In de geschiedenis van de Whitbread vormde de transatlantische etappe altijd de afsluiting van de wedstrijd. In de Volvo Ocean Race is dat niet meer het geval. Als de vloot uit Annapolis vertrekt is een derde van de punten nog niet verdeeld...
Niet het moeilijkste traject voor de navigator
In de geschiedenis van de Whitbread vormde de transatlantische etappe altijd de afsluiting van de wedstrijd. In de Volvo Ocean Race is dat niet meer het geval. Als de vloot uit Annapolis vertrekt is een derde van de punten nog niet verdeeld.
In het eerste deel van de etappe speelt stroom opnieuw een rol. Net als de vloot verlaat de Golfstroom de Amerikaanse oostkust om langzaam in de richting van Noord-Europa af te buigen. Kaarten en satellietopnamen laten echter zien dat de Golfstroom kronkelt als een bergrivier. Bovendien komen aan de randen kolken voor met een doorsnee van tientallen mijlen. De kans in een tegenstroom terecht te komen is levensgroot. Wie in deze cruciale fase van de wedstrijd geen risico wil nemen, zal vooral zijn directe concurrenten in de gaten houden.
Ten zuiden van Newfoundland grenst de warme golfstroom aan de koude Labradorstroom. Op de grens ontstaat een scherpe scheiding in watertemperatuur van soms wel 20°C. Dat temperatuurverschil veroorzaakt dichte mist. Lastig omdat in dit gebied ook ijsbergen voorkomen.
Opnieuw verhindert een waypoint dat de boten zich te ver in de gevarenzone begeven.
Het weer wordt bepaald door het Azorenhoog in het zuiden en de stoet lagedrukgebieden die van de Verenigde Staten naar Noord-Europa trekt. De gebruikelijke depressiebaan ligt ten noorden van de koerslijn maar het voorjaar heeft nog wel eens een verrassing achter de hand.
De transatlantische etappe is niet het moeilijkste traject voor de navigator. Hij kan er wel eer aan behalen. Het is zaak niet te veel onder invloed van het hoog te komen, en in de gunstige sector van de lagedruksystemen te blijven. Als dat goed lukt kun je de windsnelheid prachtig doseren door iets naar het noorden of zuiden op te schuiven. Zelfs het dagenlang meeliften met een depressie is dan weer mogelijk.
Net als in andere etappes wordt routering moeilijker naarmate de etappe vordert. Zeker met een finish in de onberekenbare Golf van Biskaje is dat een nadeel. Gunstig is wel dat er op deze route betrouwbare weersinformatie in overvloed is.
Dit belooft een snelle etappe te worden, waarin de beslissing waarschijnlijk pas valt na het passeren van de Azoren.
