Internationale wedstrijden, Nieuws, Wedstrijden

Blog Erik van Vuuren – 6. IRC Kampioen na moeilijk WK Zeezeilen

20:16

(c) Gordon Upton - Guppypix.com

De agenda verklapt dat het ondertussen ruim een maand geleden is dat we het Wereldkampioenschap zeezeilen in Scheveningen zeilden. Terwijl Nederland daarna met vakantie ging, ging in Scheveningen het werk verder. De W36 Hubo heeft een bezoek aan Delfzijl gebracht, er is het nodige onderhoud gedaan, geëvalueerd, verbeterd én gereed gemaakt voor het Nederlands Kampioenschap in de IRC-klasse. Toch nog even terugblikken op een onwerkelijke tijd, een on-Nederlands goed georganiseerd WK, waar Team Van Vuuren een jaar naartoe werkte én kort daarna beloond werd met een mooie kers op de spreekwoordelijke taart.

Juiste registers vinden

Op vrijdag 20 juli zeilen wij onze laatste race van het Wereldkampioenschap. Deze editie met 50 deelnemers in onze klasse is van hoog niveau, en het is ons snel duidelijk dat ieder foutje zwaar wordt afgestraft. Die ochtend stap ik ontspannen op de boot, de mentale beproeving van de dag ervoor van mij afgeschud. Die dag hadden wij namelijk nog zicht op een podiumplek als we nog twee goede races wisten te zeilen. Maar het lukte niet. Tijdens de eerste race hadden wij wind en golf omstandigheden die we gedurende de voorgaande 3 maanden, waarin wij de W36 Hubo leerden kennen, nog niet hadden meegemaakt. Al maanden was er sprake van een schitterende zomer met voor Nederland ongekende Mediterrane weersomstandigheden. Dat betekende weinig wind en dat speelde ons die vijfde dag, in combinatie met de afwijkende golfslag, parten. Het zoeken op de W36 Hubo naar de juiste registers was het gevolg. De cruciale afstemming tussen de zeil- en masttrim welke mede de snelheid van het schip bepalen bleek bij aanvang van deze race nog niet optimaal. We begonnen met een 95% performance en eindigde de zoektocht (en race) met een 100% target bootsnelheid. Super knap dat we onder deze druk toch de juiste registers vonden, maar in een deelnemersveld met 50 schepen wordt een dergelijke speurtocht hard afgestraft, experimenteren tijdens een WK mag niet meer. In race twee konden we onze nieuw vergaarde kennis mooi gaan inzetten, ware het niet dat ik als stuurman de W36 Hubo niet goed op de startlijn wist te positioneren. En dat mag dus ook niet, wordt tijdens een WK een start verprutst, dan brengt slechts geluk een goede race.
Uiteraard heb ik de afgelopen weken veel nagedacht wat het verschil had kunnen maken en de antwoorden zijn tussen de regels hiervoor al gegeven. Met iets meer voorbereidingstijd hadden we de gelegenheid gehad om nog meer wind-& golfcondities te onderkennen. En iets meer tijd had wellicht de rust gebracht waardoor zo’n foute start vermeden had kunnen worden. Alles moet kloppen en degene die de minste foutjes maakt, wint een WK.

Nog even hard gaan op de laatste dag

Terug naar die laatste dag van het WK, we hebben nog één race te gaan en daarin neem ik jullie mee. Ruim voor de start kijkt tacticus Mischa Heemskerk om zich heen; naar de wind, de wolken die mogelijk een verandering brengen in de wind en op zijn beeldscherm, die op basis van de data uit onze race processor een theoretisch antwoord geeft waar de beste startpositie zich bevindt. Op basis van al deze informatie geeft Mischa aan waar hij wil starten. Dan gaat het echte spel beginnen. Aangezien meer teams het hebben voorzien op die éne goede startpositie, is het een enerverend spannend gekrioel van zeiljachten. Na de start wil iedereen de mogelijkheid hebben om ongehinderd een eigen tactiek te volgen, maar daar waar er 50 schepen een startlijn naderen, wordt het meer dan spannend. We vangen met de Hubo het grootste deel van het deelnemersveld op, en dat op zo’n manier dat wij hen controleren. Rob Schutte wijst mij op een 3-tal schepen die onder ons doorschieten, maar gevoelsmatig denk ik dat zij de situatie aan de starlijn onderschatten. De laatste 20 seconden zijn altijd een moment van rustig blijven ademhalen, de concurrentie van je afhouden en toch snelheid maken. Het lukt, terwijl de eerdergenoemde 3 schepen elkaar verbaal alles verwijten en opnieuw moeten starten, vliegen wij op de ideale positie over de startlijn. Dat geef een kick! Voorzien van een lekkere adrenaline draait het zeilteam dan ook top.

