Reisverhalen

Column Anna: Hoezo FPSO?

17:51

 Toen we naar Rio voeren, wisten we dat we veel olievelden tegen zouden komen. Brazilië heeft veel oliereserves en pompt die hartstochtelijk naar boven. Op de kaart was de hele vlek van boortorens goed te zien. Er was voldoende ruimte tussen de torens en de kust, dus we voorzagen een rustig tochtje. Mis. Het werd hard werken! Supplier-boats vlogen om ons heen met grote snelheid en verrassend meanderende koersen. Grote containerschepen wilden ook ‘binnendoor’ dus we hadden het gevoel dat we met een rollator op de snelweg zaten. Natuurlijk waren er nog meer rollators in de vorm van vissersbootjes, die dwars op de ‘rijrichting’ hun netjes uitgooiden. Kortom, de wachten vlogen ’s nachts voorbij.

Bij één zo’n wachtswissel wees ik Wietze een lichtvlek aan de horizon aan. “Die zit er al een tijdje, maar ik zie niets op de AIS. Dat is gek. Het is een enorme berg licht, alsof het een stad is. Méér dan bij zo’n boortoren”.  Wietze belooft het natuurlijk in de gaten te zullen houden en ik ga naar bed. Vier uur later hoor ik dat hij tot gekwordens toe heeft proberen te bepalen wát het is en wáár het naar toe gaat. “Het lijkt nog het meest op een stilliggend cruiseschip” is zijn mopperige conclusie voordat hij naar bed gaat. Inmiddels ligt de mysterieuze lichtberg achter ons. De opkomende zon maakt het mij makkelijker om dingen te onderscheiden.

Eenmaal in Rio hebben het er nog wel eens over, we blijven het vreemd vinden dat zo’n groot object niet te plaatsen is. Op een dag maken we een busrit naar de stad en zien we een gigantisch schip bij een soort werf liggen. Het lijkt een tanker, maar het dek is torenhoog volgebouwd. “Wat een raar schip, het lijkt alsof het nog niet af is” observeert Wietze. Op een werfterrein ernaast zien we echter nog meer van die stellages liggen die op het dek van het rare schip staan en concluderen dat dit misschien wel zo hoort. Wat zou het zijn? We vermoeden een kabellegger of zo. Tijdens volgende busritjes blijft het vreemde schip intrigeren. Op de één of andere manier concluderen we wel dat het waarschijnlijk zo’n schip is geweest dat ons een nachtje beziggehouden heeft.

Op een prachtige zondagmiddag maken we weer zo’n busritje en horen tot onze verbazing Nederlands spreken op het bankje naast ons. Praatje aangeknoopt en er gaat een wereld voor ons open. Wat blijkt? Jack en Bianca wonen in Niteroi omdat Jack werkt voor SBM Offshore, een Nederlands bedrijf. Zij bouwen FPSO’s. “Oh” zeiden wij nog met een beleefde glimlach. Enthousiast gaat Jack er voor zitten en legt uit. “Dat zijn drijvende productieplatforms. Of eigenlijk: drijvende fabrieken. Floating Production Storing and Offloading vessel noemen we ze”. We concluderen snel dat het vreemde schip dus kennelijk van die club is en dat het inderdaad al wél af is. Het blijkt dat ze zo’n schip laten drijven boven een twee kilometer dieper gelegen oliebron. Met 20 kettingen ligt het hele zaakje vastgeketend aan de zeebodem. Shuttle tankers komen langs om de ruwe olie op te halen, de FPSO blijft 20 jaar op z’n plekje liggen.

Na het busritje is onze informatiehonger nog niet gestild. We drinken gezamenlijk nog een biertje en horen met open mond van alles over de ontwikkelingen in de olie en gas industrie. Ze zijn nu bijna zo ver dat dit soort schepen zich los kunnen koppelen van de oliebron en  tijdens bijvoorbeeld een orkaan zich schuil kunnen houden in rustiger water. Daarna varen ze terug en pakken hun taken weer op. Dit is vooral in de golf van Mexico erg handig, de beelden van de schade die orkaan Katrina aan de boorplatforms aanrichtte staan ons nog vers in het geheugen. Handig. We zijn natuurlijk ook wel een beetje trots op dit stukje Hollands Glorie, want het blijkt dat dit in Nederland allemaal bedacht is en door Nederlandse bedrijven in het buitenland gebouwd wordt. We realiseren ons dat we in de toekomst als zeilers dus veel méér van dit soort schepen tegen kunnen komen. Iets om rekening mee te houden.

“Maar nu moet je me toch nog eens iets uitleggen” begint Wietze. “Ik heb me urenlang suf zitten staren naar zo’n FPSO tijdens onze tocht hierheen. Heb je zo’n duur schip, is het dan niet raar om te bezuinigen op een AIS-zender?”. “AIS?” vraagt Jack. We leggen uit wat we bedoelen en zien dat hij het met ons eens is. “Kijk, doen we toch nog aan een stukje productontwikkeling-op-afstand” zegt Wietze lachend als hij de laatste slok uit zijn glas neemt.

Rio de Janeiro, Brazilië, augustus 2014

Tekst en foto’s: Wietze van der Laan en Janneke Kuysters

Tags: , Last modified: 17 maart 2021
Sluiten