Lex Ruyter aan de overkant

St. Maarten, 19 maart 16.30 plaatselijke tijd. Er verschijnt een wonderlijk zeiljacht voor de ophaalbrug van Simpson Bay: de Kiwi 35 Wildthing, een soort grote 49’er, met blauwe vaten voor de waterballast op de vleugels geïmproviseerd. Wie zou kunnen bedenken dat dit vaartuig rechtstreeks van de Kaap Verden komt? Zie je het aan het aangekoekte zout? Aan de vermoeidheid van de enige man aan dek? In ieder geval niet aan de intense vreugde op zijn gezicht. Lex Ruyter – want hij is het – straalt. Hij heeft zijn riskante oversteek volbracht…

Misschien schamperen sommigen dat hij zijn belofte niet heeft ingelost. Hij vertrok immers op een erg ambitieus schema: Portugal-St Maarten in 10 dagen. Had Wildthing niet al eerder hoge snelheden gehaald? Was het traject niet goeddeels ruimwinds? Was hij geen ervaren roerganger die andere lichtgewicht jachten planerend van de golven had gejaagd?
De praktijk bleek weerbarstiger. In snoeiharde buien viel Wildthing solo niet te controleren. Tuig, stuurautomaat en generator liepen averij op. Lex moest uitwijken naar de Kaap Verden.
Na reparaties vertrekt hij op 5 maart voor de lange oversteek. Lex zeilt conservatief. ‘Heel houden’ is zijn devies. Zijn gemiddelde snelheid blijft hangen rond een knoop of zes. Halverwege wordt hij ziek: voedselvergiftiging. Maar hij herstelt en de tweede helft verloopt vlekkenloos.
Twee weken na Mindelo rijzen de groene Caribische eilanden uit de blauwe oceaan. Opgeteld bij de 15 dagen voor het stuk tussen Lagos en de Kaap Verden is dat een maand op zee. En dat in zijn eentje, alleen met alle technische problemen, zijn ranke overgevoelige raceboot en zichzelf. Hij heeft niet zozeer de grenzen van Wildthing maar zijn eigen grenzen opgezocht. Al ging het niet zo hard, daarin schuilt een prestatie van formaat.