1000 euro per nacht?! Wij liggen hier gratis!

 Niels en Rosan zijn in 2023 vertrokken voor een reis van vijf jaar met hun Sigma 38OOD zeilboot. De twintigers zijn, zoals ze dat zelf zeggen, met tussenpensioen. Voor Zeilen doen ze verslag van hun droomreis. Daarnaast houden ze een vlog bij op hun YouTube-kanaal.

We zijn druk bezig met de voorbereidingen voor de oversteek van Raiatea (Frans-Polynesië) naar Aitutaki (Cook Islands). De kuip en het dek opruimen, binnen alles wat we niet meer nodig hebben opruimen en zeevast zetten, nog even de vlog uploaden die vlak na onze oversteek online moet komen. Het is een bewolkte, wat regenachtige dag. Op zich een perfecte dag om dat soort klusjes te doen en we zijn er druk mee, totdat er ineens een dinghy naast onze boot stopt. Het zijn onze buren, die met een grote catamaran naast ons liggen. “Gaan jullie mee snorkelen? Snel beslissen want het tij in nu gunstig!” We twijfelen heel even, en zitten 2 minuten later met onze wetsuits aan bij ze aan boord. We pikken nog iemand op van een andere boot en varen vervolgens richting de beoogde snorkelplek. Het is een smalle doorgang tussen twee eilandjes en het onderwaterleven schijnt er erg mooi te zijn. Je moet er alleen wel echt rond hoogwater gaan zwemmen, anders is het er te ondiep.

Voorzichtig navigerend over het steeds ondieper wordende zand arriveren we op een van de eilandjes. Op dit eilandje mogen we komen, op het andere eilandje waarschijnlijk niet. Daar zit namelijk een heel luxe resort, waar mensen al snel 1000 euro per nacht betalen om er te mogen slapen. Een paar honderd meter verderop liggen wij gratis voor anker, met hetzelfde uitzicht en met dezelfde snorkelmogelijkheden.

We lopen vanaf de lagoonzijde van het eiland naar de oceaanzijde. Het water waar we langs lopen stroomt lekker door en ziet er inderdaad ondiep uit. “Dat wordt nog een beste uitdaging om hier straks langs te komen.” “Ja inderdaad, het lijkt wel een doolhof.” Tussen de de erg ondiepe stukken in zitten wel wat diepere stukken die weer met elkaar verbonden zijn, maar eenvoudig wordt het waarschijnlijk niet.

Na een paar minuten lopen eindigt het pad waar we overheen lopen. Hier moeten we dan het water maar in! We plonsen in het koude water wat vanaf de oceaan de lagune binnen komt stromen en worden meteen meegesleurd. Snel proberen we een plekje zand te vinden om onze voeten neer te zetten. Het lukt net aan om te blijven staan, nu even wachten op de rest van het gezelschap.

Als iedereen in het water ligt ‘gooien we los’. De stroming wordt al snel iets minder en dat is maar goed ook, want we moeten goed opletten op waar we heen drijven. Tussen prachtig gekleurd koraal en kalm zwemmende vissen door zoeken we onze weg door het doolhof. Iedereen maakt andere inschattingen en het duurt niet lang voordat het gezelschap over een redelijk groot oppervlak verspreid is. Soms moeten we een stukje terug tegen de stroom in, soms moeten we een grote stap nemen en regelmatig houden we onze buik in en onze armen en benen zo hoog mogelijk zodat we precies over het koraal heen kunnen drijven.

Het is een heerlijk expeditie zo en na ongeveer 3 kwartier snorkelen zijn we weer terug bij de dinghy. Klappertandend stappen we in, want door het koele water en het gebrek aan zon hebben we het flink koud gekregen. Op de terugweg krijgen we het door de wind nog kouder en als we terug zijn op de boot en het zoute water van ons afspoelen wordt het nog frisser. Bibberend stappen we naar binnen. Eerst maar eens opwarmen, tijd voor cup a soup!

Genietend van de warme traktatie checken we het weer. “Dat ziet er nog steeds prima uit!” “Ja, inderdaad, maar ik denk dat morgenochtend heel vroeg vertrekken toch niet zo veel zin heeft.” We waren van plan om de volgende dag heel vroeg te vertrekken, maar vanwege het verwachte gebrek aan wind lijkt dat idee toch niet het beste. “Dan moeten we morgenochtend gewoon maar even in de gaten houden wanneer het begint te waaien en dan gaan we er dan vandoor.” “Goed plan! Kunnen we nu nog even verder opwarmen en morgen de laatste dingetjes voorbereiden.”

Stiekem heeft dit plan ook wel onze voorkeur, want als we erg vroeg op moeten staan beginnen we al moe aan de dag en dan valt vooral de eerste nachtwacht altijd vrij zwaar. Het liefst vertrekken we dus ergens midden op de dag. Dan starten we uitgerust met de reis, en hebben we ook genoeg tijd om de eerste avond eten te koken en te eten voordat het wachtschema weer begint. “Het wordt dan wel wat krapper om er over 3 dagen voor het donker te zijn.” “Tja, das waar, maar ’s ochtends eerste een paar uur liggen dobberen helpt ook niet. Desnoods varen we de laatste 24 uur gewoon langzamer, dan komen de de volgende ochtend aan als het net weer ligt wordt.” “Goed plan. Dan ga ik nu nog weer even verder lezen over de Cook Islands!” We verdiepen ons nog even in onze volgende bestemming, koken wat eten en gaan vervolgens op tijd naar bed. Na 4 maanden weer een nieuw land, we hebben er zin in!