Sinds we samen op de Labberlot – de kits van mijn ouders – zeilen, dromen we ervan om een lange zeilreis te maken. Toen we na een paar jaar van dromen overgingen in plannen maken, begon het er iets anders uit te zien dan wat de meeste ‘vertrekkers’ doen. We willen graag naar een verre droombestemming, waar je misschien maar eens in je leven komt. Toch willen we niet jarenlang wegblijven. Dat zouden we financieel niet redden en bovendien hebben we het in Amsterdam ook ontzettend naar onze zin. Zo is het idee geboren om de reis te beginnen op de bestemming zelf. We gingen dus ter plaatse op zoek naar een boot voor één jaar. Het is eigenlijk te vergelijken met mensen die in Amerika een camper kopen en daar rondtrekken.
Voorbereiding
Tegenwoordig moet dat volgens ons gemakkelijk kunnen, aangezien er overal tweedehands toerjachten beschikbaar zijn. Daarnaast kun je je via internet goed op andere gebieden oriënteren. Elk land heeft wel zijn eigen Marktplaats of Botenbank. We hebben aardig wat uurtjes op internet gesurft. Niet alleen om de botenmarkt te leren kennen, maar ook om van alle lokale voorschriften op de hoogte te raken. Zo verschillen de regels over belastingen of verplichte scheepsuitrusting enorm per land. Onze keus viel uiteindelijk op Nieuw-Zeeland als startplaats. In de eerste plaats omdat daarmee de Zuid-Pacific binnen bereik is. Maar Nieuw-Zeeland is ook aantrekkelijk omdat er veel boten beschikbaar zijn en de prijzen er een stuk lager liggen dan in Nederland. Daarbij komt dat de cultuur- en taalbarrière niet zo groot is, wat ons prettig leek bij het doen van zo’n grote aanschaf. Vanuit Nederland hebben we ons alvast voorbereid door zo ongeveer alle beschikbare vertrekkersboeken te lezen en cursussen te doen met betrekking tot meteo en radiocommunicatie. Praktische zeilervaring hadden we al in ruime mate. Belangrijk was het om alvast contacten in Nieuw-Zeeland te leggen. Zo kwamen we via een Deen, die een soortgelijke reis heeft gemaakt, bij een goede makelaar in Auckland terecht.
Vrij
We hebben eerst geprobeerd een boot te huren van een particuliere eigenaar. Een advertentie die we plaatsten in de New Zealand Herald leverde enkele veelbelovende reacties op. Het lijkt aantrekkelijk voor beide partijen, want er zijn genoeg goede boten die niet worden gebruikt. Maar wanneer je de details gaat uitwerken, wordt het toch lastig. Waar liggen precies de verantwoordelijken van de eigenaar en waar die van de gebruiker? Een andere optie is een ‘delivery’. Er zijn in Nieuw-Zeeland aardig wat Europeanen die zijn uitgezeild en hun boot terug naar Europa willen hebben. Ook hier hadden we verschillende mogelijkheden voor. We stelden hiervoor een zeil-cv op, dat erg handig bleek als introductie. Maar toen concludeerden we dat we toch liever niet terug naar Europa zeilden; het is ver varen en deels ook nog door piratengebied. We voelden er uiteindelijk toch het meest voor om onze eigen boot te kopen, zodat we helemaal vrij zouden zijn en alle 
verantwoordelijkheden bij ons zouden liggen. Op oudjaarsdag kwamen we aan in Auckland met ruim honderd kilo bagage (kies de juiste vliegmaatschappij!), een shortlist van interessante boten en van te voren gelegde contacten met booteigenaren en makelaars. Een lokale bankrekening hadden we ook al geopend en een nieuwe simkaart was snel gekocht. We gingen dus meteen aan de slag. In één week tijd bekenen we ruim twaalf boten. Elke bezichtiging was een verrassing. We kregen in de gaten dat je nooit helemaal kunt afgaan op een advertentie op internet. Maar met hulp van onze ervaren makelaar kwamen we steeds dichter bij wat we zochten. We hadden vier belangrijke eisen. Ten eerste moest de boot binnen ons budget passen (50.000 euro). Ten tweede de zeewaardigheid; de boot moest geschikt zijn voor oceaanzeilen. Ten derde een goede staat van onderhoud en geen projectboot en tot slot een populair en courant model in Nieuw-Zeeland. Het bezichtigen was erg leuk, maar ook erg chaotisch. Achteraf gezien hadden we beter onze bagage op kunnen slaan om met een klein reistasje rond te kunnen racen. We moesten erg flexibel zijn, omdat de boot die we wilden bekijken soms onderweg was. Wat ook bleek te werken was op de bonnefooi naar grote jachthavens gaan om cruisers aan te spreken. Zo ontmoetten we onder andere een Zwitsers stel dat ons vroeg om hun boot terug te zeilen.
