Reisverhalen

Column Anna: Oude rot, nieuw bootje

08:25

 Verwaaid liggen is nooit leuk. Het actielijstje schreeuwt om aandacht, maar op de één of andere manier zijn dat soort dagen toch lamlendiger dan je zou willen. De wind is fout, maar de rest van het weer doet ook een duit in het zakje: grauw, bewolkt. We pakken onszelf op en gaan voor een ommetje de kant op. Ilhabela blijft een leuk eiland en we slenteren nog maar eens een rondje langs de leuke winkeltjes. Eenmaal terug op de jachtclub trakteren we onszelf op een broodje. Uitkijkend over de haven genieten we van ons goede besluit om nog een dagje binnen te blijven. De wind giert inmiddels over de haven!

Na de lunch zien we ineens een heel mooi racebootje uit een box komen. Een potige dame vaart hem naar de boothelling. We kennen het type niet. Nieuwsgierig lopen we er naar toe en vergapen ons aan het strakke ontwerp. Wietze’s achtergrond in de wedstrijdzeilerij maakt dat hij nog veel meer details ziet dan ik. De kiel is inmiddels met een constructie opgehesen. Het roer wil kennelijk niet los, want we zien de schipper wrikken en sleuren. Wietze vraagt of hij haar kan helpen. En dankbare grijns. Hup, schoenen uit en aan boord. Een paar minuten later is het roer eraf en kan de boot op de kant.

Tot Wietze’s verbijstering gaat dat eventjes anders dan we gewend zijn. Twee mannen gaan via de boothelling te water met een bok op wielen. Ze trekken en duwen net zo lang tot de boot recht boven de bok drijft. Intussen zit Wietze met Adriana te keuvelen in de boot. Als het zaakje recht ligt, trekt een tractor de boot op de kant. Dan wordt de bok op een ronde stalen plaat gereden. De tractor maakt aan de plaat vast en rijdt rond. De plaat draait en de boot komt 90 graden op de oorspronkelijke richting te staan. De tractor maakt weer aan de bok vast en rijdt de boot zo’n 100 meter naar de stallingsplek. Ik kijk mijn ogen uit, zeker omdat ik zie dat Wietze dit allemaal reuze grappig vindt. Hij vraagt Adriana intussen de oren van het hoofd; zij vertelt enthousiast over de boot. HPE30: Argentijns ontwerp, gebouwd in Brazilië. De plannen van de eigenaar zijn om er een grote eenheidsklasse van te maken. Dit is boot nummer 1; Adriana vaart er al veel mee.

Het één leidt tot het ander. Die avond kletsen we de sterren van de zeilhemel met haar. Adriana Kostiw blijkt een indrukwekkende Olympische carrière achter de rug te hebben. Athene in de 470 en Londen in de Laser. Mogelijk gaat ze ook Rio 2016 doen. We horen haar enthousiaste verhalen over zeilen in Medemblik en we zien foto’s waarin ze het op de wedstrijdbaan uitknokt met Marit Bouwmeester. Haar lof voor de wijze waarop het wedstrijdzeilen in Nederland aangepakt wordt steekt ze niet onder stoelen of banken. Met open mond horen we de verhalen aan. Het grappige is, dat het tegenovergestelde ook blijkt: zij vindt ons leventje mogelijk nog interessanter dan wij het hare. Zo zie je maar: zeilen komt in vele soorten en maten. En allemaal even leuk.

Ilhabela, Brazilië, augustus 2014

Tekst en foto’s: Wietze van der Laan en Janneke Kuysters

Tags: , Last modified: 17 maart 2021
Sluiten