Zeilen zit in het bloed bij vader en zoon Verbraak

Hoe neem je afscheid van je 10-jarige zoon als je aan de negen maanden durende Volvo Ocean Race begint? Hoe ga je om met het gemis en hoe regel je alles met het thuisfront? Allemaal vragen die zeezeiler Wouter Verbraak kan beantwoorden. Vandaag is de navigator van Team Vestas Wind en papa van Nicklas begonnen aan zijn vijfde rond-de-wereld zeilrace.

Afscheid nemen

“Wat dat betreft houdt mijn vrouw Kristine alle mogelijke problemen thuis bij me weg”, beantwoordt Verbraak de vraag hoe hij afscheid gaat nemen van zijn gezin. “Dat is belangrijk. Zeker tijdens oceaanraces als je energieniveau zo laag is dat ieder probleem tot een monster uitgroeit. Bij de Barcelona World Race 2010-11 wist ik drie dagen van te voren dat ik mee ging doen.” Verbraak verving toen een van de twee schippers, die met een acute blindedarmontsteking kampte. “Dat was geen leuke tijd voor Nicklas, want hij kon zich er niet op voorbereiden. Nu zijn we langer dan een maand bezig en daarvoor hadden we al gesprekken met een ander team.”

“We hebben hem gevraagd wat hij ervan zou vinden als ik nog een keer de wereld rond zou gaan. Eerst haalde hij zijn schouders op, maar we hebben doorgevraagd. Voor zo’n jochie zijn dit natuurlijk best wel grote dingen. Onze oplossing daarin is om hem onderdeel te maken van het verhaal. Niet als aanhangsel, maar dat hij dit zelf in zijn wereld kan inpassen. We proberen hem tijdens stopovers met de verschillende Optimist-regatta’s over de wereld mee te laten doen.”

“We willen hem laten zien dat niet alleen pappa’s leven belangrijk is, maar dat zijn eigen leven ook ontzettend interessant is. Dit weekend bij de start heeft hij bijvoorbeeld zelf een Optimist-regatta. We hebben hem gevraagd wat hij wilde, waarop hij zei: ‘Mijn wedstrijd telt mee voor de ranglijst, dus die wil ik zeilen. Ik ben me heel bewust van dit soort dingen. Je kunt niet met een leeg hoofd aan de etappe beginnen als je niet weet of het thuis allemaal goed zit.”

Over hoe hij en zijn vrouw dit hebben geregeld, vertelt Verbraak: “Wij zijn weloverwogen naar Engeland verhuisd, omdat ze daar kostscholen hebben. Hoewel hij thuis slaapt, gaat Nicklas wel naar zo’n school. Kristine is hier nu voor vier dagen en onze zoon volgt gewoon zijn lessen en slaapt hij bij vriendjes. Bij de Barcelona World Race hadden we een nanny en ging zijn leven op en neer. Nu wilden we zijn leven stabiel houden en gaan wij in en uit.”

Ervaring voor het leven

Verbraak deed in 2008 voor het laatst mee aan de Volvo Ocean Race. Nicklas was toen vier jaar. “We dachten dat het een enorme ervaring voor hem zou worden. Nou, hij herinnert zich de radiografische bootjes en de film. Verder niks. We hopen dat dit deze keer anders is en dat hij de ervaring in een groter plaatje kan plaatsen. Afgelopen weekend was hij hier en deed hij mee met onze ochtendtraining. Een beetje stretchen en hardlopen. Dit is een open wereld met allemaal uitgesproken karakters. Iedereen vindt het prachtig om zo’n mannetje erbij te hebben.” Soms is het tijd voor een vader/zoon moment. Verbraak: “Je kunt als vader al snel een soort Superman-achtig figuur worden. Daarom heb ik twee uur vrij gemaakt om met hem te gaan zwemmen. Even uit het zicht van dit circus.”

Vriendjes

Nicklas heeft intussen al een vriendje opgedaan in Alicante, de zoon van Team Vestas Wind-bemanningslid Maciel Cicchetti. “Twee edities geleden ging Nicklas naar de Volvo Ocean Race-school. Daar ging hij met kinderen om die allemaal dezelfde, rare routine hadden. Die band is denk ik heel goed. Om te voelen dat je niet de enige in de wereld bent die zo’n rare vader heeft.”

“Maciel en ik hadden het erover dat het fijn is dat onze vrouwen en kinderen zo leuk met elkaar overweg kunnen. Je wordt als het ware altijd uit elkaar getrokken. Er is een enorme berg werk te doen, tegelijkertijd hebben we onze familie. Je kunt nooit genoeg tijd aan beide besteden. Als ik weet dat ze elkaar ondersteunen, is dat een geruststelling.”

Gezin helpt

Natuurlijk gaat Verbraak zijn gezin missen, maar volgens de navigator zal dit gemis hem eerder sterken dan verzwakken. “Ik haal kracht uit het feit dat ik meer heb dan alleen de race. Zeker tussen de etappes in als je over iets anders kunt praten en nadenken dan het zeilen. Kristine weet dat ik aan boord niets voor Nicklas kan doen. Zij heeft haar eigen netwerk thuis en leunt daar op. Tijdens de stopover helpt mijn gezin mij om een beetje te relativeren. Het is uiteindelijk maar een zeilrace, zo belangrijk is die nou ook weer niet.”

De Volvo Ocean Race brengt risico’s met zich mee. Toch weerhoudt het vaderschap Verbraak niet om wederom het ruime sop te kiezen. “Ik doe niet met ieder team mee. Veiligheid staat zeker voorop. Als ik een schipper niet vertrouw, bedank ik.”

Op 11 oktober klonk in het Spaanse Alicante het startschot van de eerste etappe naar Kaapstad. De totale route van 38.739 nautische mijlen bevat stopovers in Kaapstad (Zuid-Afrika), Abu Dhabi (Verenigde Emiraten), Auckland (Nieuw-Zeeland), Itajaí (Brazilië), Newport (Rhode Island, Amerika), Lissabon (Portugal) en Lorient (Frankrijk). Tussen Frankrijk en Zweden staat een 24-uur durende pit-stop in Den Haag gepland. Verbraak zal zijn gezin niet overal in de armen kunnen sluiten: “Nicklas zit op school en hij heeft Kristine nodig. Ze komen naar de stopovers die overeenkomen met de vakanties.”