Actueel

Van windstilte tot 40 knopen tijdens 1000 Mile Doublehanded

16:00

De Zwitserse schipper Fredi Zahn heeft de 1000-Mile Doublehanded 2017 gewonnen. Met zijn Bongo 9.60 Insomnix legde hij het 1000 mijl lange traject over de Noordzee het snelste af. Deelnemers aan de wedstrijd kwamen alle elementen tegen die de noordelijke Noordzee te bieden heeft: 12 uur lang dobberen voor de kust bij Bergen, windshifts van 90 graden vroeg in de ochtend, een uitgestelde start en de mogelijkheid om binnen 22 uur 200 mijl af te leggen. Het vroeg uithoudingsvermogen, ervaring en doorzettingsvermogen van de double handed teams.

Eerder deze maand schreven wij over deze langeafstandwedstrijd en over de 1e etappe. Het startschot voor het 2e deel van de wedstrijd klonk 21 juni. Bijzonder aan de 2e en 3e etappe is dat de wedstrijd gezamenlijk met de Shetland Bergen Race werd gehouden. Dat betekende dat er 45 boten aan de start verschenen bij Bergen, Noorwegen. Wij belden Huib Swets, mede-organisator en -bedenker van deze wedstrijd over hoe de wedstrijd is verlopen. Hij stond in contact met de deelnemers, volgde de boten en weersvoorspellingen op de voet.

2e etappe: opperste concentratie
“De 2e etappe, van Bergen naar Lerwick op de Shetlandeilanden, begon dramatisch. Het was volledig windstil, het water was spiegelglad. Je zag de boten urenlang dobberen op de stroming. En dan is de krappe 200 mijl naar Shetland echt ver. Als er zo weinig druk in de zeilen staat, klappen zij op de deining. Het is mentaal erg zwaar om dan de uren door te komen en koers te houden. Het vergt opperste concentratie,” aldus Swets.

De windshift is hier duidelijk te zien. Het front is nog nét niet over Bliss van schipper Madelon Kuiper heen.

Wind ruimde 90 graden
Gelukkig hoefden de teams niet de volledige etappe te wachten op wind; uiteindelijk stak er ’s nachts een zuidelijke bries op, welke al snel aanwakkerde tot ongeveer 20 knopen. Vroeg in de ochtend kwam geheel volgens de verwachting een warmtefront over vanuit Schotland. Swets vervolgt: “de wind ruimde bij de frontpassage met meer dan 90 graden van zuidzuidoost naar west. Dus van een halve wind schijnbaar naar tegenwind met een snelheid van 20 tot 25 knopen. Dan komt het aan op tactiek. Je kunt duidelijk zien wie geanticipeerd heeft op deze voorspelling, want de boten die het zuidelijkst in de vloot voeren, hadden voordeel. Die boten lagen toen in één keer ver aan loefzijde van de noordelijker varende schepen. Door deze draaiing van de wind was Lerwick natuurlijk niet meer te bezeilen. De boten moesten een aantal keer overstag voordat ze bij de finish kwamen.”

3e etappe: 200 mijl in 22 uur
Het laatste deel van de 1000-Mile was weer totaal anders. De baan was nu andersom, namelijk van Lerwick terug naar Bergen. De start werd 24 uur uitgesteld naar zondag 25 juli, omdat de windmeters meer dan 40 knopen aangeven. Dit maal was het een depressie vanuit IJsland die het weerbeeld bepaalde. Swets vertelt meer: “de 3e etappe was stoer zeilen. De wind was met 25 tot in de 30 knopen hard te noemen en dat zorgde voor een behoorlijke zeegang. De richting was noordwest en bleef vrij constant. De boten konden dus lekker doorjakkeren. Zo voer Greyhound (van Gerard Schalkwijk) binnen iets meer dan 22 uur 200 mijl. Dat is een snelheidsgemiddelde van 8,5 knopen! Hij pakte daarmee voor de derde keer line honours in deze race.”

1000 mijl erbij
De vloot zeilde op 26 juni over de finishlijn nabij Bergen. Met 1000 mijl op het logboek erbij. Een pittige tocht zonder ernstige schade. De stuurautomaat van Bliss moest wel onderweg gerepareerd worden, maar dat lukte de schipper zonder gevaar.

In juni 2019 is de volgende 1000-Mile. Is dat wat voor jou? Of wil je eerst 500 mijl proberen? Dat kan namelijk al in 2018 tijdens de 500-Mile North Sea Race.

Kijk voor meer informatie op: 1000mile.com of 500mijl.nl

De start op zaterdag werd met een dag uitgesteld. Hieronder zie je waarom:

Tags: , Last modified: 29 juni 2017
Sluiten