Aankoop
Na een week gingen we naar het Zuidereiland voor Windchase. Dit werd onze boot. Het aankoopproces duurde een stuk langer dan we aanvankelijk dachten. De eigenaar nodigde ons uit om een dagje mee te zeilen. Het voelde helemaal goed, hoewel we ons budget een klein beetje moesten ‘oprekken’. Via onze aankoopmakelaar hebben we een bod gedaan en de prijs uitonderhandeld. Daarna hebben we uitgebreide ‘surveys’ laten doen naar de romp, de motor en de tuigage. Als onbekende in de markt moet je hierbij het zekere voor het onzekere nemen. Uit de onderzoeken kwamen wat punten naar voren die de eigenaar moest aanpassen. Wij zijn een weekje op het Zuidereiland gaan rondtoeren om hem wat tijd te gunnen. Al met al hadden we binnen een maand nadat we in Nieuw-Zeeland aankwamen onze boot en konden we vertrekken!
Vertrekpunt
Alles ging heel snel en goed in de eerste periode, maar het was ook best pittig. We hadden nog nooit zo’n grote aankoop gedaan en de boot en het zeilgebied waren volledig nieuw voor ons. De afstanden vielen ons tegen; Nieuw-Zeeland is groot! Het kostte best wat dagen om naar het noorden te komen, waarbij zowel Cook Strait als de East Cape ons een fikse vuurdoop gaven. De beginperiode voelde erg als het op touw zetten van een expeditie, met veel to-do-lijsten en klusjes. Hier zaten veel dingen bij die je anders vóór vertrek zou doen, zoals de boot verzekeren en inschrijven in het kadaster. We besloten om wat eerder naar de Bay of Islands – het vertrekpunt richting de tropen – te varen, zodat we de overtocht rustig konden voorbereiden. Ook streepten we Australië door als bestemming. Eindelijk kregen we meer rust.
Droomreis
In de negenhonderd mijl langs de oostkust van Nieuw- Zeeland hebben we Windchase goed leren kennen. Hierdoor keken we niet meer op tegen de oversteek naar Tonga en zijn we hiervoor geen bemanning meer gaan zoeken. De oversteek ging ook 
super. Met rustig weer voeren we in tien dagen naar de zon. Windchase heeft meer ervaring dan wij; de boot geeft vertrouwen en heeft alle benodigde uitrusting. Sinds we in Tonga aankwamen, heeft de reis een volledig ander karakter gekregen. Het onderhoud is alleen bijhouden; lijstjes verdwijnen naar de achtergrond. We leren varen tussen riffen en genieten van prachtige ankerplaatsen. We snorkelen, maken muziek of tekenen. Fiji is weer helemaal anders: het contact met de lokale bevolking vinden we daar ontzettend leuk. Met de boot komen we op plekken waar nooit toeristen komen en we nemen de tijd om een dorpje te leren kennen. We zoeken de afwisseling tussen afgelegen gebieden, waar je wekenlang geen jachten tegenkomt, en gezellig borrelen met andere cruisers. Iedereen is behulpzaam, wisselt kaarten en tips uit over vissen; een geweldige nieuwe hobby. Onze reis is inmiddels geworden waar we van droomden.
Afronden
Hierna gaan we nog naar Nieuw-Caledonië, en daarna terug naar Nieuw-Zeeland. Nieuw-Zeelanders noemen dit rondje het South Pacific circuit. Aan het einde van het jaar gaat onze boot de verkoop in. We zijn alvast bezig een gebruiksaanwijzing te schrijven voor de toekomstige eigenaar. Er is al aardig wat interesse, dus we gaan er vanuit dat we ons plan helemaal netjes kunnen afronden. Maar waarschijnlijk zijn we dan alweer aan het werk in Nederland…
Last modified: 13 mei 2014
