ook is er mailverkeer over geweest. “Ze hebben er een groot complot van gemaakt, terwijl het een dingetje was dat al tijden op een werklijst stond.” 
De Ridder is hier tegenover de jury open over geweest en heeft werklijsten en de e-mails met informatie omtrent het verplaatsen van gewicht aan hen overhandigd. De 1,8 kilo lood is echter nooit aangetroffen in de boot.
Vraagtekens bij onafhankelijkheid jury
Of het verplaatsen van het extra gewicht nu wel of niet volgens de regels is gegaan, de jury lijkt niet correct gehandeld te hebben. De Ridder geeft aan dat de jury meerdere gesprekken heeft gevoerd die niet zijn meegenomen in het strafproces. Volgens de Amerikaanse wetgeving, waar de zaak onder valt, dient alle informatie gedeeld te worden en dat is niet gebeurd. Voor de Nederlandse zeiler is het essentieel dat de informatie uit deze gesprekken worden meegenomen in het oordeel. De Ridder zegt in het interview: “Voor mij is dat cruciaal, want in die notulen word ik een credible witness genoemd, een betrouwbare getuige. Ik word vrijgepleit door Bryce Ruthenberg. Hij zegt dat hij zich door mij onder druk gezet voelde, maar dat ik nooit expliciet tegen hem heb gezegd dat gewicht te plaatsen. Bryce heeft mij verteld dat ik op basis van zijn verklaringen nooit veroordeeld had mogen worden.”
Verhalen doen de ronde dat de schorsing van De Ridder onder andere met veel geld te maken heeft. Oracle zou de samenwerking met ISAF willen breken. ISAF heeft in dat geval baat bij winst van de tegenstander van Oracle, aangezien zij dan hun aandeel in de America’s Cup houden. De America’s Cup-jury werd in de zomer van 2013 samengesteld uit juryleden van de ISAF, wat vraagtekens zet bij de onafhankelijkheid van deze jury.
Het is niet het enige merkwaardige in het proces. Tijdens het verhoorproces zijn regels aangepast door de America’s Cup-jury. De America’s Cup-jury schrijft zijn eigen regels, keurt ze goed en herschrijft indien nodig. “Geloof het of niet, 
maar tijdens de verhoordagen in augustus 2013 zijn van de ene op de andere dag de regels veranderd, zonder dat wij ingelicht zijn. Drie van de vijf juryleden, waarbij Josje Hofland, hebben op de dag dat de regels wijzigden tegenover ons gezeten, maar niets gezegd. Toen ik maanden later hoorde van die wijzigingen ben ik letterlijk ziek geworden. Voor dat achterbakse gedoe heeft de CAS de ISAF niet voor niets op de vingers getikt”, aldus De Ridder.
De Ridder is het zeer oneens met de onbegrijpelijke zware straf. Zijn carrière als zeiler heeft een deuk opgelopen en ook thuis heeft het zo zijn gevolgen. Door de schorsing liep hij een contract voor de huidige editie van de Volvo Ocean Race mis en daarmee 500.000 euro. “Al hun fouten en stiekeme gedrag proberen we voor te leggen aan een Amerikaanse rechtbank. Dit gaat niet meer om een nooit gevonden stukje lood. De hele vastgeroeste ISAF-bende moet op z’n gat. Oplichters zijn het.”
Bron: Van der Meeren, P. 21/02/2015. Vrij man, maar de strijd is nog lang niet gestreden. Leeuwarder Courant.
Last modified: 6 maart 2015
