Met dieselalg en zeepok tegen wind en stroom

De rode flash van Guantanamo bay ligt nu eindelijk achter ons. Voor je kijken en doorvaren leek voor de gemoedstoestand de beste remedie om deze zo beladen plek te passeren. De equatoriale stroom ranselt ons oostgangers echter genadeloos. Met een knoop tegen en vrijwel geen wind duwt de plof ons langzaamaan richting Haïti. Erg langzaam. Helaas beperkt de aangroei zich niet tot het onderwaterschip.

De rode flash van Guantanamo bay ligt nu eindelijk achter ons. Voor je kijken en doorvaren leek voor de gemoedstoestand de beste remedie om deze zo beladen plek te passeren. De equatoriale stroom ranselt ons oostgangers echter genadeloos. Met een knoop tegen en vrijwel geen wind duwt de plof ons langzaamaan richting Haïti. Erg langzaam. Helaas beperkt de aangroei zich niet tot het onderwaterschip.

Haperende motor
Een lichte hapering luidt de pijnlijke verstikking in van een kortademige motor. De lijdensweg duurt nog geen tien seconden en de rust keert weder. “De brandstoffilters!”, roept hans. Een eerste blik laat er geen twijfel over bestaan. Het groffilter is zo zwart als de nacht. Na een korte zwempauze sleutelen we de filters los, zetten de reservefilters erin en ontluchten de motor totdat deze weer netjes begint te ploffen. De tank is echter nog maar voor een kwart getankt en de ergste sludge verzamelt zich altijd onderin. De gifbeker is nog half vol.

US Coastguard
Onze slakkengang en de kunstzinnige kronkelende koerslijnen die we tijdens de zwempauzes en het sleutelen hebben gemaakt zijn niet onopgemerkt gebleven. Er liggen altijd kapers op de kust. Op koers richting het eilandje Great Inagua – de één na grootste zoutproductiefaciliteit in de wereld – zien we een witte stip aan de horizon verschijnen. En witte stippen in dit gebied zijn niet de Women on Waves, maar gewoon de schepen van de Amerikaanse Kustwacht. Er naast varen twee andere bootjes. Eén oranje rib en een motorjacht vol Cubanen en Haïtianen.

Bootvluchtelingen
De vertoning heeft alles weg van een partij bootvluchtelingen achtervolgd door de autoriteiten. “Nee, die komt niet deze kant op hoor. Die gaat achter die Cubanen aan”, meent Michael met zekerheid. Wanneer het motorjacht ons voorbij vaart en de rhib komt onze richting op komt zijn we met stomheid geslagen. Helaas hebben we geen illegale waren om overboord te gooien, dat had het scenario nog completer gemaakt.

Mariniers
“Good afternoon. Where are you going? What was your last port of call? Do you have a MMSI registration number? Did you hear our VHF calls?”, roept de man van vier opvarende mariniers vanuit de rib. Het is het begin van een mondelinge gegevensuitwisseling die na een uur eindigt met de verplichte afgifte van onze paspoorten. Op volle zee nota bene. Op de achtergrond deinst het moederschip met grote afweerinstallaties om de actie in ieder geval visueel kracht bij te zetten. Natuurlijk zijn we geen dankbaar onderwerp voor ze. We krijgen de paspoorten terug met de constatering dat “…you’ve travelled some pretty nice places, but your boat is pretty slow!” En bedankt, daar gaan we nu dan maar weer mee verder.

Onze pitstop in Great Inaqua om diesel en nieuwe filters te krijgen zet geen zoden aan de dijk. Dit ondanks de verdienstelijke poging van een lokale oude baas die al puffend op zijn dikke sigaar met blote handen en een compressor de filters in een emmertje benzine probeert te spoelen. Dat zijn gezicht nog intact is mag een klein wonder heten. Van de toegesnelde douane ambtenaar mogen we niks op het eiland kopen tenzij we direct driehonderd dollar aan inklaringskosten betalen. Met te weinig contanten in dollars en een bank die tot na oud en nieuw gesloten blijft kiezen we maar weer het ruime sop.

Dierenrijk
De haven van Great Inagua ligt bij Matthew Town aan de westkant en tevens de lijzijde van het eiland. Een goed moment om het anker uit te gooien en de biota op het onderwaterschip eens te bekijken. Nu is het uitgebreid uitweiden over de voor- en nadelen van bepaalde tuigages natuurlijk een interessant en dankbaar onderwerp om over te schrijven – zie het voorgaande blog –  maar als het onderwaterschip een heel dierenrijk met zich meesleept, blijft er maar weinig over van welk voordeel dan ook. De wildgroei van de tropen heeft niks overgelaten van de zorgvuldige aangebrachte lagen van een gerenommeerd anti-foulingproduct nog geen half jaar geleden. Gewapend met een plamuurmes en een spatel gaan we de strijd aan en schrapen binnen een uur het hele schip schoon. Onder ons trekt de zinkende aangroei kleine visjes aan, die op hun beurt weer de monsterachtige barracuda’s lokken. Het is een fantastisch schouwspel. Met het vooruitzicht van een ruime knoop winst door het schone onderwaterschip gooien we los voor de voortzetting van onze reis richting Turks & Caicos.

Redactielid Willem Plet vaart rond de jaarwisseling in het Caribisch gebied met als beginpunt Jamaica en eindpunt St. Lucia. Over het reilen en zeilen daartussen bericht hij in een reeks blogberichten.