We gaan hard met de W36 Hubo, én dat bij windkracht 3, wie had dat gedacht?! Gelukkig zijn er veel toeschouwers die het allemaal zien gebeuren. Als derde gaan we om het eerste merkteken, als we nadien de foto’s bekijken dat we onder spinnaker voeren, zullen we zien dat het er allemaal perfect uit ziet. Alle zeilen zijn zo mooi afgesteld en het schip zo fraai door het team uitgebalanceerd op snelheid gebracht, het plaatje klopt helemaal. We houden vol en laten zien dat het eerste rondje geen gelukstreffer was, maar dat we met weinig wind ook hard gaan. Dat geeft een goed gevoel aan ons allen, we weten dat wij en de W36 Hubo het kunnen! Het laatste deel zeilen we in zuidelijke richting naar de finish. Onze achteropkomende concurrenten krijgen meer wind vanuit het noorden waardoor het grote afstandsverschil kleiner wordt. Niets aan te doen, weergoden hebben we nou eenmaal niet onder controle. En hoe frustrerend dan ook, op zo’n moment moet je genoegen nemen met een lager dan verdiend resultaat. In de haven wacht ons een steigerbiertje en komt het management van Hubo met een grote glimlach ons begroetten. Dat terwijl het team alles nog even een plekje moet geven. Het WK is ten einde en wat is er in een korte periode ongelofelijk veel de revue gepasseerd! Een periode van een jaar waarin we het schip hebben ontwikkeld, gebouwd en een WK hebben gezeild maakt dat we iets heel bijzonders hadden gedaan, alleen in sportief opzicht voelde dat nog niet zo. Intussen is daarvoor in de plaats gekomen het trots en besef dat we het eigenlijk enorm goed hebben gedaan.

“Iets meer tijd én iets meer rust hadden het verschil gemaakt!”

(c) Gordon Upton – Guppypix.com

Werkelijk alles doen wij anders. Een gedurfd ontwerp, een innovatieve en duurzame bouwwijze, een bijzondere tuigage, niets is gewoon aan ons schip. Team Van Vuuren wist dat het een race tegen de klok zou worden om het schip in al haar facetten goed te leren kennen. In maart 2018, 10 maanden na de start van de bouw, ging het schip bij Waarschip te water en kon het trainen, analyseren, tunen en verbeteren beginnen.

Vanaf het moment dat we met de W36 Hubo gingen varen registreerde onze NKE-apparatuur alle mogelijke data. Ik wist al heel snel dat het design van het schip heel goed was; de targets die Peltzer Performance Yacht Design voorspelde, waren haalbaar, maar daar moesten we wel voor werken. Een nieuw concept schip met haar sexy vormen vergt altijd een eigen aanpak en tijd, veel tijd alvorens alle registers zijn ontdekt en opengetrokken. Tussentijds worden er kleine aanpassingen gedaan, in ons geval aan het gewicht, de stabiliteit en in de zeilvormen. De samenwerking met UK de Vries Sails was daarin fantastisch. Het meedenken vanuit hun designteam zien wij vertaald in een prachtige zeilgarderobe en maken dat de W36 Hubo echt een waanzinnig zeilkanon is. Voorzien van de beste materialen van o.a. Harken en Marlow hebben wij vanaf de eerste dag nog geen enkele issue tijdens het zeilen gehad. De innovatieve bouwmethode die we met Peltzer Performance Design en Waarschip hebben uitgewerkt is onvoorstelbaar stijf en sterk.

Geen geheimen meer tijdens Nederlands Kampioenschap

En toen was daar afgelopen weekend het heftige Nederlands Kampioenshap met veel wind en hoge golven; alles viel op zijn plaats en de registers waren geen geheim meer. Ik had het Hubo management een podium plaats tijdens dit NK beloofd. In de periode dat Nederland met vakantie was, draaiden mijn hersenen overuren. Ik dacht na hoe we alle actuele kennis over het schip ten tijde van het NK in resultaten gingen omzetten. De boot is vanuit Scheveningen nog ‘eventjes’ kort op de werf in Delfzijl geweest en kregen we het net op tijd voor elkaar om op vrijdag 24 augustus aan de start te verschijnen. We knalden drie dagen letterlijk en figuurlijk door de bruut hoge golven naar het podium: Nederlands Klasse Kampioen in de IRC-2 en tevens uitgeroepen tot de beste IRC boot van het hele evenement tijdens de Damen Breskens Sailing Weekend. De W36 Hubo en haar Team zijn top: “Petje af voor iedereen die met ons dit bovenmenselijke avontuur is aangegaan!!”

Het team:

  • Erik van Vuuren:  stuurman / projectmanager
  • Rob Schutte: zeiltrim en elektronica
  • Evert Jansen: pitman en team management
  • Jochem Schoorl: voordek en algemeen onderhoud
  • Roald van Vuuren: mastman en materiaal deskundige
  • Mischa Heemskerk: coach en tactiek
  • John van der Starre: navigatie (offshore) en strateeg
  • Joël Schoorl: trim assist
  • Jan Willem Mulier: grootzeiltrim
  • Renze Runia en Barry Hayes: zeildesign (UK Sailmakers)
  • Arthur Peltzer: design & data analyse
  • Yvonne Beusker: communicatie
  • Tineke van Vuuren: kokkin

Groet,

Erik van Vuuren
Teamcaptain W36 Hubo

Omslagfoto: Gordon Upton – Guppypix.com

Tags: , , , , , Last modified: 31 augustus 2018
Sluiten