Nieuws

CAM Race – Finish in zicht

De bemanning van de Jonathan Livingstone Seagull II heeft weer wat van zich laten horen. Bemanningslid Linda praat ons bij...

20:23


De bemanning van de Jonathan Livingstone Seagull II heeft weer wat van zich laten horen. Bemanningslid Linda praat ons bij…

Net als de rest van de vloot kampte de bemanning van de Jonathan Livingstone Seagull II het eerste deel van de reis met weinig wind uit de verkeerde hoek. Nu is dat vervelend als je als zeezeiler ergens heen wil, maar het biedt je ook een aantal alternatieven. Linda vertelt: ‘Op een gegeven moment hadden we bijna geen snelheid meer. Annejan en Kees kwamen tegelijk op het idee even de hengels erbij te pakken. Na ongeveer een halfuurtje was het beet en haalde Kees een stekelige rode poon naar boven.’

Overigens was het niet alleen maar drijven geblazen de eerste etmalen. Gedurende de eerste, rustige nacht was er plots een moment van spanning. ‘Kees en schipper Andries hadden nachtdienst en waren met z’n tweeën aan dek’, herinnert Linda zich. ‘De rest was beneden aan het rusten. Om een uur of drie s’nachts gingen we ineens overstag. En gelijk nog een keer en nog een keer. Wat was er aan de hand: er bleef een zeil van een zeiljacht achter de kiel hangen! Andries probeerde door een paar keer overstag te gaan het zeil kwijt te raken, want het was te stug om los te snijden. Kees heeft nog halsbrekende toeren uit gehaald om het los te trekken, maar gelukkig kwam het ineens vanzelf los en dreef weg.’ Onduidelijk is of het zeil van één van de andere deelnemers is.

Na lang dobberen in noordelijke richting ging het vannacht voor de Deense kust eindelijk waaien. ‘We zaten met z’n vijven aan dek en het was aangenaam toeven in het vroege ochtendzonnetje’, vertelt Linda. ‘We berekenden dat we met deze wind in zeven uur naar de finish toe konden koersen. Dat kwam de stemming zeer ten goede.’

Toen vanmiddag de finishlijn in zicht kwam, was er even tijd voor een korte evaluatie. ‘We hebben zo optimaal mogelijk gezeild, maar gezien de lange afstand verslapte de aandacht wel eens. Nu de finishlijn in zicht is doen we er weer alles aan om zo hard mogelijk te zeilen. We zien onze concurrenten één voor één om ons heen verschijnen. Ze komen van alle kanten en hebben zo hun eigen routes en tactieken gevaren. We zullen zien wie gelijk krijgt.’

‘Eigenlijk vind ik het jammer dat we er al bijna zijn. We hebben de prachtigste zonsondergangen en zonsopkomsten gehad en vooral veel gezelligheid. Bovendien leer je van zo’n trip enorm veel.’ Naar het zich laat aanzien finisht de Jonathan Livingstone Seagull II in de loop van de avond. ‘Er heerst een sfeer die iets weg heeft van oud en nieuw. Wat zal het heerlijk zijn om weer grond onder onze voeten te voelen!’

Na een glas champagne om de goede aankomst te vieren en een welverdiende, warme douche, blikt de bemanning van de Jonathan Livingstone Seagull II terug op de gevaren tocht. Die laatste berichtgeving is dan weer te lezen op deze site.


Annejan en Kees maken handig gebruik van de windstilte en vangen een rode poon.


Als het niet hard waait en de boot recht ligt is het heerlijk slapen beneden.


Na een wacht benedendeks doorgebracht te hebben, wordt Annejan rustig wakker in een prikkend ochtendzonnetje.

Last modified: 4 september 2007
Sluiten