Wrak op Surinamerivier standvastig

Wie Paramaribo al eens met de boot heeft aangedaan, kan het eigenlijk alleen maar bovenstrooms hebben laten liggen of eromheen zijn gevaren. Het gigantische scheepswrak van het 6000-tons vrachtschip Goslar blokkeert sinds de Duitse invasie van Nederland een significant deel van de doorvaart op de Surinamerivier. In 2007 trok de Nederlandse Surinamer Bies Ganga een beerput open door voor verwijdering van het wrak te pleiten.

Wie Paramaribo al eens met de boot heeft aangedaan, kan het eigenlijk alleen maar bovenstrooms hebben laten liggen of eromheen zijn gevaren. Het gigantische scheepswrak van het 6000-tons vrachtschip Goslar blokkeert sinds de Duitse invasie van Nederland een significant deel van de doorvaart op de Surinamerivier. In 2007 trok de Nederlandse Surinamer Bies Ganga een beerput open door voor verwijdering van het wrak te pleiten.

In de nacht van 5 september 1939 voer het Duitse vrachtschip de haven van Paramaribo binnen en vroeg politiek asiel aan bij de autoriteiten onder gouverneur Kielstra. Nederland was immers neutraal. De kapitein en de Duitse bemanning maakten al snel vrienden tijdens hun verblijf aan boord en aan wal. Onder andere met de Politiecommissaris van Beek, naar wie het wrak nu in de volksmond vernoemd is; het Van Beekeiland.

Wanneer ook Nederland wordt aangevallen, verneemt kapitein Berghoff dit tijdig via de korte golf en besluit slagzij te laten maken door onderdeks kolen te verschuiven en het schip vervolgens af te laten zinken midden in de rivier. Ondanks een grootse inzet van pompen ligt het schip in de ochtend van 11 mei over bakboord aan de grond. Zo zou Goslar niet ingezet kunnen worden voor Nederlandse doeleinden. De bemanning wordt gevangen gezet, maar overleefd de oorlog in een concentratiekamp in de buurt van Fort Zeelandia.

Na de oorlog wordt er naar het schijnt in de vijftiger jaren nog een poging gedaan om het schip te lichten, waarbij het in tweeën breekt. Sindsdien is de verwijdering van het wrak punt van discussie. Enerzijds is het aangezicht en de stroming van de rivier nadelig veranderd en hindert het de scheepvaart, anderszijds is het wrak een toeristische attractie – zelfs zichtbaar op 45 cent postzegels van 1965- en zou verwijdering tot desastreuze gevolgen voor de waterkant van Paramaribo kunnen vorgen door veranderende stromingen.

In 2007 schrijft Bies Ganga een brief aan Angela Merkel, die de zaak doorspeelt aan Hapag-Lloyd, de rechtsopvolger van Nord Deutsche Lloyd. De instantie geeft aan niet zeker te zijn wie daadwerkelijk op het moment van het lek de eigenaar was het schip. De oorlog was immers al begonnen en er zou beslag worden gelegd op alle Duitse schepen in de Nederlandse gebieden. De Surinaamse overheid geeft aan dat het wrak door de rechtmatige eigenaar verwijderd dient te worden. Na 72 jaar zijn de meningen in Suriname over de waarde van het wrak verdeeld. Het lijkt er op dat de loodsen, lokale vissers en pontjes en de toeristen voorlopig niet op verandering hoeven te rekenen.

Volgens de Duitser Klaus Boyksen, zoon van stuurman Anton Boyksen, is de berging van Goslar een Surinaams probleem. Zijn suggestie is om de toeristische waarde ervan te verhogen door de bouw van een vuurtoren ernaast. Intussen roest Goslar rustig verder. (WP)