Column Anna: kruispunt

“Oké, we doen nog een keertje 40, dan 16 en 7” zegt Wietze resoluut. “Dus over drie dagen terug naar Neiafu om uit te klaren?” vraag ik aarzelend. Wietze schiet in de lach om mijn doorzichtige poging ons verblijf hier nog even te rekken. “Ja, dat past prachtig met het weer”. “We zouden dan op de weg naar buiten 13 nog even kunnen doen?” probeer ik nog. Wietze’s blik vertelt me dat we dat niet gaan doen. En hij heeft gelijk. We willen óók nog naar Fiji en onderhand begint het orkaanseizoen dichterbij te komen.

Het is verslavend om hier rond te varen. Als je de Vava’u archipel vanuit de lucht bekijkt, lijkt het wel een beetje op een octopus. Een groot eiland met slierten kleine eilandjes ten zuiden ervan, samen zo’n 15 bij 15 mijl groot. De hoge vulkanische eilanden die we oostelijker vonden, zijn hier niet. Het zijn vriendelijk glooiende bulten van zachte koraalsteen. Weelderig begroeid met allerlei groens en bloemen. In het groen schuilen prachtige vogels. Maar het spannendst vind ik de vliegende vossen: enorme vleermuizen die als stripfiguren heen en weer vliegen tussen de boomtoppen. En een kabaal dat ze maken!

Beschut ankeren

Het vaarwater is lekker beschut. Het water tussen de eilanden is over het algemeen erg diep, maar hier en daar zijn stukjes rif met zand er op. Deze liggen op de prachtigste plekken, waar je dus heerlijk kunt ankeren. En het stikt er van: 41 in totaal. Ze hebben natuurlijk allemaal een naam. De ene naam is nog schilderachtiger dan de andere. Fonua’one’one is een voorbeeld. Vanwege de beschutting én de nabijheid van een vliegveld, is het een populair vaargebied voor charteraars uit Nieuw-Zeeland en Australië. Een paar bekende charterbedrijven hebben hier een bescheiden vloot liggen. Om het hun gasten makkelijk te maken, hebben ze elke ankerplek een nummer gegeven. Overal kun je een geplastificeerde kaart kopen met daarop de nummers plus de attracties per ankerplek. Bedrijfjes spelen er handig op in. Elke ochtend is er om half negen op kanaal 26 een radionet. We zitten keurig op tijd klaar, want het is ontzettend grappig om er naar te luisteren. ‘Garbage pickup on 11 and 25’. Of het restaurant bij 41 meldt dat ze vanavond nog vier mensen kwijt kunnen. Die stoelen zullen wel snel weg zijn, want het is een populaire tent. Boodschappen kun je laten bezorgen bij 25. En ga zo maar door. Waar ik mijn hoofd al helemaal niet omheen kan krijgen, is dat overal gewoon mobiel internet is. Op deze pukkel in de oceaan.

Zeilen met zijwieltjes

De charteraars hebben soms veel ervaring, soms niet zo veel. Daarom hebben de bootverhuurders op de lastige plekjes boeitjes neergelegd. We grinniken daar een beetje om: het voelt als ‘zeilen met zijwieltjes’ als je langs zo’n rijtje boeitjes naar de ankerplek gaat. De ANWB zou het ze niet verbeteren. Op de ankerplekken is er een vrolijke mix van wereldzeilers en charteraars. Iedereen geeft elkaar de ruimte en soms wat advies. Gisteravond hebben we ons een breuk gelachen. Een grote huurcatamaran kwam laat in de middag binnen. Overduidelijk een grote groep, met één wat meer ervaren zeiler aan boord. Waarschijnlijk was het hun eerste dag. Na drie pogingen lag het gevaarte voor anker en kon de kurk van de fles. De stemming zat er al goed in toen het donker werd. Op de omliggende boten gingen de toplichten aan voor de nacht. “Oooohhh” klonk het van de charterboot, alsof ze naar vuurwerk zaten te kijken. Toen ging er letterlijk een lampje aan en flitste hun toplicht ook op.

Keuzes

Net als Tahiti is Tonga ook een kruispunt waar de westgaande vloot elkaar weer tegenkomt. Vanaf Frans Polynesië waren er meerdere keuzes. Het merendeel koos voor de zuidelijke route via de Cook eilanden. Een kleiner deel ging via Suwarrow en de Samoa’s. Nu komt het weer samen en moeten nieuwe keuzes gemaakt worden. Je kunt van hieruit zuidelijker gaan naar de andere eilandengroepen van Tonga en van daar uit naar Nieuw-Zeeland gaan. Je kunt ook doorvaren naar Fiji en van daaruit naar het zuiden steken. De mensen die naar Australië gaan, varen nog verder westelijk: tot aan Nieuw-Caledonië. De keuzes en de afwegingen zijn erg persoonlijk. Veel Australiërs en Nieuw-Zeelanders zijn bijna thuis na een jarenlange reis. Die stellen het graag nog even uit. Veel Europeanen hebben er anderhalf jaar varen opzitten en zijn toe aan een pauze. Voor Amerikanen is dit hun eerste seizoen geweest met een steile leercurve. Wij hebben lang getwijfeld: wat meer tijd voor Tonga en dan Fiji schrappen of volgend jaar doen? Of van allebei een beetje? Je hoort jezelf op een dag zeggen: “eigenlijk zijn we een soort cultuurbarbaren om Fiji in drie weken te doen”. En dan schiet je in de lach, want het gros van de mensen heeft één week vakantie in Fiji. En wij mogen er zo maar drie weken ronddartelen.

Weerzien en ontmoetingen

Iedereen neemt de tijd om de beslissingen te nemen. En ondertussen hobbelt men achter z’n uitgerolde fokje aan naar weer de volgende ankerplek. ’s Avonds wordt er heel wat heen en weer gevaren tussen de boten, of ontstaan er spontane zeilersborrels op een onbewoond eilandje. Want een kruispunt is ook een plek van weerzien en bijpraten. We zien boten die we al maanden niet meer gezien hebben. Vrijwel elke ankerplek heeft weer een verrassing. “Hee, wat leuk! Jongens, kom zo even een biertje halen”. Enthousiast gooien we het anker erin en roeien naar oude bekenden. Nadat alle belevenissen uitgewisseld zijn, komt de onvermijdelijke vraag. “Wat zijn jullie plannen?”. We zien veel variaties op het thema. Vaak komen we weer terug aan boord en pakken de kaart er nog eens bij. Plannen ontstaan, rijpen, veranderen en gaan overboord. Maar langzaamaan weten we het zeker. We gaan toch naar Fiji. Het is te dichtbij om te laten liggen. En het maakt de hoek van de overtocht naar Nieuw Zeeland wat beter. Tevreden bergen we alles weer op. Als we even later in bed liggen, probeer ik voorzichtig: “Ik hoorde dat Rhapsody op 30 ligt. Zullen we daar ook nog even gaan kijken?” Ik hoor een zucht en het licht gaat uit.

Nummer 7, Vava’u groep, Koninkrijk Tonga, oktober 2017

Bekijk hier de vorige column