Bouwe Bekking geëerd voor Kaap Hoorn-rondingen

De gemeente Hoorn en de Stichting Nederlandse Kaap Hoorn Vaarders hebben tijdens de Volvo Ocean Race Stopover in Lorient, Bouwe Bekking geëerd voor het ronden van Kaap Hoorn.

Bouwe Bekking rondde het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika al acht keer. Om dit te eren kreeg de Nederlandse schipper uit handen van de Hoornse loco-burgemeester Ben Tap in het Holland Paviljoen het officiële Kaap Hoorn Vaarders beeld uitgereikt.

Tevens is Bekking uitgenodigd om in oktober samen met de andere zeilers van Team Brunel naar Hoorn te komen. Elk jaar reikt de Stichting Nederlandse Kaap Hoorn-vaarders in de Hoornse Oosterkerk een penning en een oorkonde uit aan zeelieden, die zeilend Kaap Hoorn gerond hebben. Bouwe Bekking heeft sinds zijn eerste ronding wegens andere verplichtingen nooit tijd gehad om de penning en bijbehorende oorkonde in ontvangst te nemen.

Bouwe Bekking: “Het ronden van Kaap Hoorn is altijd het hoogtepunt van de race. Volvo Ocean Race-zeilers die in het verleden om welke reden dan ook Kaap Hoorn niet konden ronden, hebben voor hun gevoel de race niet afgemaakt.”

400-jaar Kaap Hoorn

Bijna 400 jaar geleden was het de droom van koopman Isaac Le Maire om een nieuwe route naar Oost-Indië te vinden, om zo het monopolie van de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC) te ontlopen. De VOC had het octrooi op de handelsroutes naar de Oost via Kaap de Goede Hoop (Zuid-Afrika) en de Straat Magellaan (Zuid-Amerika). Le Maire was ervan overtuigd dat er een onontdekte route moest zijn ten zuiden van de Straat Magellaan. Vastberaden om het alleenrecht van de VOC te breken bedacht Isaac Le Maire, samen met Willem Cornelisz Schouten, een geheime expeditie en richtte hij de Australische Compagnie op, vernoemd naar Terra Australis Incognita, ook wel het “Onbekende Zuidland” genoemd. Hij gaf zijn zoon Jacob leiding over de expeditie en Willem en zijn broer werden als schippers aangesteld. Op 14 juni 1615 vertrokken de schepen ‘De Eendracht’ en ‘De Hoorn’ uit de haven van Hoorn. Voor de kust van Zuid-Amerika werd ‘De Hoorn’ door niet goed uitgevoerd reparatiewerk door brand verwoest. Ondanks de ongekend hoge zeeën en de sterke stroming rondde ‘De Eendracht’ op 29 januari 1616 het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika. Hiermee lag de route naar de Grote Oceaan open. De kale rots werd vanaf dat moment Kaap Hoorn genoemd, naar de geboorteplaats van Willem Cornelisz Schouten.

Eind achttiende- en begin negentiende eeuw zeilden vele Nederlandse windjammers met ladingen salpeter uit Chili om de Kaap. De chilisalpeter werd gebruikt als meststof en was bestemd voor de Groningse landbouw. Het laatste Nederlandse zeilende vrachtschip dat Kaap Hoorn rondde was de viermaster Jeannette Françoise.

Om de herinnering levend te houden aan de grote zeilvaart die Kaap Hoorn gerond heeft, werd in 1985 de Stichting Nederlandse Kaap Hoorn-vaarders opgericht. In 2008 overleed de laatste Nederlander die Kaap Hoorn met een vrachtzeilschip rondde. Maar de afgelopen decennia zijn er wel vele oceaanzeilers rond de Kaap gevaren. De bemanningsleden van Team Brunel mogen straks ook de titel ‘Kaap Hoorn- zeiler’ voeren, ongeacht de nationaliteit van het bemanningslid.