Reisverhalen

Column Anna: Sexy sextant

09:25

“Zit je al bij je hoogtepunt?” vraag ik aan Wietze. “Nee, nog even volhouden. Komt zo” zegt hij. Als een stel pubers zitten we te lachen. Ik sta binnen bij de kaartentafel met een papiertje. Wietze zit buiten op het kajuitdak met het sextant in de aanslag. Als hij ‘nu’ zegt noteer ik snel de tijd en de graden die hij doorgeeft. Dit doen we drie keer, om de juiste tijd vast te stellen van het hoogtepunt. Ik lever het papiertje in en hij gaat lekker rekenen. Na tien minuten constateert hij tevreden dat zijn berekening min of meer met onze positie klopt.

Toen we in 1999 vertrokken voor een Rondje Atlantic, ging er een sextant mee. Als backup voor het geval dat iemand al dan niet per ongeluk de ‘on/off-knop’ van het GPS systeem indrukt. Wietze deed een korte cursus en schoot regelmatig een zonnetje. Hij vindt dat leuk en het is een lekkere dagelijkse hersenkraker tijdens saaie oversteken. Het sextant ging deze reis dus vanzelfsprekend weer mee. Kort voordat we uit Valdivia vertrokken, las ik dat het steeds populairder wordt om met een sextant de positie te kunnen bepalen. Het is kennelijk weer helemaal hip.

En het is sexy. Althans, dat vind ik. De concentratie, de complexiteit en de brede grijns als het weer gelukt is. Heerlijk om naar te kijken. Zeker voor iemand zoals ik die wiskundig nogal zwakjes is. Nu heb ik de fout gemaakt om dat een keer tegen Wietze te zeggen. Sinds die tijd leeft hij zich uit in allerlei grappen en grollen. Met veel wimpergewapper wordt het kistje gepakt en al kontzwaaiend installeert hij zich op het dek. Zucht.

We zijn met het aftellen begonnen. Het halfwegpunt ligt achter ons. Over een kleine week hopen we Paaseiland te bereiken. Maar het kan langer gaan duren: El Niño trakteert ons vooralsnog op hele lichte wind en een zich voortdurend verplaatsend hoog dat in de weg ligt. Ik vind het deze oversteek extra bijzonder dat Wietze het sextant gebruikt. Dit is een bijzondere route en het gebruiken van zo’n traditionele methode hoort daar gevoelsmatig een beetje bij.

Onze route ligt bijna pal west. Het wordt warmer en heerlijk zonnig. Tijdens lange oversteken houden we vaak de tijd van de vertrekhaven als boordtijd aan, gewoon om dat het makkelijker is. De zon komt op den duur op een gekke tijd op, maar dat is niet zo erg. Wietzes hoogtepunt valt laat in de middag. We noteren de geschatte tijd voor de meting van morgen. Om 16.30 boordtijd gaat de zon door haar hoogste punt. “Ah, net voor happy hour” zegt hij grijnzend.

Op zee richting Paaseiland, maart 2016

Lees hier meer columns van Wietze van der Laan en Janneke Kuysters

Tags: , Last modified: 17 maart 2021
Sluiten